Сироч 3:1 Падари худ, эй фарзандон, ба ман гӯш диҳед, ва баъд аз он амал кунед, то эмин бошед. 3:2 Зеро ки Худованд падар бар фарзандон иззат дод, ва дорад ваколати модарро бар писарон тасдик кард. 3:3 Ҳар кӣ падари худро эҳтиром кунад, гуноҳҳои ӯро кафорат мекунад. 3:4 Ва ҳар кӣ модари худро эҳтиром мекунад, мисли ганҷчин аст. 3:5 Ҳар кӣ падари худро эҳтиром кунад, аз фарзандони худ шодӣ хоҳад дошт; ва кай дуъо мекунад, шунавад. 3:6 Ҳар кӣ падари худро эҳтиром кунад, умри дароз хоҳад дошт; ва он кист итоаткор ба Худованд барои модараш тасаллӣ хоҳад буд. 3:7 Ҳар кӣ аз Худованд метарсад, падари худро эҳтиром хоҳад кард, ва хизмат хоҳад кард ба падару модари худ, мисли оғоёни худ. 3:8 Падару модари худро ҳам дар сухан ва ҳам дар рафтор иззат намо, то баракат гардад аз онҳо бар ту биёяд. 3:9 Зеро ки баракати падар хонадони фарзандонро мустаҳкам мекунад; аммо лаънати модар пояхоро решакан мекунад. 3:10 Дар нангини падарат ҷалол нашав; зеро ки нангини падарат аст ҷалол бар ту нест. 3:11 Зеро ки ҷалоли одам аз иззати падараш аст; ва модар дар нангу номус таъна ба фарзандон аст. 3:12 Писарам, ба падарат дар синни ӯ ёрӣ деҳ ва ӯро то даме ки ӯ ғамгин макун зинда аст. 3:13 Ва агар ақли ӯ ноком шавад, бо ӯ сабр кунед; ва ӯро хор кунед на вақте ки ту дар қуввати худ ҳастӣ. 3:14 Зеро ки сабукии падари ту фаромӯш нахоҳад шуд: ва ба ҷои барои обод кардани ту гуноҳҳо илова карда мешавад. 3:15 Дар рӯзи андӯҳи ту он ба ёд хоҳад омад; гуноҳҳои ту низ мисли ях дар ҳавои гарм об мешавад. 3:16 Ҳар кӣ падари худро тарк кунад, мисли куфр аст; ва ҳар кӣ хашмгин мешавад модараш лаънат шудааст: аз Худо. 3:17 Писари ман, кори худро бо фурӯтанӣ давом деҳ; Ҳамин тавр маҳбуб хоҳӣ буд он касе ки тасдиқ шудааст. 3:18 Чӣ қадаре ки ту бузургтар бошӣ, ҳамон қадар худат фурӯтантар бошӣ ва ба ҳузури Худованд марҳамат. 3:19 Бисёриҳо дар баландӣ ва шӯҳрат ҳастанд, аммо асрор ба онҳо ошкор мешавад ҳалим. 3:20 Зеро ки қудрати Худованд бузург аст, ва Ӯ дар фурӯтанон эҳтиром. 3:21 Дар ҷустуҷӯи чизҳое, ки барои ту хеле душвор аст, ва на ҷустуҷӯ чизҳое, ки аз қуввати ту болотаранд. 3:22 Аммо он чи ба ту амр шудааст, бо эҳтиром фикр кун, зеро он аст ба ту лозим нест, ки бо чашмони худ чизҳоеро бубинӣ махфӣ. 3:23 Ба чизҳои нолозим кунҷков нашавед, зеро чизҳои бештар ба онҳо маълум мешавад шумо аз мардум мефаҳмед. 3:24 Зеро бисьёр касон фирефтаи андешаи беҳудаи худ ҳастанд; ва гумони бад доварии ондоро барбод дод. 3:25 Бе чашм нур хоҳӣ хоҳӣ шуд: Пас, донишро эътироф накун ки шумо надоред. 3:26 Дили якрав дар охир бадӣ хоҳад кард; ва касе ки хатарро дӯст медорад дар он ҷо ҳалок хоҳанд шуд. 3:27 Дили якрав пур аз ғамҳо хоҳад буд; ва шарир хоҳад кард гунох бар гунох. 3:28 Дар ҷазои мағрурон чорае нест; барои заводи бадӣ дар вай реша гирифтааст. 3:29 Дили оқил масалро дарк хоҳад кард; ва гӯши бодиққат хохиши одами хирадманд аст. 3:30 Об оташи сӯзонро хомӯш мекунад; ва садақа кафорати гуноҳҳост. 3:31 Ва ҳар кӣ тавба кунад, ба он чи меояд, огоҳ аст минбаъд; ва ҳангоме ки афтад, ҷойгоҳе хоҳад ёфт.