Сироч
3:1 Падари худ, эй фарзандон, ба ман гӯш диҳед, ва баъд аз он амал кунед, то эмин бошед.
3:2 Зеро ки Худованд падар бар фарзандон иззат дод, ва дорад
ваколати модарро бар писарон тасдик кард.
3:3 Ҳар кӣ падари худро эҳтиром кунад, гуноҳҳои ӯро кафорат мекунад.
3:4 Ва ҳар кӣ модари худро эҳтиром мекунад, мисли ганҷчин аст.
3:5 Ҳар кӣ падари худро эҳтиром кунад, аз фарзандони худ шодӣ хоҳад дошт; ва кай
дуъо мекунад, шунавад.
3:6 Ҳар кӣ падари худро эҳтиром кунад, умри дароз хоҳад дошт; ва он кист
итоаткор ба Худованд барои модараш тасаллӣ хоҳад буд.
3:7 Ҳар кӣ аз Худованд метарсад, падари худро эҳтиром хоҳад кард, ва хизмат хоҳад кард
ба падару модари худ, мисли оғоёни худ.
3:8 Падару модари худро ҳам дар сухан ва ҳам дар рафтор иззат намо, то баракат гардад
аз онҳо бар ту биёяд.
3:9 Зеро ки баракати падар хонадони фарзандонро мустаҳкам мекунад; аммо
лаънати модар пояхоро решакан мекунад.
3:10 Дар нангини падарат ҷалол нашав; зеро ки нангини падарат аст
ҷалол бар ту нест.
3:11 Зеро ки ҷалоли одам аз иззати падараш аст; ва модар дар
нангу номус таъна ба фарзандон аст.
3:12 Писарам, ба падарат дар синни ӯ ёрӣ деҳ ва ӯро то даме ки ӯ ғамгин макун
зинда аст.
3:13 Ва агар ақли ӯ ноком шавад, бо ӯ сабр кунед; ва ӯро хор кунед
на вақте ки ту дар қуввати худ ҳастӣ.
3:14 Зеро ки сабукии падари ту фаромӯш нахоҳад шуд: ва ба ҷои
барои обод кардани ту гуноҳҳо илова карда мешавад.
3:15 Дар рӯзи андӯҳи ту он ба ёд хоҳад омад; гуноҳҳои ту низ
мисли ях дар ҳавои гарм об мешавад.
3:16 Ҳар кӣ падари худро тарк кунад, мисли куфр аст; ва ҳар кӣ хашмгин мешавад
модараш лаънат шудааст: аз Худо.
3:17 Писари ман, кори худро бо фурӯтанӣ давом деҳ; Ҳамин тавр маҳбуб хоҳӣ буд
он касе ки тасдиқ шудааст.
3:18 Чӣ қадаре ки ту бузургтар бошӣ, ҳамон қадар худат фурӯтантар бошӣ ва
ба ҳузури Худованд марҳамат.
3:19 Бисёриҳо дар баландӣ ва шӯҳрат ҳастанд, аммо асрор ба онҳо ошкор мешавад
ҳалим.
3:20 Зеро ки қудрати Худованд бузург аст, ва Ӯ дар фурӯтанон эҳтиром.
3:21 Дар ҷустуҷӯи чизҳое, ки барои ту хеле душвор аст, ва на ҷустуҷӯ
чизҳое, ки аз қуввати ту болотаранд.
3:22 Аммо он чи ба ту амр шудааст, бо эҳтиром фикр кун, зеро он аст
ба ту лозим нест, ки бо чашмони худ чизҳоеро бубинӣ
махфӣ.
3:23 Ба чизҳои нолозим кунҷков нашавед, зеро чизҳои бештар ба онҳо маълум мешавад
шумо аз мардум мефаҳмед.
3:24 Зеро бисьёр касон фирефтаи андешаи беҳудаи худ ҳастанд; ва гумони бад
доварии ондоро барбод дод.
3:25 Бе чашм нур хоҳӣ хоҳӣ шуд: Пас, донишро эътироф накун
ки шумо надоред.
3:26 Дили якрав дар охир бадӣ хоҳад кард; ва касе ки хатарро дӯст медорад
дар он ҷо ҳалок хоҳанд шуд.
3:27 Дили якрав пур аз ғамҳо хоҳад буд; ва шарир хоҳад кард
гунох бар гунох.
3:28 Дар ҷазои мағрурон чорае нест; барои заводи
бадӣ дар вай реша гирифтааст.
3:29 Дили оқил масалро дарк хоҳад кард; ва гӯши бодиққат
хохиши одами хирадманд аст.
3:30 Об оташи сӯзонро хомӯш мекунад; ва садақа кафорати гуноҳҳост.
3:31 Ва ҳар кӣ тавба кунад, ба он чи меояд, огоҳ аст
минбаъд; ва ҳангоме ки афтад, ҷойгоҳе хоҳад ёфт.