Румиён
9:1 Ман дар Масеҳ рост мегӯям, дурӯғ намегӯям, виҷдони ман низ маро бардоштааст
шаҳодат дар Рӯҳулқудс,
9:2 Ки ман вазнинии бузург ва андӯҳи доимӣ дар дили ман.
9:3 Зеро ман мехостам, ки барои бародаронам аз ҷониби Масеҳ лаънат шуда бошам,
хешовандони ман ба ҳасби ҷисм:
9:4 Исроилиён кистанд; фарзандхондӣ ва ҷалол аз они кист, ва
аҳдҳо, ва додани шариат, ва хизмати Худо, ва
ваъдаҳо;
9:5 Падарон аз они кистанд ва Масеҳ ба ҳасби ҷисм аз онҳо омадааст,
ки бар ҳама аст, Худо то абад баракат диҳад. омин.
9:6 На ончунон ки каломи Худо эътиборе наёфтааст. Зеро онҳо нестанд
тамоми Исроил, ки аз Исроил мебошанд:
9:7 Ва азбаски онҳо насли Иброҳим ҳастанд, ҳама фарзандон нестанд.
балки: «Насли ту дар Исҳоқ хонда хоҳад шуд».
9:8 Яъне: Онҳое, ки фарзандони ҷисм ҳастанд, инҳо нестанд
фарзандони Худо, лекин фарзандони ваъда барои Худо ҳисоб карда мешаванд
тухмй.
9:9 Зеро ин аст, ки каломи ваъда: Дар ҳамин вақт хоҳам омад, ва Соро
соҳиби писар мешавад.
9:10 Ва на танҳо ин; лекин вақте ки Ривқо низ аз як ҳомила буд, ҳатто аз
падари мо Исҳоқ;
9:11 (Зеро ки кӯдакон ҳанӯз таваллуд нашудаанд, на кори хубе кардаанд ва на
бадӣ, то ки нияти Худо мувофиқи интихоб устувор бошад, на аз
кор мекунад, балки аз даъваткунанда;)
9:12 Ба вай гуфта шуд: «Пирон ба хурдӣ хизмат мекунад».
9:13 Чунон ки навишта шудааст: "Ман Яъқубро дӯст доштам, аммо Эсовро нафрат кардам".
9:14 Пас чӣ гӯем? Оё дар назди Худо ноинсофӣ ҳаст? Худо накунад.
9:15 Зеро ки Ӯ ба Мусо гуфтааст: "Ба ҳар кӣ марҳамат кунам, марҳамат хоҳам кард".
Ба ҳар кӣ раҳм кунам, раҳм хоҳам кард.
9:16 Пас, на аз ҷониби касе, ки бихоҳад, на аз давида, балки аз
Худое, ки меҳрубонӣ мекунад.
9:17 Зеро ки Навиштаҳо ба фиръавн гуфта шудааст: "Ман ҳам барои ҳамин ният дорам"
туро эҳьё кард, то ки қудрати худро дар ту нишон диҳам ва исми Худро нишон диҳам
метавонад дар тамоми замин эълон карда шавад.
9:18 Пас, марҳамат мекунад, ки ба ҳар кӣ хоҳад марҳамат кунад, ва ба ҳар кӣ хоҳад марҳамат
сахт мекунад.
9:19 Пас, ту ба ман хоҳӣ гуфт: "Чаро ӯ то ҳол айб меҷӯяд?" Барои кй дорад
ба иродаи ӯ муқобилат кард?
9:20 На, эй одам, кистӣ, ки ба Худо ҷавоб медиҳӣ? Чизе
ба шаклгиранда бигӯед: "Чаро маро чунин сохтӣ?"
9:21 Оё кулолгар бар гил қудрат надорад, ки аз ҳамон порае созад
зарфе барои иззат ва дигаре барои нангин?
9:22 Чӣ мешавад, агар Худо мехоҳад, ки ғазаби Худро нишон диҳад ва қудрати Худро маълум кунад,
бо сабру таҳаммули зиёд тоб овард, ки зарфҳои ғазаби ба онҳо насбшуда
ҳалокат:
9:23 Ва то ки Ӯ сарвати ҷалоли Худро бар зарфҳои
марҳаматеро, ки Ӯ пештар барои ҷалол омода карда буд,
9:24 Ҳатто мо, ки Ӯро даъват кардааст, на танҳо аз яҳудиён, балки аз яҳудиён низ
Ғарбиён?
9:25 Чунон ки Ӯ дар Осие низ мегӯяд, Ман онҳоро қавми Худ хоҳам хонд, ки онҳо аз ман набуданд
одамон; ва маҳбуби вай, ки маҳбуб набуд.
9:26 Ва воқеъ хоҳад шуд, ки дар ҷое ки гуфта шуда буд
онҳо: «Шумо қавми Ман нестед; дар он ҷо онҳо фарзандони онҳо хонда хоҳанд шуд
Худои зинда.
9:27 Ишаъё низ дар бораи Исроил нидо мекунад, Ҳарчанд шумораи кӯдакон
Исроил мисли реги баҳр бошад, бақия наҷот хоҳад ёфт;
9:28 Зеро ки Ӯ корро ба анҷом мерасонад, ва онро дар адолат кӯтоҳ хоҳад кард, зеро
Худованд дар рӯи замин кори кӯтоҳе хоҳад кард.
9:29 Ва чунон ки Ишаъё пештар гуфта буд: «Магар Худованди Сабоот моро тарк намекард
насл, мо мисли Садӯма будем ва мисли Амӯро шудаем.
9:30 Пас чӣ гӯем? Он ғайрияҳудиён, ки аз паи онҳо набуданд
адолат, ба адолат расидаед, ҳатто ба адолат
ки аз имон аст.
9:31 Аммо Исроил, ки аз паи қонуни адолат рафтор кард, чунин нест
ба қонуни адолат расиданд.
9:32 Барои чӣ? Зеро онҳо онро на ба воситаи имон, балки ба воситаи имон меҷустанд
корҳои қонун. Зеро ки онҳо дар он санг пешпо мехӯрданд;
9:33 Чунон ки навишта шудааст: "Инак, Ман дар Сион санги пешпо ва харсанги
ва ҳар кӣ ба ӯ имон оварад, хиҷил нахоҳад шуд.