Забур
131:1 Худовандо, дили ман мағрур нест ва чашмони ман баланд нест;
худро дар корҳои бузург, ё дар чизҳои барои ман хеле баланд машқ кунед.
131:2 Албатта, ман худро мисли кӯдаке, ки аз шир ҷудо шудааст, рафтор кардаам ва ором кардам
модараш: ҷонам мисли кӯдаки аз шир ҷудошуда аст.
131:3 Бигзор Исроил аз ин баъд ва то абад ба Худованд умед бахшад.