Забур 116:1 Ман Худовандро дӯст медорам, зеро ки Ӯ овози ман ва илтиҷоҳои маро шунидааст. 116:2 Азбаски гӯши худро ба ман моил кардааст, ман ӯро хоҳам хонд то даме ки ман зиндаам. 116:3 Ғамҳои марг маро фаро гирифт ва дардҳои дӯзах бар ман: Мушкилот ва ғам ёфтам. 116:4 Ва ман исми Худовандро хондам; Эй Худованд, аз Ту илтимос мекунам, раҳо кун руҳи ман. 116:5 Худованд меҳрубон ва одил аст; Оре, Худои мо меҳрубон аст. 116:6 Худованд оддиро нигоҳ медорад: Ман паст шудам, ва ӯ ба ман ёрӣ дод. 116:7 Ба оромии худ баргард, эй ҷони ман; зеро ки Худованд эҳсон кардааст бо ту. 116:8 Зеро ки ҷонамро аз марг раҳоӣ додӣ, чашмонамро аз ашк ва пойҳо аз афтидан. 116:9 Ман ба ҳузури Худованд дар замини зиндагон хоҳам рафт. 116:10 Ман имон овардам, бинобар ин гуфтам: бағоят азоб кашидам. 116:11 Ман дар шитоб гуфтам: Ҳама одамон дурӯғгӯянд. 116:12 Барои ҳамаи неъматҳои ӯ ба ман ба Худованд чӣ ҳадя диҳам? 116:13 Ман косаи наҷотро гирифта, исми Худовандро хоҳам хонд. 116:14 Ҳоло ман назрҳои худро ба Худованд дар ҳузури тамоми қавми Ӯ хоҳам дод. 116:15 Марги муқаддасони Ӯ дар назари Худованд азиз аст. 116:16 Эй Худованд, ман бандаи Ту ҳастам; Ман бандаи ту ва писари ту ҳастам каниз: ту занҷирҳои маро рабудӣ. 116:17 Ман барои ту қурбонии шукргузорӣ хоҳам овард ва номи Худованд. 116:18 Ҳоло ман назрҳои худро ба Худованд дар ҳузури тамоми қавми Ӯ хоҳам дод, 116:19 Дар ҳавлиҳои хонаи Худованд, дар миёни ту, эй Ерусалим. Худовандро ҳамду сано кунед.