Забур
118:1 Эй Худовандро шукр гӯй, зеро ки вай нек аст, зеро ки марҳамати Ӯ пойдор аст
то абад.
118:2 Бигзор Исроил бигӯяд, ки марҳамати ӯ то абад пойдор аст.
118:3 Бигзор хонадони Ҳорун бигӯяд, ки марҳамати ӯ то абад пойдор аст.
118:4 Бигзор онҳое ки аз Худованд метарсанд, бигӯянд, ки марҳамати Ӯ то абад пойдор аст.
118:5 Ман дар изтироб Худовандро нидо кардам; Худованд ба ман ҷавоб дод, ва маро ба дарун гузошт
ҷои калон.
118:6 Худованд ба тарафи ман аст; Ман наметарсам: одам бо ман чӣ кор карда метавонад?
118:7 Худованд насиби маро бо онҳое, ки ба ман ёрӣ медиҳанд, мегирад, бинобар ин ман худамро хоҳам дид
ба онҳое ки аз ман нафрат доранд, орзу кунед.
118:8 Ба Худованд таваккал кардан беҳтар аст аз таваккал ба одам.
118:9 Ба Худованд таваккал кардан беҳтар аст аз таваккал кардан ба мирон.
118:10 Ҳама халқҳо маро иҳота карданд, аммо ба исми Худованд хоҳам буд
онҳоро несту нобуд кунанд.
118:11 Маро иҳота карданд; Бале, онҳо маро иҳота карданд, аммо ба номи
аз ҷониби Худованд онҳоро несту нобуд хоҳам кард.
118:12 Онҳо маро мисли занбӯри асал иҳота карданд; онҳо ҳамчун оташ хомӯш карда мешаванд
хорҳо, зеро ки Ман онҳоро ба исми Худованд нест мекунам.
Юҳанно 118:13 Ту маро дарднок кардӣ, то ки афтидам, вале Худованд ба ман мадад кард.
118:14 Худованд қувват ва суруди ман аст, ва наҷоти ман аст.
118:15 Овози шодӣ ва наҷот дар хаймаҳои муқаддас аст
одил, дасти рости Худованд далерона мекунад.
118:16 Дасти рости Худованд сарбаланд аст, дасти рости Худованд мекунад
диловарона.
118:17 Ман намемирам, балки зинда хоҳам монд ва аъмоли Худовандро эълон хоҳам кард.
118:18 Худованд маро сахт ҷазо дод, аммо маро ба
марг.
118:19 Дарҳои адолатро ба рӯи ман кушоед: ба онҳо дохил хоҳам шуд ва
Худовандро ҳамду сано хонед:
118:20 Ин дарвозаи Худованд аст, ки одилон ба он дохил мешаванд.
118:21 Туро ҳамду сано хоҳам гуфт, зеро ки ту маро шунидаӣ, ва наҷоти ман шудӣ.
118:22 Санге, ки бинокорон рад карданд, санги сари санг шуд
гӯшае.
118:23 Ин аст кори Худованд; дар назари мо ачоиб аст.
118:24 Ин рӯзест, ки Худованд офаридааст; шоду мамнун мешавем
он.
118:25 Ҳоло наҷот диҳед, эй Худованд, аз Ту илтимос мекунам: Худовандо, аз Ту илтимос мекунам, ҳоло бифирист
шукуфой.
118:26 Хушо касе ки ба исми Худованд меояд: мо шуморо баракат додем
аз хонаи Худованд.
118:27 Худо Худованд аст, ки ба мо нур нишон дод: қурбониро бо
ресмонҳо, ҳатто то шохҳои қурбонгоҳ.
118:28 Ту Худои ман ҳастӣ, ва Ман Туро ҳамду сано хоҳам гуфт: Ту Худои Ман ҳастӣ, Ман сарафроз хоҳам кард
ту.
118:29 Эй Худовандро шукр гӯй, зеро ки вай нек аст, зеро ки марҳамати Ӯ пойдор аст
ҳамеша.