Забур 109:1 Хомӯш накун, эй Худои ҳамду санои ман; 109:2 Зеро даҳони бадкорон ва даҳони маккорон кушода мешавад бар зидди ман: онҳо бо забони дурӯғ бар зидди ман сухан гуфтанд. 109:3 Онҳо маро бо суханони нафрат иҳота карданд; ва бар зидди ман ҷангид бе сабаб. 109:4 Барои муҳаббати ман онҳо душманони мананд, вале ман худро ба дуо месупорам. 109:5 Ва ба некӣ ба ман мукофот доданд, ва дар баробари муҳаббати ман кина карданд. 109:6 Бар ӯ одами шарир гузор, ва шайтон ба ямини ӯ биистад. 109:7 Вақте ки ӯ доварӣ мешавад, маҳкум шавад, ва дуои ӯ гардад гуноҳ. 109:8 Бигзор рӯзҳои ӯ кам бошад; ва бигзор каси дигарашро гирад. 109:9 Бигзор фарзандонаш ятим ва занаш бевазан бошанд. 109:10 Бигзор фарзандони ӯ ҳамеша овора ва гадоӣ кунанд; бигзор онҳо дар ҷустуҷӯи нон низ аз чойхои бекорхобидаи худ. 109:11 Бигзор тамаъҷӯ ҳар он чи дорад, сайд кунад; ва бегонагон ғорат кунанд мехнаташ. 109:12 Бигзор ҳеҷ кас ба ӯ марҳамат накунад; ба фарзандони бепадараш мадад расонад. 109:13 Бигзор насли ӯ нобуд шавад; ва дар насли баъд аз онҳо бигзоранд ном аз байн бурда шавад. 109:14 Бигзор гуноҳи падарони ӯ ба ҳузури Худованд ёд шавад; ва нагузоред гуноҳи модараш пок карда шавад. 109:15 Бигзор онҳо ҳамеша дар ҳузури Худованд бошанд, то ки Ӯ хотираро нест кунад аз онхо аз замин. 109:16 Зеро ки Ӯ ба хотир наовард, ки марҳамат нишон диҳад, балки мискинонро таъқиб мекард ва мӯҳтоҷ, то ки ҳатто дилшикастаро бикушад. 109:17 Чӣ тавре ки ӯ лаънатро дӯст медошт, бигзор он ба ӯ бирасад; баракат, аз ӯ дур бошад. 109:18 Чӣ тавре ки ӯ лаънатро пӯшида буд, мисли либоси худ, бигзоред мисли об ба даруни ӯ дохил мешавад, ва мисли равған ба устухонҳояш. 109:19 Бигзор он барои ӯ мисли ҷомае бошад, ки ӯро пӯшонад ва камарбанд ки бо он доимо камарбанд аст. 109:20 Бигзор ин мукофоти душманони ман аз ҷониби Худованд бошад ва аз онҳо ки бар зидди ҷони ман бад мегӯянд. 109:21 Аммо барои ман, эй Худои Худованд, ба хотири исми Худ бикун, зеро ки марҳамат хуб аст, маро раҳоӣ кун. 109:22 Зеро ки ман мискин ва бечора ҳастам, ва дилам дар даруни ман захмдор аст. 109:23 Монанди соя, вақте ки фурӯ меравад, рафтаам; мисли соя афкандаам ва ба боло афтидаам. малах. 109:24 Аз рӯзадорӣ зонуҳои ман заифанд; ва ҷисми ман аз фарбеҳ нест. 109:25 Ман низ барои онҳо маломат шудам; Чун ба ман нигоҳ карданд, ба ларза афтоданд. сарашон. 109:26 Ба ман ёрӣ деҳ, эй Худованд Худои ман, эй ба ҳасби марҳамати Худ маро наҷот деҳ! 109:27 То бидонанд, ки ин дасти туст; ки Ту, эй Худованд, ин корро кардаӣ. 109:28 Бигзор лаънат кунанд, вале ту баракат гӯй; чун бархостанд, хиҷил шаванд; балки бандаи ту шод бод. 109:29 Бигзор рақибони ман нангин бипӯшанд, ва онҳоро пӯшонанд худро бо иштибохи худ, мисли мантия. 109:30 Худовандро бо даҳони худ ҳамду сано хоҳам гуфт; бале, ӯро ҳамду сано хоҳам гуфт дар байни мардум. 109:31 Зеро ки Ӯ ба ямини мискинон хоҳад истод, то ки ӯро аз онҳо наҷот диҳад ки рӯҳи ӯро маҳкум мекунад.