Забур 130:1 Ман аз қаъри ту нидо кардам, эй Худованд. 130:2 Худовандо, овози маро бишнав: бигзор гӯшҳои ту ба овози Ман гӯш диҳанд дуохо. 130:3 Агар Ту, эй Худованд, бояд ба шароратҳо ишора кунӣ, эй Худованд, кист истодагӣ? 130:4 Аммо омурзиш назди ту аст, то битарсанд. 130:5 Ман мунтазири Худованд аст, ҷонам мунтазир аст, ва ба каломи Ӯ умед дорам. 130:6 Ҷонам бештар интизори Худованд аст, назар ба бедорҳои саҳар. Ман мегӯям, ки бештар аз онҳое ки субҳро тамошо мекунанд. 130:7 Бигзор Исроил ба Худованд умед бахшад, зеро ки марҳамат бо Худованд аст, ва бо Ӯст Ӯ кафорати фаровон аст. 130:8 Ва Ӯ Исроилро аз тамоми шароратҳои худ раҳо хоҳад кард.