Ваҳй
15:1 Ва ман дар осмон аломати дигаре дидам, бузург ва аҷоиб, ҳафт фаришта
доштани ҳафт балои охирин; зеро ки ғазаби онҳо дар онҳо пур шудааст
Худоё.
15:2 Ва ман дидам, ки мисли баҳри шишагини бо оташ омехта аст, ва онҳое ки доштанд
бар ҳайвони ваҳшӣ, бар пайкари ӯ ва бар ӯ ғалаба ба даст овард
тамға, ва бар шумораи номи ӯ, истода, бар баҳри шиша, доштани
арфаҳои Худо.
15:3 Ва суруди Мусои бандаи Худо ва суруди Худоро мехонанд
Барра, гуфт: «Аъмоли Ту, эй Худованд Худои Қодири Мутлақ; бузург ва аҷоиб аст;
Роҳҳои Ту одил ва рост аст, эй Подшоҳи муқаддасон.
15:4 Кӣ аз Ту наметарсад, эй Худованд, ва исми Туро ҷалол надиҳад? зеро танҳо Ту ҳастӣ
муқаддас, зеро ки ҳамаи халқҳо омада, пеши Ту саҷда хоҳанд кард; барои ту
ҳукмҳо ошкор карда мешаванд.
15:5 Ва баъд аз он ман назар андохтам, ва инак, маъбади хаймаи муқаддаси
шаҳодат дар осмон кушода шуд:
15:6 Ва ҳафт фаришта аз маъбад берун омада, ҳафт бало доштанд,
Дар тан матои поку сафед дар бар карда, синаи худро бо камарбанд
камарбандҳои тиллоӣ.
15:7 Ва яке аз чор ҳайвон ба ҳафт фаришта ҳафт косаи тилло дод
пур аз ғазаби Худо, ки то абад зинда аст.
15:8 Ва маъбад аз ҷалоли Худо ва аз дуд пур шуд
қудрат; ва то ҳафт нафар ҳеҷ кас ба маъбад даромада натавонист
балоҳои ҳафт фаришта иҷро шуданд.