Сироч 9:1 Ба зани синаи худ ҳасад набар ва ба вай бадӣ наомӯз дарси зидди худат. 9:2 Ҷони худро ба зане надиҳад, ки пои худро бар молу мулки худ гузорад. 9:3 Бо фоҳиша вохӯред, то ба домҳои вай наафтед. 9:4 Бо зане, ки овозхон аст, бисёр истифода набаред, то ки шумо гирифта нашавед бо кушишхои худ. 9:5 Ба каниз нигоҳ накун, то ба чизҳои гаронбаҳо наафтӣ дар вай. 9:6 Ҷони худро ба фоҳишаҳо надиҳед, то ки мероси худро аз даст надиҳед. 9:7 Дар кӯчаҳои шаҳр ба гирду атрофат нигоҳ накун ва саргардон нашав ту дар ҷои хилвати он. 9:8 Чашми худро аз зани зебое дур кун, ва ба чашми дигаре нигоҳ накун зебоӣ; зеро бисьёр касон фирефтаи зебоии зан шудаанд; барои дар ин ҷо муҳаббат ҳамчун оташ фурӯзон мешавад. 9:9 Ҳеҷ гоҳ бо зани марди дигар нанишин, ва бо вай дар хонаи худ нанишин яроқ кун ва пули худро бо вай дар шароб сарф накун; мабодо дилат ба вай майл кун, ва аз ин рӯ ба ҳаваси худ ба ҳалокат меоӣ. 9:10 Дӯсти кӯҳнаро тарк накунед; зеро ки нав ба вай баробар нест: нав дӯст мисли майи нав аст; чун кӯҳна шавад, бо он бинӯш лаззат. 9:11 Ба ҷалоли гунаҳкор ҳасад набар, зеро намедонӣ, ки ӯ чӣ хоҳад буд. Поён. 9:12 Аз он чизе, ки осиён аз он лаззат мебаранд, лаззат набаред; вале дар хотир то қабри худ беҷазо нахоҳанд монд. 9:13 Туро аз марде, ки қудрати куштан дорад, дур нигоҳ дор; чунин накун ба тарси марг шубҳа кун; ва агар назди ӯ биёӣ, айб накун, мабодо Ӯ ҷони туро дарҳол мегирад: ба ёд овар, ки ту дар миёна меравӣ аз домҳо, ва ту бар ҷангалҳои шаҳр қадам мезанӣ. 9:14 Ҳар қадаре ки тавонӣ, дар бораи ҳамсояи худ тахмин кун ва бо доно. 9:15 Бигзор сухани ту бо доноён бошад, ва ҳар сухани ту дар шариати Худо бошад баландтарин. 9:16 Ва бигзор танҳо мардум бо ту бихӯранд ва бинӯшанд; ва бигзор ҷалоли ту дар ҷалол бод тарс аз Худованд. 9:17 Кори дасти ҳунарманд ситоиш хоҳад шуд, ва хирадмандон ҳокими халқ барои суханрониаш. 9:18 Шахси бадзабон дар шаҳри худ хатарнок аст; ва ҳар кӣ шитоб мекунад суханаш нафратовар хоҳад шуд.