Сироч 12:1 Чун некӣ хоҳӣ кард бидон, ки ба кӣ мекунӣ? шумо низ ҳамин тавр хоҳед буд ташаккур барои неъматҳои шумо. 12:2 Ба одами худотарс некӣ кун, ва ту подош хоҳӣ ёфт; ва агар не аз Ӯ, вале аз Ҳаққи Таоло. 12:3 Ба касе, ки ҳамеша ба бадӣ машғул аст, ҳеҷ некие нахоҳад омад, на ба касе ки садақа намедиҳад. 12:4 Ба худотарс бидеҳ, ва ба гунаҳкор мадад накун. 12:5 Ба фурӯтан некӣ кунед, вале ба золимон набахшед: худро нигоҳ доред нони худро бидеҳ ва ба ӯ надиҳ, то ки ба воситаи он туро мағлуб кунад; зеро ки ба ивази тамоми некиат ду баробар зиёдтар бадӣ хоҳед гирифт ба ӯ рафтор карда буд. 12:6 Зеро ки Худои Таоло аз гунаҳкорон нафрат мекунад ва ба гуноҳкорон интиқом хоҳад дод ситамкор аст ва онҳоро аз рӯзи бузурги азобашон нигоҳ медорад. 12:7 Ба некӯкорон бидиҳед, ва ба гунаҳкор кӯмак накунед. 12:8 Дӯстро дар шукуфоӣ шинохтан мумкин нест, ва душманро дар он пинҳон кардан мумкин нест мусибат. 12:9 Дар шукуфоии одам душманон ғамгин хоҳанд шуд, аммо дар тангии ӯ ҳатто як дӯсташ меравад. 12:10 Ҳеҷ гоҳ ба душмани худ эътимод накун, зеро чӣ тавре ки оҳан занг мезанад, шарорати ӯ низ ҳамон тавр аст. 12:11 Ҳарчанд ӯ фурӯтан бошад, ва хамида меравад, аммо бохабар бошед ва аз ӯ ҳазар кун, ва ту барои ӯ мисли пок кардаӣ а айнаки назар, ва ту хоҳӣ донист, ки занги ӯ тамоман нест пок кард. 12:12 Ӯро назди худ нагузор, мабодо вақте ки туро сарнагун кард, дар ҷои ту; ва бигзор вай дар тарафи рости туст биншинад, мабодо ӯ мехоҳад бигирад курсии худатро бигир, ва дар охир суханони Маро ба ёд овар ва сӯзанда шав». бо хамин. 12:13 Кӣ раҳм мекунад, ки ба ҷодугаре, ки мор газида бошад ва ё ба монанди он ба ҳайвонҳои ваҳшӣ наздик мешаванд? 12:14 Пас, касе ки назди гунаҳкор меравад, ва дар гуноҳҳои худ бо вай палид мешавад, раҳм мекунад? 12:15 Ӯ муддате бо ту хоҳад монд, аммо агар ту афтоданӣ бошӣ, тар нест. 12:16 Душман бо лабони худ ширин мегӯяд, аммо дар дилаш тасаввур мекунад. туро ба чоҳ чӣ гуна партофт: бо чашмонаш гиря мекунад, аммо агар ёбад имконият бошад, аз хун сер нахохад шуд. 12:17 Агар мусибате ба сарат расад, аввал ӯро дар он ҷо хоҳӣ ёфт; ва гарчанде вай вонамуд мекунад, ки ба ту ёрӣ диҳад, аммо туро заиф хоҳад кард. 12:18 Ӯ сари худро ҷунбонда, ва кафкӯбӣ мекунад, ва бисёр пичиррос мезанад ва тағйир меёбад чеҳраи ӯ.