Ваҳй
20:1 Ва ман фариштаеро дидам, ки аз осмон фуруд омад, ки калиди калиди онро дошт
чохи бепоён ва занчири бузург дар даст.
20:2 Ва ӯ аждаҳоро, он мори кӯҳнаро, ки Иблис аст, дастгир кард,
ва шайтон, ва ӯро ҳазор сол баста,
20:3 Ва ӯро ба чоҳе партоед, ва ӯро маҳкам кунед, ва мӯҳр занед
бар вай, то ки вай дигар халқҳоро то ҳазор нафар фирефта накунад
сол бояд гузашт: ва баъд аз он бояд каме озод карда шавад
мавсим.
20:4 Ва ман тахтҳоро дидам, ва онҳо бар онҳо нишастанд, ва доварӣ ба онҳо дода шуд
ва ҷонҳои онҳоро дидам, ки барои шаҳодати онҳо сари бурида шуда буданд
Исо ва барои каломи Худо, ки ба ҳайвони ваҳшӣ саҷда накарда буд,
на сурати Ӯ, ва на нишони Ӯро бар пешониашон нагирифтаанд,
ё дар дасти онҳо; ва онҳо ҳазорон нафар бо Масеҳ зиндагӣ карда, подшоҳӣ карданд
сол.
20:5 Аммо боқимондаи мурдагон зинда нашуданд, то даме ки ҳазор сол тамом шавад
тамом кард. Ин аввалин эҳё аст.
20:6 Хушо ва муқаддас аст Он ки дар эҳёи аввал иштирок дорад: бар онҳо
мамоти дуюм қудрат надорад, балки онҳо коҳинон ва Худо хоҳанд буд
Масеҳ аст ва бо Ӯ ҳазор сол ҳукмронӣ хоҳад кард.
20:7 Ва ҳангоме ки ҳазор сол тамом мешавад, шайтон аз он берун хоҳад шуд
зиндони ӯ,
20:8 Ва берун хоҳад рафт, то халқҳоеро, ки дар чор тараф ҳастанд, фиреб диҳад
аз замин, Яъҷуҷ ва Маъҷуҷ, барои ҷамъ кардани онҳо барои ҷанг:
шумораи онҳо мисли реги баҳр аст.
20:9 Ва онҳо ба фарохи замин баромаданд, ва ӯрдуи онро иҳота карданд
муқаддасон ва шаҳри маҳбуб, ва оташ аз ҷониби Худо нозил шуд
аз осмон рафта, онҳоро хӯрд.
20:10 Ва иблис, ки онҳоро фиреб дод, дар кӯли оташ андохта шуд ва
кибрит, ки дар он ҳайвони ваҳшӣ ва набии козиб ҳастанд ва хоҳанд буд
шабу руз то абад азоб мекашад.
20:11 Ва ман тахти бузурги сафед ва Нишинандаи онро дидам, ки аз рӯи ӯ
замину осмон гурехт; ва барои он ҷое ёфт нашуд
онхо.
20:12 Ва ман дидам, ки мурдагон, хурду калон, пеши Худо меистанд; ва китобҳо
кушода шуданд: ва китоби дигаре кушода шуд, ки китоби ҳаёт аст: ва
мурдагон аз рӯи он чизҳое ки дар Китоби Муқаддас навишта шудаанд, доварӣ карда шуданд
китобхо, аз руи асархояшон.
20:13 Ва баҳр мурдагонеро, ки дар он буданд, дод; ва маргу дӯзах
мурдагонеро, ки дар онҳо буданд, таслим карданд, ва ҳар кас доварӣ карда шуданд
аз руи асархои худ.
20:14 Ва мамот ва дӯзах ба кӯли оташ андохта шуданд. Ин дуюм аст
марг.
20:15 Ва ҳар кӣ дар китоби ҳаёт навишта нашудааст, ба дарун андохта шуд
кӯли оташ.