Сироч
12:1 Чун некӣ хоҳӣ кард бидон, ки ба кӣ мекунӣ? шумо низ ҳамин тавр хоҳед буд
ташаккур барои неъматҳои шумо.
12:2 Ба одами худотарс некӣ кун, ва ту подош хоҳӣ ёфт; ва агар не
аз Ӯ, вале аз Ҳаққи Таоло.
12:3 Ба касе, ки ҳамеша ба бадӣ машғул аст, ҳеҷ некие нахоҳад омад, на ба
касе ки садақа намедиҳад.
12:4 Ба худотарс бидеҳ, ва ба гунаҳкор мадад накун.
12:5 Ба фурӯтан некӣ кунед, вале ба золимон набахшед: худро нигоҳ доред
нони худро бидеҳ ва ба ӯ надиҳ, то ки ба воситаи он туро мағлуб кунад;
зеро ки ба ивази тамоми некиат ду баробар зиёдтар бадӣ хоҳед гирифт
ба ӯ рафтор карда буд.
12:6 Зеро ки Худои Таоло аз гунаҳкорон нафрат мекунад ва ба гуноҳкорон интиқом хоҳад дод
ситамкор аст ва онҳоро аз рӯзи бузурги азобашон нигоҳ медорад.
12:7 Ба некӯкорон бидиҳед, ва ба гунаҳкор кӯмак накунед.
12:8 Дӯстро дар шукуфоӣ шинохтан мумкин нест, ва душманро дар он пинҳон кардан мумкин нест
мусибат.
12:9 Дар шукуфоии одам душманон ғамгин хоҳанд шуд, аммо дар тангии ӯ
ҳатто як дӯсташ меравад.
12:10 Ҳеҷ гоҳ ба душмани худ эътимод накун, зеро чӣ тавре ки оҳан занг мезанад, шарорати ӯ низ ҳамон тавр аст.
12:11 Ҳарчанд ӯ фурӯтан бошад, ва хамида меравад, аммо бохабар бошед ва
аз ӯ ҳазар кун, ва ту барои ӯ мисли пок кардаӣ а
айнаки назар, ва ту хоҳӣ донист, ки занги ӯ тамоман нест
пок кард.
12:12 Ӯро назди худ нагузор, мабодо вақте ки туро сарнагун кард, дар
ҷои ту; ва бигзор вай дар тарафи рости туст биншинад, мабодо ӯ мехоҳад бигирад
курсии худатро бигир, ва дар охир суханони Маро ба ёд овар ва сӯзанда шав».
бо хамин.
12:13 Кӣ раҳм мекунад, ки ба ҷодугаре, ки мор газида бошад ва ё ба монанди он
ба ҳайвонҳои ваҳшӣ наздик мешаванд?
12:14 Пас, касе ки назди гунаҳкор меравад, ва дар гуноҳҳои худ бо вай палид мешавад,
раҳм мекунад?
12:15 Ӯ муддате бо ту хоҳад монд, аммо агар ту афтоданӣ бошӣ,
тар нест.
12:16 Душман бо лабони худ ширин мегӯяд, аммо дар дилаш тасаввур мекунад.
туро ба чоҳ чӣ гуна партофт: бо чашмонаш гиря мекунад, аммо агар ёбад
имконият бошад, аз хун сер нахохад шуд.
12:17 Агар мусибате ба сарат расад, аввал ӯро дар он ҷо хоҳӣ ёфт; ва гарчанде
вай вонамуд мекунад, ки ба ту ёрӣ диҳад, аммо туро заиф хоҳад кард.
12:18 Ӯ сари худро ҷунбонда, ва кафкӯбӣ мекунад, ва бисёр пичиррос мезанад ва тағйир меёбад
чеҳраи ӯ.