Забур
116:1 Ман Худовандро дӯст медорам, зеро ки Ӯ овози ман ва илтиҷоҳои маро шунидааст.
116:2 Азбаски гӯши худро ба ман моил кардааст, ман ӯро хоҳам хонд
то даме ки ман зиндаам.
116:3 Ғамҳои марг маро фаро гирифт ва дардҳои дӯзах бар
ман: Мушкилот ва ғам ёфтам.
116:4 Ва ман исми Худовандро хондам; Эй Худованд, аз Ту илтимос мекунам, раҳо кун
руҳи ман.
116:5 Худованд меҳрубон ва одил аст; Оре, Худои мо меҳрубон аст.
116:6 Худованд оддиро нигоҳ медорад: Ман паст шудам, ва ӯ ба ман ёрӣ дод.
116:7 Ба оромии худ баргард, эй ҷони ман; зеро ки Худованд эҳсон кардааст
бо ту.
116:8 Зеро ки ҷонамро аз марг раҳоӣ додӣ, чашмонамро аз ашк ва
пойҳо аз афтидан.
116:9 Ман ба ҳузури Худованд дар замини зиндагон хоҳам рафт.
116:10 Ман имон овардам, бинобар ин гуфтам: бағоят азоб кашидам.
116:11 Ман дар шитоб гуфтам: Ҳама одамон дурӯғгӯянд.
116:12 Барои ҳамаи неъматҳои ӯ ба ман ба Худованд чӣ ҳадя диҳам?
116:13 Ман косаи наҷотро гирифта, исми Худовандро хоҳам хонд.
116:14 Ҳоло ман назрҳои худро ба Худованд дар ҳузури тамоми қавми Ӯ хоҳам дод.
116:15 Марги муқаддасони Ӯ дар назари Худованд азиз аст.
116:16 Эй Худованд, ман бандаи Ту ҳастам; Ман бандаи ту ва писари ту ҳастам
каниз: ту занҷирҳои маро рабудӣ.
116:17 Ман барои ту қурбонии шукргузорӣ хоҳам овард ва
номи Худованд.
116:18 Ҳоло ман назрҳои худро ба Худованд дар ҳузури тамоми қавми Ӯ хоҳам дод,
116:19 Дар ҳавлиҳои хонаи Худованд, дар миёни ту, эй Ерусалим.
Худовандро ҳамду сано кунед.