Суруди Сулаймон 3:1 Шабона дар бистарам Онеро, ки ҷонам дӯст медорад, ҷустуҷӯ кардам; Ӯро меҷустам, аммо наёфт. 3:2 Ман алҳол бархоста, дар шаҳр дар кӯчаҳо ва фарох меравам Роҳҳоеро, ки ҷонам дӯст медорад, меҷӯям: Ӯро меҷустам, вале ёфтам не. 3:3 Посбононе, ки дар гирду атрофи шаҳр мерафтанд, Маро ёфтанд; ба ӯ гуфтам: "Ӯро дидаед" ҷони ман киро дӯст медорад? 3:4 Каме буд, ки ман аз онҳо гузаштам, вале касеро, ки ман буд, ёфтам ҷон дӯст медорад: Ӯро доштам ва нагузоштам, то биёварам ӯро ба хонаи модарам ва ба хонаи ҳомила даромад ман. 3:5 Ман ба шумо, эй духтарони Ерусалим, бо чормағз ва қаҳваранг фармон медиҳам. аз саҳро, то ки ба шӯр назанед ва муҳаббати маро бедор накунед, то даме ки ӯ бихоҳад. 3:6 Ин кист, ки мисли сутунҳои дуд аз биёбон берун меояд? ки бо мур ва ладан хушбӯй шудааст, бо ҳама хокаҳои савдогар? 3:7 Инак, бистари ӯ, ки аз они Сулаймон аст; сесад мардони далер дар ин бора, аз далери Исроил. 3:8 Ҳама шамшер дар даст доранд, ки дар ҷанг моҳиранд: ҳар кас шамшери худро дорад рони вай аз тарси шаб. 3:9 Подшоҳ Сулаймон худро аз чӯби Лубнон ароба сохт. 3:10 Сутунҳои онро аз нуқра сохт, поини онро аз тилло, пӯшонидани он аз арғувон, миёнаш бо муҳаббат мумфарш шудааст, зеро духтарони Ерусалим. 3:11 Биравед, эй духтарони Сион, ва инак, подшоҳ Сулаймон бо тоҷ ки модараш ӯро дар рӯзи ҳамсараш тоҷ бардошт, ва дар рузи шодии дилаш.