Забур 128:1 Хушо ҳар кӣ аз Худованд метарсад; ки бо роҳҳои Ӯ қадам мезанад. 128:2 Зеро ки меҳнати дастҳои худро хоҳӣ хӯрд: хушбахт хоҳӣ буд, ва бо ту хуб хоҳад буд. 128:3 Зани ту мисли токи пурбор дар канори хонаи ту хоҳад буд; Кӯдакон ба гиёҳи зайтун монанданд, ки гирди дастархони ту ҳастанд. 128:4 Инак, он кас, ки аз Худованд метарсад, чунин баракат хоҳад ёфт. 128:5 Худованд туро аз Сион баракат хоҳад дод, ва ту некии Ерусалим тамоми айёми умри ту. 128:6 Бале, ту фарзандони фарзандони худро хоҳӣ дид, ва осоиштагӣ бар Исроил.