Забур
109:1 Хомӯш накун, эй Худои ҳамду санои ман;
109:2 Зеро даҳони бадкорон ва даҳони маккорон кушода мешавад
бар зидди ман: онҳо бо забони дурӯғ бар зидди ман сухан гуфтанд.
109:3 Онҳо маро бо суханони нафрат иҳота карданд; ва бар зидди ман ҷангид
бе сабаб.
109:4 Барои муҳаббати ман онҳо душманони мананд, вале ман худро ба дуо месупорам.
109:5 Ва ба некӣ ба ман мукофот доданд, ва дар баробари муҳаббати ман кина карданд.
109:6 Бар ӯ одами шарир гузор, ва шайтон ба ямини ӯ биистад.
109:7 Вақте ки ӯ доварӣ мешавад, маҳкум шавад, ва дуои ӯ гардад
гуноҳ.
109:8 Бигзор рӯзҳои ӯ кам бошад; ва бигзор каси дигарашро гирад.
109:9 Бигзор фарзандонаш ятим ва занаш бевазан бошанд.
109:10 Бигзор фарзандони ӯ ҳамеша овора ва гадоӣ кунанд; бигзор онҳо дар ҷустуҷӯи
нон низ аз чойхои бекорхобидаи худ.
109:11 Бигзор тамаъҷӯ ҳар он чи дорад, сайд кунад; ва бегонагон ғорат кунанд
мехнаташ.
109:12 Бигзор ҳеҷ кас ба ӯ марҳамат накунад;
ба фарзандони бепадараш мадад расонад.
109:13 Бигзор насли ӯ нобуд шавад; ва дар насли баъд аз онҳо бигзоранд
ном аз байн бурда шавад.
109:14 Бигзор гуноҳи падарони ӯ ба ҳузури Худованд ёд шавад; ва нагузоред
гуноҳи модараш пок карда шавад.
109:15 Бигзор онҳо ҳамеша дар ҳузури Худованд бошанд, то ки Ӯ хотираро нест кунад
аз онхо аз замин.
109:16 Зеро ки Ӯ ба хотир наовард, ки марҳамат нишон диҳад, балки мискинонро таъқиб мекард
ва мӯҳтоҷ, то ки ҳатто дилшикастаро бикушад.
109:17 Чӣ тавре ки ӯ лаънатро дӯст медошт, бигзор он ба ӯ бирасад;
баракат, аз ӯ дур бошад.
109:18 Чӣ тавре ки ӯ лаънатро пӯшида буд, мисли либоси худ, бигзоред
мисли об ба даруни ӯ дохил мешавад, ва мисли равған ба устухонҳояш.
109:19 Бигзор он барои ӯ мисли ҷомае бошад, ки ӯро пӯшонад ва камарбанд
ки бо он доимо камарбанд аст.
109:20 Бигзор ин мукофоти душманони ман аз ҷониби Худованд бошад ва аз онҳо
ки бар зидди ҷони ман бад мегӯянд.
109:21 Аммо барои ман, эй Худои Худованд, ба хотири исми Худ бикун, зеро ки
марҳамат хуб аст, маро раҳоӣ кун.
109:22 Зеро ки ман мискин ва бечора ҳастам, ва дилам дар даруни ман захмдор аст.
109:23 Монанди соя, вақте ки фурӯ меравад, рафтаам; мисли соя афкандаам ва ба боло афтидаам.
малах.
109:24 Аз рӯзадорӣ зонуҳои ман заифанд; ва ҷисми ман аз фарбеҳ нест.
109:25 Ман низ барои онҳо маломат шудам; Чун ба ман нигоҳ карданд, ба ларза афтоданд.
сарашон.
109:26 Ба ман ёрӣ деҳ, эй Худованд Худои ман, эй ба ҳасби марҳамати Худ маро наҷот деҳ!
109:27 То бидонанд, ки ин дасти туст; ки Ту, эй Худованд, ин корро кардаӣ.
109:28 Бигзор лаънат кунанд, вале ту баракат гӯй; чун бархостанд, хиҷил шаванд;
балки бандаи ту шод бод.
109:29 Бигзор рақибони ман нангин бипӯшанд, ва онҳоро пӯшонанд
худро бо иштибохи худ, мисли мантия.
109:30 Худовандро бо даҳони худ ҳамду сано хоҳам гуфт; бале, ӯро ҳамду сано хоҳам гуфт
дар байни мардум.
109:31 Зеро ки Ӯ ба ямини мискинон хоҳад истод, то ки ӯро аз онҳо наҷот диҳад
ки рӯҳи ӯро маҳкум мекунад.