Ваҳй 15:1 Ва ман дар осмон аломати дигаре дидам, бузург ва аҷоиб, ҳафт фаришта доштани ҳафт балои охирин; зеро ки ғазаби онҳо дар онҳо пур шудааст Худоё. 15:2 Ва ман дидам, ки мисли баҳри шишагини бо оташ омехта аст, ва онҳое ки доштанд бар ҳайвони ваҳшӣ, бар пайкари ӯ ва бар ӯ ғалаба ба даст овард тамға, ва бар шумораи номи ӯ, истода, бар баҳри шиша, доштани арфаҳои Худо. 15:3 Ва суруди Мусои бандаи Худо ва суруди Худоро мехонанд Барра, гуфт: «Аъмоли Ту, эй Худованд Худои Қодири Мутлақ; бузург ва аҷоиб аст; Роҳҳои Ту одил ва рост аст, эй Подшоҳи муқаддасон. 15:4 Кӣ аз Ту наметарсад, эй Худованд, ва исми Туро ҷалол надиҳад? зеро танҳо Ту ҳастӣ муқаддас, зеро ки ҳамаи халқҳо омада, пеши Ту саҷда хоҳанд кард; барои ту ҳукмҳо ошкор карда мешаванд. 15:5 Ва баъд аз он ман назар андохтам, ва инак, маъбади хаймаи муқаддаси шаҳодат дар осмон кушода шуд: 15:6 Ва ҳафт фаришта аз маъбад берун омада, ҳафт бало доштанд, Дар тан матои поку сафед дар бар карда, синаи худро бо камарбанд камарбандҳои тиллоӣ. 15:7 Ва яке аз чор ҳайвон ба ҳафт фаришта ҳафт косаи тилло дод пур аз ғазаби Худо, ки то абад зинда аст. 15:8 Ва маъбад аз ҷалоли Худо ва аз дуд пур шуд қудрат; ва то ҳафт нафар ҳеҷ кас ба маъбад даромада натавонист балоҳои ҳафт фаришта иҷро шуданд.