Рут
1:1 Акнун воқеъ шуд, ки дар айёме, ки доварон ҳукмронӣ мекарданд, он ҷо буд
қаҳтӣ дар сарзамин. Ва марде аз Байт-Лаҳми Яҳудо ба меҳмонӣ рафт
дар сарзамини Мӯоб, ӯ ва занаш ва ду писараш.
1:2 Ва номи он мард Элималик ва номи занаш Ноомӣ буд.
ва номи ду писараш Маҳлон ва Килион, Эфротитиён
Байт-Лаҳми Яҳудо. Ва онҳо ба сарзамини Мӯоб омада, идома доданд
Он ҷо.
1:3 Ва шавҳари Элималик Ноомӣ мурд; ва вай бо ду писараш монд.
1:4 Ва онҳо занони занони Мӯоб гирифтанд; номи яке буд
Орфо ва номи Рути дигар; ва тақрибан даҳ нафар дар он ҷо сокин буданд
сол.
1:5 Ва Маҳлон ва Килион низ ҳардуи онҳо мурданд; ва зан аз он монда буд
ду писараш ва шавхараш.
1:6 Пас аз он вай бо келинҳояш бархост, то аз хона баргардад
сарзамини Мӯоб, зеро ки вай дар сарзамини Мӯоб шунида буд, ки чӣ тавр
Худованд қавми Худро дида, ба онҳо нон медод.
1:7 Бинобар ин вай бо ду нафараш аз маконе, ки буд, берун рафт
келинҳо бо ӯ; ва онҳо ба роҳ рафтанд, то ба сӯи
замини Яҳудо.
1:8 Ва Ноомӣ ба ду келинаш гуфт: «Биравед, ҳар яке назди вай баргардед».
хонаи модарон: Худованд ба шумо меҳрубонӣ кунад, чунон ки шумо ба онҳо рафтор кардаед
мурда ва бо ман.
1:9 Худованд ба шумо ато кунад, ки ҳар яки шумо дар хонаи худ оромӣ ёбед
шавҳараш. Сипас онҳоро бӯсид; ва овози худро баланд карданд, ва
гирист.
1:10 Ва онҳо ба вай гуфтанд: «Албатта мо бо ту назди қавми ту бармегардем».
1:11 Ва Ноомӣ гуфт: «Эй духтаронам, боз гардед; чаро шумо бо ман меравед? мебошанд
Боз писарони дигар дар батни ман ҳаст, то ки шавҳарони шумо шаванд?
1:12 Боз гардед, эй духтарони ман, ба роҳи худ биравед; зеро ки ман хеле пир шудаам, ки ман дошта бошам
шавҳар. Агар гӯям, умед дорам, агар ман ҳам шавҳар дошта бошам
то шаб, ва низ бояд писарон зоид;
1|13|Оё барои онҳо бимонед, то бузург шаванд? Оё барои онҳо мемонед?
аз доштани шавҳар? не, духтаронам; зеро ки ин маро хеле ғамгин мекунад
ба хотири шумо, ки дасти Худованд бар ман дароз шудааст.
1:14 Ва онҳо овози худро баланд карда, боз гиря карданд, ва Орфо вайро бӯсид
хушдоман; вале Рут ба вай майл кард.
1:15 Ва ӯ гуфт: «Инак, хоҳари ту назди қавми худ баргашт,
ва ба худоёни вай!
1:16 Ва Рут гуфт: «Аз ман хоҳиш кун, ки туро тарк накунам ва аз пайравӣ барнагардам».
зеро ки ба он ҷое ки Ту меравӣ, ман меравам; ва дар он ҷое ки ту иқомат мекунӣ, ман
иқомат хоҳад кард: қавми ту қавми ман хоҳанд буд, ва Худои ту Худои ман;
1:17 Дар куҷо ту бимирӣ, ман мемирам ва дар он ҷо дафн хоҳам шуд: Худованд чунин мекунад
барои ман ва боз ҳам бештар, агар лозим бошад, маро аз ту ҷудо мекунад.
1:18 Вақте ки вай дид, ки ӯ сахт ният дорад, ки бо вай биравад, вай
бо вай гап зада монд.
1:19 Пас, онҳо ҳарду рафтанд, то ба Байт-Лаҳм расиданд. Ва воқеъ шуд, вақте ки
онҳо ба Байт-Лаҳм омаданд, ки тамоми шаҳр гирду атрофи онҳо ба ҷунбиш омад, ва
Гуфтанд: «Ин Ноомӣ аст?
1:20 Ва ӯ ба онҳо гуфт: «Маро Ноомӣ нахонед, Маро Мара бихонед
Худои Қодир бо ман сахт алам кард.
1:21 Ман пур аз берун рафтам, ва Худованд маро боз холӣ ба хона овард, пас чаро
Маро Ноомӣ хонед, зеро ки Худованд бар зидди ман шаҳодат додааст, ва
Худои Қодир маро ранҷ додааст?
1:22 Пас, Ноомӣ ва Рути мӯобӣ, келинаш бо ҳамроҳӣ баргашт
вай, ки аз сарзамини Мӯоб баргашт, ва онҳо омаданд
Байт-Лаҳм дар оғози ҳосили ҷав.