Румиён 9:1 Ман дар Масеҳ рост мегӯям, дурӯғ намегӯям, виҷдони ман низ маро бардоштааст шаҳодат дар Рӯҳулқудс, 9:2 Ки ман вазнинии бузург ва андӯҳи доимӣ дар дили ман. 9:3 Зеро ман мехостам, ки барои бародаронам аз ҷониби Масеҳ лаънат шуда бошам, хешовандони ман ба ҳасби ҷисм: 9:4 Исроилиён кистанд; фарзандхондӣ ва ҷалол аз они кист, ва аҳдҳо, ва додани шариат, ва хизмати Худо, ва ваъдаҳо; 9:5 Падарон аз они кистанд ва Масеҳ ба ҳасби ҷисм аз онҳо омадааст, ки бар ҳама аст, Худо то абад баракат диҳад. омин. 9:6 На ончунон ки каломи Худо эътиборе наёфтааст. Зеро онҳо нестанд тамоми Исроил, ки аз Исроил мебошанд: 9:7 Ва азбаски онҳо насли Иброҳим ҳастанд, ҳама фарзандон нестанд. балки: «Насли ту дар Исҳоқ хонда хоҳад шуд». 9:8 Яъне: Онҳое, ки фарзандони ҷисм ҳастанд, инҳо нестанд фарзандони Худо, лекин фарзандони ваъда барои Худо ҳисоб карда мешаванд тухмй. 9:9 Зеро ин аст, ки каломи ваъда: Дар ҳамин вақт хоҳам омад, ва Соро соҳиби писар мешавад. 9:10 Ва на танҳо ин; лекин вақте ки Ривқо низ аз як ҳомила буд, ҳатто аз падари мо Исҳоқ; 9:11 (Зеро ки кӯдакон ҳанӯз таваллуд нашудаанд, на кори хубе кардаанд ва на бадӣ, то ки нияти Худо мувофиқи интихоб устувор бошад, на аз кор мекунад, балки аз даъваткунанда;) 9:12 Ба вай гуфта шуд: «Пирон ба хурдӣ хизмат мекунад». 9:13 Чунон ки навишта шудааст: "Ман Яъқубро дӯст доштам, аммо Эсовро нафрат кардам". 9:14 Пас чӣ гӯем? Оё дар назди Худо ноинсофӣ ҳаст? Худо накунад. 9:15 Зеро ки Ӯ ба Мусо гуфтааст: "Ба ҳар кӣ марҳамат кунам, марҳамат хоҳам кард". Ба ҳар кӣ раҳм кунам, раҳм хоҳам кард. 9:16 Пас, на аз ҷониби касе, ки бихоҳад, на аз давида, балки аз Худое, ки меҳрубонӣ мекунад. 9:17 Зеро ки Навиштаҳо ба фиръавн гуфта шудааст: "Ман ҳам барои ҳамин ният дорам" туро эҳьё кард, то ки қудрати худро дар ту нишон диҳам ва исми Худро нишон диҳам метавонад дар тамоми замин эълон карда шавад. 9:18 Пас, марҳамат мекунад, ки ба ҳар кӣ хоҳад марҳамат кунад, ва ба ҳар кӣ хоҳад марҳамат сахт мекунад. 9:19 Пас, ту ба ман хоҳӣ гуфт: "Чаро ӯ то ҳол айб меҷӯяд?" Барои кй дорад ба иродаи ӯ муқобилат кард? 9:20 На, эй одам, кистӣ, ки ба Худо ҷавоб медиҳӣ? Чизе ба шаклгиранда бигӯед: "Чаро маро чунин сохтӣ?" 9:21 Оё кулолгар бар гил қудрат надорад, ки аз ҳамон порае созад зарфе барои иззат ва дигаре барои нангин? 9:22 Чӣ мешавад, агар Худо мехоҳад, ки ғазаби Худро нишон диҳад ва қудрати Худро маълум кунад, бо сабру таҳаммули зиёд тоб овард, ки зарфҳои ғазаби ба онҳо насбшуда ҳалокат: 9:23 Ва то ки Ӯ сарвати ҷалоли Худро бар зарфҳои марҳаматеро, ки Ӯ пештар барои ҷалол омода карда буд, 9:24 Ҳатто мо, ки Ӯро даъват кардааст, на танҳо аз яҳудиён, балки аз яҳудиён низ Ғарбиён? 9:25 Чунон ки Ӯ дар Осие низ мегӯяд, Ман онҳоро қавми Худ хоҳам хонд, ки онҳо аз ман набуданд одамон; ва маҳбуби вай, ки маҳбуб набуд. 9:26 Ва воқеъ хоҳад шуд, ки дар ҷое ки гуфта шуда буд онҳо: «Шумо қавми Ман нестед; дар он ҷо онҳо фарзандони онҳо хонда хоҳанд шуд Худои зинда. 9:27 Ишаъё низ дар бораи Исроил нидо мекунад, Ҳарчанд шумораи кӯдакон Исроил мисли реги баҳр бошад, бақия наҷот хоҳад ёфт; 9:28 Зеро ки Ӯ корро ба анҷом мерасонад, ва онро дар адолат кӯтоҳ хоҳад кард, зеро Худованд дар рӯи замин кори кӯтоҳе хоҳад кард. 9:29 Ва чунон ки Ишаъё пештар гуфта буд: «Магар Худованди Сабоот моро тарк намекард насл, мо мисли Садӯма будем ва мисли Амӯро шудаем. 9:30 Пас чӣ гӯем? Он ғайрияҳудиён, ки аз паи онҳо набуданд адолат, ба адолат расидаед, ҳатто ба адолат ки аз имон аст. 9:31 Аммо Исроил, ки аз паи қонуни адолат рафтор кард, чунин нест ба қонуни адолат расиданд. 9:32 Барои чӣ? Зеро онҳо онро на ба воситаи имон, балки ба воситаи имон меҷустанд корҳои қонун. Зеро ки онҳо дар он санг пешпо мехӯрданд; 9:33 Чунон ки навишта шудааст: "Инак, Ман дар Сион санги пешпо ва харсанги ва ҳар кӣ ба ӯ имон оварад, хиҷил нахоҳад шуд.