Суруди Сулаймон
3:1 Шабона дар бистарам Онеро, ки ҷонам дӯст медорад, ҷустуҷӯ кардам; Ӯро меҷустам, аммо
наёфт.
3:2 Ман алҳол бархоста, дар шаҳр дар кӯчаҳо ва фарох меравам
Роҳҳоеро, ки ҷонам дӯст медорад, меҷӯям: Ӯро меҷустам, вале ёфтам
не.
3:3 Посбононе, ки дар гирду атрофи шаҳр мерафтанд, Маро ёфтанд; ба ӯ гуфтам: "Ӯро дидаед"
ҷони ман киро дӯст медорад?
3:4 Каме буд, ки ман аз онҳо гузаштам, вале касеро, ки ман буд, ёфтам
ҷон дӯст медорад: Ӯро доштам ва нагузоштам, то биёварам
ӯро ба хонаи модарам ва ба хонаи ҳомила даромад
ман.
3:5 Ман ба шумо, эй духтарони Ерусалим, бо чормағз ва қаҳваранг фармон медиҳам.
аз саҳро, то ки ба шӯр назанед ва муҳаббати маро бедор накунед, то даме ки ӯ бихоҳад.
3:6 Ин кист, ки мисли сутунҳои дуд аз биёбон берун меояд?
ки бо мур ва ладан хушбӯй шудааст, бо ҳама хокаҳои савдогар?
3:7 Инак, бистари ӯ, ки аз они Сулаймон аст; сесад мардони далер дар ин бора,
аз далери Исроил.
3:8 Ҳама шамшер дар даст доранд, ки дар ҷанг моҳиранд: ҳар кас шамшери худро дорад
рони вай аз тарси шаб.
3:9 Подшоҳ Сулаймон худро аз чӯби Лубнон ароба сохт.
3:10 Сутунҳои онро аз нуқра сохт, поини онро аз тилло,
пӯшонидани он аз арғувон, миёнаш бо муҳаббат мумфарш шудааст, зеро
духтарони Ерусалим.
3:11 Биравед, эй духтарони Сион, ва инак, подшоҳ Сулаймон бо тоҷ
ки модараш ӯро дар рӯзи ҳамсараш тоҷ бардошт, ва дар
рузи шодии дилаш.