Румиён
5:1 Пас, мо бо имон сафед шудаем, ба воситаи худ бо Худо сулҳу осоиштагӣ дорем
Худованд Исои Масеҳ:
5:2 Мо низ ба воситаи Ӯ ба ин файз, ки дар он истодаем, дастрас аст,
ва ба умеди ҷалоли Худо шодӣ кунед.
5:3 Ва на танҳо ҳамин тавр, балки мо дар мусибатҳо низ фахр мекунем: инро медонем
мусибат сабр мекунад;
5:4 Ва сабр, таҷриба; ва таҷриба, умед:
5:5 Ва умед хиҷил намекунад; зеро муҳаббати Худо дар хориҷа рехта мешавад
дилҳои моро аз Рӯҳулқудс, ки ба мо ато шудааст.
5:6 Зеро, вақте ки мо ҳанӯз қувват надоштем, дар вақташ Масеҳ барои он мурд
нофармон.
5:7 Зеро ки ба қарибӣ барои одил бимирад, вале шояд барои як
одами хуб баъзеҳо ҳатто ҷуръат мекунанд мурдан.
5:8 Аммо Худо муҳаббати Худро нисбат ба мо бо ин, дар ҳоле ки мо ҳанӯз будем, нишон медиҳад
гуноҳкорон, Масеҳ барои мо мурд.
5:9 Пас, хеле бештар, ки ҳоло бо хуни Ӯ сафед, мо аз наҷот хоҳад ёфт
ғазаб ба воситаи ӯ.
5:10 Зеро, агар, вақте ки мо душман будем, бо мамоти Худо мусолиҳа карда будем
Писари Ӯ, боз ҳам оштӣ шуда, мо ба воситаи ҳаёти Ӯ наҷот хоҳем ёфт.
5:11 Ва на танҳо ҳамин тавр, балки мо низ дар Худо ба воситаи Худованди мо Исои Масеҳ шодӣ мекунем,
ки мо акнун кафоратро ба воситаи вай гирифтаем.
5:12 Бинобар ин, чунон ки ба воситаи як одам гуноҳ ба ҷаҳон дохил шуд, ва мамот ба воситаи гуноҳ;
Ва мамот бар ҳамаи одамон гузашт, зеро ки ҳама гуноҳ кардаанд;
5:13 (Зеро ки то он даме ки шариат гуноҳ дар ҷаҳон буд, вале гуноҳ ҳисоб карда намешавад, вақте ки
қонун нест.
5:14 Бо вуҷуди ин, марг аз Одам то Мусо, ҳатто бар онҳое ки доштанд, ҳукмронӣ мекард
гуноҳ накардааст, пас аз мисоли гуноҳи Одам, кист
тасвири ӯ, ки бояд биёяд.
5:15 Аммо на ҳамчун васваса, ҳамчунин атои озод. Зеро агар ба воситаи
Хафагии як каси бисьёр мурда бошад, бештар аз ин файзи Худо ва бахшоиши он
файз, ки ба воситаи як одам, Исои Масеҳ аст, барои бисьёр касон фаровон шудааст.
5:16 Ва на ончунон, ки гуноҳкор буд, бахшоиши доварӣ низ ҳамин тавр аст
як нафар барои маҳкум шудан буд, аммо бахшоиши муфт барои гуноҳҳои зиёд аст
асоснок кардан.
5:17 Зеро ки агар бо гуноҳи як кас мамот ҳукмфармо бошад; бештар аз онхо, ки
файзи фаровон ба даст оред ва аз бахшоиши адолат ҳукмронӣ хоҳад кард
дар ҳаёт аз ҷониби як Исои Масеҳ.)
5:18 Бинобар ин, чунон ки ба воситаи гуноҳи як доварӣ ҳамаи одамон ба
маҳкумият; ҳамин тавр, аз рӯи адолати як кас бахшоиши муфт пайдо шуд
бар ҳамаи одамон барои сафед кардани ҳаёт.
5:19 Зеро, чунон ки ба воситаи беитоатии як кас бисьёр касон гунаҳкор шуданд, ончунон аз ҷониби Худо
итоаткории як кас бисьёр касон одил мегардад.
5:20 Илова бар ин, шариат ворид шуд, то ки гуноҳ зиёд шавад. Аммо дар куҷо гуноҳ
файз зиёд шуд, файз бештар шуд:
5:21 То ончунон ки гуноҳ то мамот ҳукмронӣ кард, ончунон файз низ ҳукмрон шавад
адолат барои ҳаёти ҷовидонӣ ба воситаи Худованди мо Исои Масеҳ.