Сироч
9:1 Ба зани синаи худ ҳасад набар ва ба вай бадӣ наомӯз
дарси зидди худат.
9:2 Ҷони худро ба зане надиҳад, ки пои худро бар молу мулки худ гузорад.
9:3 Бо фоҳиша вохӯред, то ба домҳои вай наафтед.
9:4 Бо зане, ки овозхон аст, бисёр истифода набаред, то ки шумо гирифта нашавед
бо кушишхои худ.
9:5 Ба каниз нигоҳ накун, то ба чизҳои гаронбаҳо наафтӣ
дар вай.
9:6 Ҷони худро ба фоҳишаҳо надиҳед, то ки мероси худро аз даст надиҳед.
9:7 Дар кӯчаҳои шаҳр ба гирду атрофат нигоҳ накун ва саргардон нашав
ту дар ҷои хилвати он.
9:8 Чашми худро аз зани зебое дур кун, ва ба чашми дигаре нигоҳ накун
зебоӣ; зеро бисьёр касон фирефтаи зебоии зан шудаанд; барои
дар ин ҷо муҳаббат ҳамчун оташ фурӯзон мешавад.
9:9 Ҳеҷ гоҳ бо зани марди дигар нанишин, ва бо вай дар хонаи худ нанишин
яроқ кун ва пули худро бо вай дар шароб сарф накун; мабодо дилат
ба вай майл кун, ва аз ин рӯ ба ҳаваси худ ба ҳалокат меоӣ.
9:10 Дӯсти кӯҳнаро тарк накунед; зеро ки нав ба вай баробар нест: нав
дӯст мисли майи нав аст; чун кӯҳна шавад, бо он бинӯш
лаззат.
9:11 Ба ҷалоли гунаҳкор ҳасад набар, зеро намедонӣ, ки ӯ чӣ хоҳад буд.
Поён.
9:12 Аз он чизе, ки осиён аз он лаззат мебаранд, лаззат набаред; вале дар хотир
то қабри худ беҷазо нахоҳанд монд.
9:13 Туро аз марде, ки қудрати куштан дорад, дур нигоҳ дор; чунин накун
ба тарси марг шубҳа кун; ва агар назди ӯ биёӣ, айб накун, мабодо
Ӯ ҷони туро дарҳол мегирад: ба ёд овар, ки ту дар миёна меравӣ
аз домҳо, ва ту бар ҷангалҳои шаҳр қадам мезанӣ.
9:14 Ҳар қадаре ки тавонӣ, дар бораи ҳамсояи худ тахмин кун ва бо
доно.
9:15 Бигзор сухани ту бо доноён бошад, ва ҳар сухани ту дар шариати Худо бошад
баландтарин.
9:16 Ва бигзор танҳо мардум бо ту бихӯранд ва бинӯшанд; ва бигзор ҷалоли ту дар ҷалол бод
тарс аз Худованд.
9:17 Кори дасти ҳунарманд ситоиш хоҳад шуд, ва хирадмандон
ҳокими халқ барои суханрониаш.
9:18 Шахси бадзабон дар шаҳри худ хатарнок аст; ва ҳар кӣ шитоб мекунад
суханаш нафратовар хоҳад шуд.