Румиён
6:1 Пас чӣ гӯем? Оё дар гуноҳ боқӣ мемонем, то файз фаровон шавад?
6:2 Худо нигоҳ дорад. Чӣ тавр мо, ки барои гуноҳ мурдаем, дигар дар он зиндагӣ кунем?
6:3 Шумо намедонед, ки бисёре аз мо, ки дар Исои Масеҳ таъмид гирифта шудаем
ба марги худ таъмид дод?
6:4 Бинобар ин, мо бо Ӯ ба воситаи таъмид ба мамот дафн карда мешаванд: чунон ки мисли
Масеҳ бо ҷалоли Падар аз мурдагон эҳьё шуд, ҳамон тавр
мо низ бояд дар хаёти нав кадам гузорем.
6:5 Зеро, агар мо дар мисоли марги Ӯ якҷоя кошта шуда бошем, мо
низ ба эҳёи ӯ монанд хоҳад буд:
6:6 Донистани ин, ки пири мо бо ӯ маслуб шудааст, ки бадани
гуноҳ нобуд карда шавад, то ки минбаъд ба гуноҳ хизмат накунем.
6:7 Зеро ки мурда аз гуноҳ озод аст.
6:8 Акнун, агар мо бо Масеҳ мурда бошем, имон дорем, ки бо Масеҳ низ зиндагӣ хоҳем кард
ӯ:
6:9 Чун медонед, ки Масеҳ аз мурдагон эҳьё шуда, дигар намемирад; марг дорад
дигар хукмронй бар вай нест.
6:10 Зеро ки ба сабаби мурданаш, як бор барои гуноҳ мурд;
барои Худо зиндагӣ мекунад.
6:11 Ҳамчунин шумо низ худро барои гуноҳ мурда ҳисоб мекунед, аммо зинда
ба воситаи Худованди мо Исои Масеҳ ба Худо.
6:12 Пас, бигзор гуноҳ дар ҷисми мирандаи шумо ҳукмрон нашавад, то ки ба он итоат кунед
дар ҳавасҳои он.
6:13 Ва андоми худро ҳамчун олоти ноинсофӣ ба онҳо таслим накунед
гуноҳ кунед, балки худро ба Худо таслим кунед, мисли онҳое ки зиндаанд
мурдагон ва андоми шумо ҳамчун олоти адолат барои Худо.
6:14 Зеро ки гуноҳ бар шумо ҳукмронӣ нахоҳад кард, зеро ки шумо тобеи шариат нестед,
балки зери файз.
6:15 Пас чӣ? Оё гуноҳ кунем, зеро ки мо зери дасти шариат нестем, балки тобеи шариат ҳастем
файз? Худо накунад.
6:16 Шумо намедонед, ки ба ҳар кӣ худро ба бандагони итоаташ таслим мекунед,
шумо бандагонед, ки ба онҳо итоат мекунед; хоҳ аз гуноҳ то мамот бошад, хоҳ аз
итоат ба адолат?
6:17 Аммо Худоро шукр, ки шумо бандагони гуноҳ будед, вале итоат кардед
аз самими қалб он шакли таълиме, ки ба шумо таслим шудааст.
6:18 Пас аз гуноҳ озод шуда, бандагони адолат шудед.
6:19 Ман аз сабаби заъфи ҷисми шумо ба тарзи одамон мегӯям:
зеро ки шумо ғуломони андоми худро ба нопокӣ ва ба нопокӣ супурдаед
бадкорӣ ба шарорат; ҳамин тавр, алҳол ғуломони узвҳои худро ба ихтиёр фармоед
адолат ба қудсият.
6:20 Зеро, вақте ки шумо бандагони гуноҳ будед, аз адолат озод будед.
6:21 Пас аз он чизҳое, ки ҳоло аз онҳо шарм медоред, чӣ самаре доштед? барои
охири ин корҳо марг аст.
6:22 Аммо акнун, ки аз гуноҳ озод карда шуда, бандагони Худо гардед, шумо онро доред
меваи шумо ба қудсият ва анҷоми ҳаёти ҷовидонӣ.
6:23 Зеро ки музди гуноҳ мамот аст; аммо атои Худо ҳаёти ҷовидонӣ аст
ба воситаи Худованди мо Исои Масеҳ.