Ваҳй
2:1 Ба фариштаи калисои Эфсӯс бинавис; Ин чизҳоро Ӯ мегӯяд
ки ҳафт ситораро дар дасти рости Худ нигоҳ медорад, ки дар миёна қадам мезанад
аз ҳафт шамъдонҳои тиллоӣ;
2:2 Ман корҳои ту, ва меҳнати ту ва сабри туро медонам, ва ту чӣ гуна метавонӣ
Ба бадкорон тоқат накун, ва ту онҳоро озмудаӣ, ки мегӯянд
ҳаввориён ҳастанд, ва нестанд ва онҳоро дурӯғгӯён ёфтаанд.
2:3 Ва тоқат кард ва сабр кард, ва ба хотири исми Ман заҳмат кашидааст,
ва аз ҳуш нарафтааст.
2:4 Бо вуҷуди ин, ман чизе бар зидди ту дорам, зеро ки ту тарки худ
ишқи аввал.
2:5 Пас, ба ёд ор, ки аз куҷо афтодаӣ, ва тавба кун ва амал кун
корҳои аввал; вагарна ба зудӣ назди ту меоям ва туро дур хоҳам кард».
шамъдон аз ҷои ӯ дур шав, магар тавба кунӣ.
2:6 Аммо шумо ин аст, ки шумо аз аъмоли Николайтон нафрат доред,
ки ман хам нафрат дорам.
2:7 Ҳар кӣ гӯш дорад, бишнавад, ки Рӯҳ ба он чӣ мегӯяд
калисоҳо; Ба ҳар кӣ ғолиб ояд, аз дарахти ҳаёт хоҳам хӯрд,
ки дар миёни бихишти худованд аст.
2:8 Ва ба фариштаи калисои Смирна бинавис; Ин чизҳо мегӯянд
аввал ва охирин, ки мурда буд ва зинда аст;
2:9 Ман корҳои туро медонам, андӯҳ ва камбизоатӣ, (вале ту сарватдор ҳастӣ) ва
Ман куфри онҳоро медонам, ки мегӯянд, яҳудӣ ҳастанд, вале не
синагогаи шайтон мебошанд.
2:10 Аз он чизе, ки ту мекашӣ, натарс: инак, иблис
Баъзе аз шуморо ба зиндон меандозад, то имтиҳон шавед; ва шумо хоҳед
Даҳ рӯз андӯҳгин бош: то мамот содиқ бош, ва Ман хоҳам дод
ту тоҷи ҳаёт.
2:11 Ҳар кӣ гӯш дорад, бишнавад, ки Рӯҳ ба он чӣ мегӯяд
калисоҳо; Ҳар кӣ ғолиб ояд, аз марги дуюм осеб набинад.
2:12 Ва ба фариштаи калисои Перғамус бинавис; Ин чизҳоро Ӯ мегӯяд
ки шамшери тези ду кунҷ дорад;
2:13 Ман корҳои туро медонам, ва дар куҷо сокин ҳастӣ, ҳатто дар куҷое ки курсии шайтон аст.
ва ту исми Маро маҳкам нигоҳ медорӣ, ва имони маро инкор накардаӣ, ҳатто дар
Он рӯзҳое, ки Антипас шаҳиди содиқи ман буд, ки дар миёни онҳо кушта шуд
шумо, ки шайтон дар он ҷост.
2:14 Аммо ман ба шумо чанд чиз дорам, зеро ки шумо дар он ҷо онҳоро доред
таълимоти Билъомро нигоҳ доред, ки ба Балақ монеъ шуданро таълим додааст
пеши банӣ-Исроил, то ки қурбонии бутҳоро бихӯранд, ва
зино кардан.
2:15 Ҳамин тавр шумо низ онҳое доред, ки таълимоти Николайтаниёнро доранд, ки
чизе, ки ман нафрат дорам.
2:16 Тавба кунед; вагарна ба зудӣ назди ту меоям ва ба муқобили ту ҷанг хоҳам кард
онҳоро бо шамшери даҳони Ман.
2:17 Ҳар кӣ гӯш дорад, бишнавад, ки Рӯҳ ба он чӣ мегӯяд
калисоҳо; Ба ҳар кӣ ғолиб ояд, аз манни ниҳон хӯрда хоҳам дод,
ва ба ӯ санги сафед хоҳад дод, ва дар санг номи нав навишта шудааст:
ки онро касе намедонад, ҷуз касе ки онро қабул мекунад.
2:18 Ва ба фариштаи калисои Тиётира бинавис; Ин чизҳо мегӯянд
Писари Худо, ки чашмони Ӯ мисли шӯълаи оташ аст, ва Ӯ
пойҳо мисли мисин хубанд;
2:19 Ман аъмоли ту, ва садақа, ва хизмат ва имон ва сабри туро медонам,
ва корҳои ту; ва охирин аз аввал бештар бошад.
2:20 Бо вуҷуди ин, ман бар зидди ту чанд чиз дорам, зеро ки ту азоб мекашӣ
он зан Изобал, ки худро набӣ меномид, то таълим диҳад ва ба ӯ
бандагони Маро ба зино ва хӯрдани қурбониҳо водор кун
ба бутҳо.
2:21 Ва ман ба вай ҷой додам, то аз зиноаш тавба кунад; ва тавба накард.
2:22 Инак, Ман вайро ба бистари хоҳам андохт, ва онҳое ки бо онҳо зино мекунанд
вайро ба мусибати бузург гирифтор мекунад, магар ин ки аз аъмоли худ тавба кунанд.
2:23 Ва ман фарзандони вайро бо марг хоҳам кушт; ва ҳамаи калисоҳо хоҳанд донист
ки Ман кофтуковкунандаи ҷилавҳо ва дилҳо ҳастам, ва ба онҳо хоҳам дод
ҳар яке аз шумо мувофиқи корҳои худ.
2:24 Аммо ба шумо мегӯям, ва ба дигарон, ки дар Тятира, ҳар кӣ не
ин таълимот, ки умқи шайтонро намедонанд, мисли онҳо
сухан гуфтан; Бар шумо бори дигар намегузорам.
2:25 Аммо он чизеро, ки шумо то омаданам нигоҳ доштаед.
2:26 Ва ҳар кӣ ғолиб ояд ва аъмоли Маро то охир нигоҳ дорад, ба вай хоҳам буд
бар халқҳо қудрат диҳед:
2:27 Ва Ӯ онҳоро бо асои оҳанин ҳукмронӣ хоҳад кард; хамчун зарфхои кулолгар
Оё онҳо ба ларза хоҳанд афтод, чунон ки Ман аз Падари Худ қабул кардам.
2:28 Ва ман ба ӯ ситораи субҳ хоҳам дод.
2:29 Ҳар кӣ гӯш дорад, бишнавад, ки Рӯҳ ба он чӣ мегӯяд
калисоҳо.