Забур
130:1 Ман аз қаъри ту нидо кардам, эй Худованд.
130:2 Худовандо, овози маро бишнав: бигзор гӯшҳои ту ба овози Ман гӯш диҳанд
дуохо.
130:3 Агар Ту, эй Худованд, бояд ба шароратҳо ишора кунӣ, эй Худованд, кист истодагӣ?
130:4 Аммо омурзиш назди ту аст, то битарсанд.
130:5 Ман мунтазири Худованд аст, ҷонам мунтазир аст, ва ба каломи Ӯ умед дорам.
130:6 Ҷонам бештар интизори Худованд аст, назар ба бедорҳои саҳар.
Ман мегӯям, ки бештар аз онҳое ки субҳро тамошо мекунанд.
130:7 Бигзор Исроил ба Худованд умед бахшад, зеро ки марҳамат бо Худованд аст, ва бо Ӯст
Ӯ кафорати фаровон аст.
130:8 Ва Ӯ Исроилро аз тамоми шароратҳои худ раҳо хоҳад кард.