Забур 118:1 Эй Худовандро шукр гӯй, зеро ки вай нек аст, зеро ки марҳамати Ӯ пойдор аст то абад. 118:2 Бигзор Исроил бигӯяд, ки марҳамати ӯ то абад пойдор аст. 118:3 Бигзор хонадони Ҳорун бигӯяд, ки марҳамати ӯ то абад пойдор аст. 118:4 Бигзор онҳое ки аз Худованд метарсанд, бигӯянд, ки марҳамати Ӯ то абад пойдор аст. 118:5 Ман дар изтироб Худовандро нидо кардам; Худованд ба ман ҷавоб дод, ва маро ба дарун гузошт ҷои калон. 118:6 Худованд ба тарафи ман аст; Ман наметарсам: одам бо ман чӣ кор карда метавонад? 118:7 Худованд насиби маро бо онҳое, ки ба ман ёрӣ медиҳанд, мегирад, бинобар ин ман худамро хоҳам дид ба онҳое ки аз ман нафрат доранд, орзу кунед. 118:8 Ба Худованд таваккал кардан беҳтар аст аз таваккал ба одам. 118:9 Ба Худованд таваккал кардан беҳтар аст аз таваккал кардан ба мирон. 118:10 Ҳама халқҳо маро иҳота карданд, аммо ба исми Худованд хоҳам буд онҳоро несту нобуд кунанд. 118:11 Маро иҳота карданд; Бале, онҳо маро иҳота карданд, аммо ба номи аз ҷониби Худованд онҳоро несту нобуд хоҳам кард. 118:12 Онҳо маро мисли занбӯри асал иҳота карданд; онҳо ҳамчун оташ хомӯш карда мешаванд хорҳо, зеро ки Ман онҳоро ба исми Худованд нест мекунам. Юҳанно 118:13 Ту маро дарднок кардӣ, то ки афтидам, вале Худованд ба ман мадад кард. 118:14 Худованд қувват ва суруди ман аст, ва наҷоти ман аст. 118:15 Овози шодӣ ва наҷот дар хаймаҳои муқаддас аст одил, дасти рости Худованд далерона мекунад. 118:16 Дасти рости Худованд сарбаланд аст, дасти рости Худованд мекунад диловарона. 118:17 Ман намемирам, балки зинда хоҳам монд ва аъмоли Худовандро эълон хоҳам кард. 118:18 Худованд маро сахт ҷазо дод, аммо маро ба марг. 118:19 Дарҳои адолатро ба рӯи ман кушоед: ба онҳо дохил хоҳам шуд ва Худовандро ҳамду сано хонед: 118:20 Ин дарвозаи Худованд аст, ки одилон ба он дохил мешаванд. 118:21 Туро ҳамду сано хоҳам гуфт, зеро ки ту маро шунидаӣ, ва наҷоти ман шудӣ. 118:22 Санге, ки бинокорон рад карданд, санги сари санг шуд гӯшае. 118:23 Ин аст кори Худованд; дар назари мо ачоиб аст. 118:24 Ин рӯзест, ки Худованд офаридааст; шоду мамнун мешавем он. 118:25 Ҳоло наҷот диҳед, эй Худованд, аз Ту илтимос мекунам: Худовандо, аз Ту илтимос мекунам, ҳоло бифирист шукуфой. 118:26 Хушо касе ки ба исми Худованд меояд: мо шуморо баракат додем аз хонаи Худованд. 118:27 Худо Худованд аст, ки ба мо нур нишон дод: қурбониро бо ресмонҳо, ҳатто то шохҳои қурбонгоҳ. 118:28 Ту Худои ман ҳастӣ, ва Ман Туро ҳамду сано хоҳам гуфт: Ту Худои Ман ҳастӣ, Ман сарафроз хоҳам кард ту. 118:29 Эй Худовандро шукр гӯй, зеро ки вай нек аст, зеро ки марҳамати Ӯ пойдор аст ҳамеша.