Сироч 22:1 Одами танбалро ба санги палид монанд мекунанд, ва ҳар кас фишурда хоҳад кард ӯро ба нангинаш раҳо кард. 22:2 Одами танбалро ба ифлоси пору монанд мекунанд: ҳар кас мегирад, дасташро меафшонад. 22:3 Шахси бадкор нангини падари худ аст, ки ӯро ба дунё овардааст. Духтари [аҳмақ] барои талафоти ӯ таваллуд шудааст. 22:4 Духтари оқил ба шавҳари худ мерос хоҳад овард, аммо вай беинсоф зиндагӣ кардан вазнинии падар аст. 22:5 Зане ки далер аст, ҳам падар ва ҳам шавҳари худро хор мекунад, вале онҳо ҳар ду ӯро хор хоҳанд кард. 22:6 Қиссае, ки аз замон берун аст, мисли мусиқии мотам аст, аммо рахҳо ва ислоҳи ҳикмат ҳеҷ гоҳ аз вақт дур намешавад. 22:7 Ҳар кӣ ба беақл таълим медиҳад, мисли касест, ки пораи сафолро ба ҳам часпонад, касе ки касро аз хоби солим бедор мекунад. 22:8 Касе ки ба аблаҳ қисса мекунад, бо касе дар хоби худ сухан мегӯяд; достони худро гуфта бошад, гӯяд: «Чӣ шуд? 22:9 Агар кӯдакон ҳалол зиндагӣ кунанд ва дороии онҳо бошанд, бояд пӯшанд паст будани падару модарашон. 22:10 Аммо кӯдакон, ки мағрур шуда, ба воситаи нафрат ва бепарасторӣ мекунанд ашрофияти хешу табори худро доғдор мекунанд. 22:11 Барои мурдагон гиря кунед, зеро ки вай нурро гум кардааст; ва барои аблаҳ гиря кунед, зеро ки вай фаҳмиш мехоҳад: барои мурдагон кам гиря кунед, зеро ӯ ором аст, вале зиндагии аблаҳ аз марг бадтар аст. 22:12 Одамон барои мурдагон ҳафт рӯз мотам мегиранд; балки барои беақл ва як одами худобехабар тамоми айёми умраш. 22:13 Бо беақл бисёр гап назан, ва ба назди касе ки бефаҳм нарав. аз ӯ ҳазар кун, мабодо ба душворӣ дучор шавӣ, ва ҳаргиз палид нахоҳӣ буд аз ӯ дур шав, ва оромӣ нахоҳӣ ёфт, вале ҳеҷ гоҳ аз девонаворӣ ғамгин шавад. 22:14 Аз сурб вазнинтар чист? ва номи он чист, ҷуз аблаҳ? 22:15 Бардошти қум ва намак ва оҳани оҳан осонтар аз одам аст бе фахмидан. 22:16 Чун чӯби гиреҳ ва баста дар бино бо ҳам ҷудо карда намешавад ларзидан: диле, ки аз насиҳат устувор аст, битарсад дар ҳеҷ ваҷҳ. 22:17 Диле, ки дар андешаи фаҳм қарор гирифтааст, мисли андоваи одилона аст дар девори галерея. 22:18 Палес, ки дар баландие гузошта шудааст, ҳеҷ гоҳ ба шамол муқобилат намекунад: ҳамин тавр а дили тарсончак дар хаёли аблаҳ муқобили ҳеҷ кас истода наметавонад тарс. 22:19 Ҳар кӣ ба чашм ғурза мекунад, ашк мерезад; ва ҳар кӣ ғӯза мезанад дил онро водор мекунад, ки дониши худро нишон диҳад. 22:20 Ҳар кӣ ба паррандагон санг меандозад, онҳоро метарсонад, ва ҳар кӣ сарзаниш мекунад дӯсташро мешиканад. 22:21 Ҳарчанд ту шамшер бар дӯсти худ кашидӣ, вале ноумед нашав, зеро ки дар он ҷо шояд бозгашт [ба неъмат]. 22:22 Агар даҳони худро бар дӯсти худ кушодаӣ, натарс; барои он ҷо метавонад оштӣ бошад: ба истиснои таъна, ё ғурур ва ё ифшо аз асрор, ё захми хиёнаткор, зеро ки ҳар як дӯст барои ин меравад. 22:23 Ба ёри худ дар бенавоӣ вафодор бош, то ки аз он шодӣ кунӣ. нашъунамои вай: дар вақти андӯҳаш ба Ӯ устувор бошед, ки Ту метавонӣ бо ӯ дар меросаш вориси ӯ бошӣ, зеро ки мулки бад нест ҳамеша бояд маҳкум карда шавад: на сарватманди беақл дар он мафтуни. 22:24 Чунон ки буғ ва дуди танӯр пеши оташ меравад; чунон бадгӯӣ пеш аз хун. 22:25 Ман аз дифоъ аз дӯст шарм намекунам; худамро низ пинҳон намекунам аз у. 22:26 Ва агар аз ӯ ба ман бадӣ расад, ҳар кӣ мешунавад, хоҳад кард аз ӯ ҳазар кунед. 22:27 Ки ба даҳони ман посдор хоҳад гузошт, ва мӯҳри ҳикмат бар ман лабҳо, ки ман ногаҳон аз онҳо наафтам, ва забонам маро нобуд созад не?