Румиён 6:1 Пас чӣ гӯем? Оё дар гуноҳ боқӣ мемонем, то файз фаровон шавад? 6:2 Худо нигоҳ дорад. Чӣ тавр мо, ки барои гуноҳ мурдаем, дигар дар он зиндагӣ кунем? 6:3 Шумо намедонед, ки бисёре аз мо, ки дар Исои Масеҳ таъмид гирифта шудаем ба марги худ таъмид дод? 6:4 Бинобар ин, мо бо Ӯ ба воситаи таъмид ба мамот дафн карда мешаванд: чунон ки мисли Масеҳ бо ҷалоли Падар аз мурдагон эҳьё шуд, ҳамон тавр мо низ бояд дар хаёти нав кадам гузорем. 6:5 Зеро, агар мо дар мисоли марги Ӯ якҷоя кошта шуда бошем, мо низ ба эҳёи ӯ монанд хоҳад буд: 6:6 Донистани ин, ки пири мо бо ӯ маслуб шудааст, ки бадани гуноҳ нобуд карда шавад, то ки минбаъд ба гуноҳ хизмат накунем. 6:7 Зеро ки мурда аз гуноҳ озод аст. 6:8 Акнун, агар мо бо Масеҳ мурда бошем, имон дорем, ки бо Масеҳ низ зиндагӣ хоҳем кард ӯ: 6:9 Чун медонед, ки Масеҳ аз мурдагон эҳьё шуда, дигар намемирад; марг дорад дигар хукмронй бар вай нест. 6:10 Зеро ки ба сабаби мурданаш, як бор барои гуноҳ мурд; барои Худо зиндагӣ мекунад. 6:11 Ҳамчунин шумо низ худро барои гуноҳ мурда ҳисоб мекунед, аммо зинда ба воситаи Худованди мо Исои Масеҳ ба Худо. 6:12 Пас, бигзор гуноҳ дар ҷисми мирандаи шумо ҳукмрон нашавад, то ки ба он итоат кунед дар ҳавасҳои он. 6:13 Ва андоми худро ҳамчун олоти ноинсофӣ ба онҳо таслим накунед гуноҳ кунед, балки худро ба Худо таслим кунед, мисли онҳое ки зиндаанд мурдагон ва андоми шумо ҳамчун олоти адолат барои Худо. 6:14 Зеро ки гуноҳ бар шумо ҳукмронӣ нахоҳад кард, зеро ки шумо тобеи шариат нестед, балки зери файз. 6:15 Пас чӣ? Оё гуноҳ кунем, зеро ки мо зери дасти шариат нестем, балки тобеи шариат ҳастем файз? Худо накунад. 6:16 Шумо намедонед, ки ба ҳар кӣ худро ба бандагони итоаташ таслим мекунед, шумо бандагонед, ки ба онҳо итоат мекунед; хоҳ аз гуноҳ то мамот бошад, хоҳ аз итоат ба адолат? 6:17 Аммо Худоро шукр, ки шумо бандагони гуноҳ будед, вале итоат кардед аз самими қалб он шакли таълиме, ки ба шумо таслим шудааст. 6:18 Пас аз гуноҳ озод шуда, бандагони адолат шудед. 6:19 Ман аз сабаби заъфи ҷисми шумо ба тарзи одамон мегӯям: зеро ки шумо ғуломони андоми худро ба нопокӣ ва ба нопокӣ супурдаед бадкорӣ ба шарорат; ҳамин тавр, алҳол ғуломони узвҳои худро ба ихтиёр фармоед адолат ба қудсият. 6:20 Зеро, вақте ки шумо бандагони гуноҳ будед, аз адолат озод будед. 6:21 Пас аз он чизҳое, ки ҳоло аз онҳо шарм медоред, чӣ самаре доштед? барои охири ин корҳо марг аст. 6:22 Аммо акнун, ки аз гуноҳ озод карда шуда, бандагони Худо гардед, шумо онро доред меваи шумо ба қудсият ва анҷоми ҳаёти ҷовидонӣ. 6:23 Зеро ки музди гуноҳ мамот аст; аммо атои Худо ҳаёти ҷовидонӣ аст ба воситаи Худованди мо Исои Масеҳ.