Забур
128:1 Хушо ҳар кӣ аз Худованд метарсад; ки бо роҳҳои Ӯ қадам мезанад.
128:2 Зеро ки меҳнати дастҳои худро хоҳӣ хӯрд: хушбахт хоҳӣ буд, ва
бо ту хуб хоҳад буд.
128:3 Зани ту мисли токи пурбор дар канори хонаи ту хоҳад буд;
Кӯдакон ба гиёҳи зайтун монанданд, ки гирди дастархони ту ҳастанд.
128:4 Инак, он кас, ки аз Худованд метарсад, чунин баракат хоҳад ёфт.
128:5 Худованд туро аз Сион баракат хоҳад дод, ва ту некии
Ерусалим тамоми айёми умри ту.
128:6 Бале, ту фарзандони фарзандони худро хоҳӣ дид, ва осоиштагӣ бар Исроил.