Ваҳй
18:1 Ва баъд аз ин ман фариштаи дигаре дидам, ки аз осмон фуруд омад
қудрати бузург; ва замин аз ҷалоли Ӯ мунаввар шуд.
18:2 Ва ӯ бо овози баланд фарьёд зада, гуфт: «Бобил бузург аст».
афтода, афтода ва ба манзили иблисҳо ва анбор табдил ёфтааст
аз ҳар рӯҳи палид ва қафаси ҳар паррандаи нопок ва нафратовар.
18:3 Зеро ки ҳамаи халқҳо аз шароби ғазаби зинои вай нӯшиданд,
ва подшоҳони замин бо вай зино кардаанд, ва
тоҷирони рӯи замин аз фаровонии вай бой мешаванд
лазизҳо.
18:4 Ва овози дигаре аз осмон шунидам, ки мегуфт: "Аз вай берун шав, эй ман"
мардум, то ки шарики гуноҳҳои вай нашавед ва аз гуноҳҳо қабул нашавед
балоҳои вай.
18:5 Зеро ки гуноҳҳои вай то ба осмон расид, ва Худо ӯро ба ёд овард
шарорат.
18:6 Ба вай мукофот диҳед, чунон ки вай шуморо мукофот дод ва дучандонашро дучанд кунед
мувофиқи аъмоли вай: дар косае ки вай пур кардааст, вайро пур кунед
дучанд.
18:7 Чӣ қадар вай худро ҷалол дод, ва зиндагӣ лазиз, хеле зиёд
азобу андӯҳ ба вай бидиҳед, зеро вай дар дили худ мегӯяд: "Малика нишастаам"
ва бевазан нестам ва ғам нахоҳам дид.
18:8 Пас, балоҳои вай дар як рӯз хоҳад омад, мамот ва мотам, ва
гуруснагӣ; ва вай комилан дар оташ хоҳад сӯзонд, зеро ки он қавӣ аст
Худованд Худое, ки вайро доварӣ мекунад.
18:9 Ва подшоҳони замин, ки зино карда ва зиндагӣ кардаанд
бо вай лаззат хоҳанд бурд, вайро гиря хоҳанд кард ва барои вай навҳа хоҳанд гуфт, вақте ки онҳо
дуди сӯзони вайро хоҳад дид,
18:10 Аз тарси азоби вай дур истода, гуфт: «Вой, вой, ки
шаҳри бузург Бобил, он шаҳри тавоно! зеро ки дар як соат доварии туст
биёед.
18:11 Ва тоҷирони замин бар вай гиря ва навҳа хоҳанд кард; барои ҳеҷ кас
боз моли онхоро мехарад:
18:12 Тиҷорат аз тилло, нуқра ва сангҳои қиматбаҳо ва марворид,
ва катони маҳин, ва арғувон, ва абрешим, ва қирмиз, ва тамоми ҳезуми ту,
ва ҳар гуна зарфҳои аз устухони фил, ва ҳар гуна зарфҳои гаронбаҳо
чӯб, ва аз мис, ва оҳан ва мармар,
18:13 Ва дорчин, ва хушбӯй, ва равғани атрафшон, ва ладан, ва шароб, ва
равған, ва орди маҳин, ва гандум, ва ҳайвоноти ваҳшӣ, ва гӯсфанд ва аспҳо, ва
аробаҳо ва ғуломон ва ҷонҳои одамон.
18:14 Ва меваҳое, ки нафси ту орзуи он дошт, аз ту дур шуданд ва
Ҳар он чи нозу некӯ буд, аз ту дур шуд, ва ту
дигар онҳоро тамоман нахоҳанд ёфт.
18:15 Тоҷирони ин чизҳо, ки аз вай сарватдор шудаанд, хоҳанд истод
дур аз тарси азоби вай, гиряву нола,
18:16 Ва гуфт: «Вой, вой, он шаҳри бузург, ки дар либоси катони хуб буд,
ва арғувон ва арғувон, ва ороиши бо тилло ва сангҳои қиматбаҳо, ва
марворид!
18:17 Зеро ки дар як соат ин қадар сарвати бузург барбод рафт. Ва ҳар як устои киштӣ,
ва тамоми ҷамоати киштиҳо ва маллоҳон, ва он қадаре ки дар баҳр савдо мекарданд,
дур истода,
18:18 Ва чун диданд, ки дуди сӯзони вай фарьёд зада, гуфтанд: «Чӣ шаҳр аст».
мисли ин шаҳри бузург!
18:19 Ва бар сари худ хок рехтанд, ва гиряву нола мекарданд,
Гуфт: «Вой, вой бар он шаҳри бузурге, ки дар он ҳар он чи дошт, бой шудааст».
киштиҳо дар баҳр аз сабаби қимати вай! зеро вай дар як соат аст
хароб кардааст.
18:20 Бар вай шодӣ кунед, эй осмон, ва ҳаввориён ва анбиёи муқаддас! барои
Худо туро аз вай интиқом гирифт.
18:21 Ва фариштаи тавоно сангеро мисли санги осиёб бардошта, андохт.
ба баҳр андохта, мегуфт: «Ин шаҳри бузург Бобил бо зӯроварӣ чунин хоҳад шуд».
партофта мешаванд ва дигар ёфт намешаванд.
18:22 Ва овози барнавозон, навозандагон ва навозандагон ва карнайнавозон,
дигар дар ту шунида нахоҳад шуд; ва ҳеҷ кас аз ҳунарманд нест
Ӯ ҳунарманд бошад, дигар дар ту пайдо хоҳад шуд; ва садои а
дигар дар ту садои осиёб шунида нахоҳад шуд;
18:23 Ва нури шамъ дигар дар ту намедурахшад; ва
овози домод ва арӯс дигар тамоман шунида нахоҳад шуд
дар ту, зеро тоҷирони ту бузургони замин буданд; зеро аз они ту
ҷодугарон ҳама халқҳоро фиреб доданд.
18:24 Ва дар вай хуни анбиё ва муқаддасон ва ҳама ёфт шуд
ки дар руи замин кушта шудаанд.