Сироч
22:1 Одами танбалро ба санги палид монанд мекунанд, ва ҳар кас фишурда хоҳад кард
ӯро ба нангинаш раҳо кард.
22:2 Одами танбалро ба ифлоси пору монанд мекунанд: ҳар кас
мегирад, дасташро меафшонад.
22:3 Шахси бадкор нангини падари худ аст, ки ӯро ба дунё овардааст.
Духтари [аҳмақ] барои талафоти ӯ таваллуд шудааст.
22:4 Духтари оқил ба шавҳари худ мерос хоҳад овард, аммо вай
беинсоф зиндагӣ кардан вазнинии падар аст.
22:5 Зане ки далер аст, ҳам падар ва ҳам шавҳари худро хор мекунад, вале онҳо
ҳар ду ӯро хор хоҳанд кард.
22:6 Қиссае, ки аз замон берун аст, мисли мусиқии мотам аст, аммо рахҳо ва
ислоҳи ҳикмат ҳеҷ гоҳ аз вақт дур намешавад.
22:7 Ҳар кӣ ба беақл таълим медиҳад, мисли касест, ки пораи сафолро ба ҳам часпонад,
касе ки касро аз хоби солим бедор мекунад.
22:8 Касе ки ба аблаҳ қисса мекунад, бо касе дар хоби худ сухан мегӯяд;
достони худро гуфта бошад, гӯяд: «Чӣ шуд?
22:9 Агар кӯдакон ҳалол зиндагӣ кунанд ва дороии онҳо бошанд, бояд пӯшанд
паст будани падару модарашон.
22:10 Аммо кӯдакон, ки мағрур шуда, ба воситаи нафрат ва бепарасторӣ мекунанд
ашрофияти хешу табори худро доғдор мекунанд.
22:11 Барои мурдагон гиря кунед, зеро ки вай нурро гум кардааст; ва барои аблаҳ гиря кунед,
зеро ки вай фаҳмиш мехоҳад: барои мурдагон кам гиря кунед, зеро ӯ
ором аст, вале зиндагии аблаҳ аз марг бадтар аст.
22:12 Одамон барои мурдагон ҳафт рӯз мотам мегиранд; балки барои беақл ва як
одами худобехабар тамоми айёми умраш.
22:13 Бо беақл бисёр гап назан, ва ба назди касе ки бефаҳм нарав.
аз ӯ ҳазар кун, мабодо ба душворӣ дучор шавӣ, ва ҳаргиз палид нахоҳӣ буд
аз ӯ дур шав, ва оромӣ нахоҳӣ ёфт, вале ҳеҷ гоҳ
аз девонаворӣ ғамгин шавад.
22:14 Аз сурб вазнинтар чист? ва номи он чист, ҷуз аблаҳ?
22:15 Бардошти қум ва намак ва оҳани оҳан осонтар аз одам аст
бе фахмидан.
22:16 Чун чӯби гиреҳ ва баста дар бино бо ҳам ҷудо карда намешавад
ларзидан: диле, ки аз насиҳат устувор аст, битарсад
дар ҳеҷ ваҷҳ.
22:17 Диле, ки дар андешаи фаҳм қарор гирифтааст, мисли андоваи одилона аст
дар девори галерея.
22:18 Палес, ки дар баландие гузошта шудааст, ҳеҷ гоҳ ба шамол муқобилат намекунад: ҳамин тавр а
дили тарсончак дар хаёли аблаҳ муқобили ҳеҷ кас истода наметавонад
тарс.
22:19 Ҳар кӣ ба чашм ғурза мекунад, ашк мерезад; ва ҳар кӣ ғӯза мезанад
дил онро водор мекунад, ки дониши худро нишон диҳад.
22:20 Ҳар кӣ ба паррандагон санг меандозад, онҳоро метарсонад, ва ҳар кӣ
сарзаниш мекунад дӯсташро мешиканад.
22:21 Ҳарчанд ту шамшер бар дӯсти худ кашидӣ, вале ноумед нашав, зеро ки дар он ҷо
шояд бозгашт [ба неъмат].
22:22 Агар даҳони худро бар дӯсти худ кушодаӣ, натарс; барои он ҷо
метавонад оштӣ бошад: ба истиснои таъна, ё ғурур ва ё ифшо
аз асрор, ё захми хиёнаткор, зеро ки ҳар як дӯст барои ин
меравад.
22:23 Ба ёри худ дар бенавоӣ вафодор бош, то ки аз он шодӣ кунӣ.
нашъунамои вай: дар вақти андӯҳаш ба Ӯ устувор бошед, ки
Ту метавонӣ бо ӯ дар меросаш вориси ӯ бошӣ, зеро ки мулки бад нест
ҳамеша бояд маҳкум карда шавад: на сарватманди беақл дар он
мафтуни.
22:24 Чунон ки буғ ва дуди танӯр пеши оташ меравад; чунон бадгӯӣ
пеш аз хун.
22:25 Ман аз дифоъ аз дӯст шарм намекунам; худамро низ пинҳон намекунам
аз у.
22:26 Ва агар аз ӯ ба ман бадӣ расад, ҳар кӣ мешунавад, хоҳад кард
аз ӯ ҳазар кунед.
22:27 Ки ба даҳони ман посдор хоҳад гузошт, ва мӯҳри ҳикмат бар ман
лабҳо, ки ман ногаҳон аз онҳо наафтам, ва забонам маро нобуд созад
не?