Забур 97:1 Худованд подшоҳӣ мекунад; замин шод шавад; бигзор ҷазираҳои сершумор бошанд аз он шод. 97:2 Гирду атрофаш абрҳо ва зулмот аст, адолат ва доварӣ аст манзили тахти у. 97:3 Оташ аз пешаш меравад, ва душманонашро дар гирду атроф фурӯзон мекунад. 97:4 Барқҳои ӯ ҷаҳонро мунаввар сохт: Замин дид ва ларзонд. 97:5 Дар ҳузури Худованд кӯҳҳо мисли мум об шуданд аз Худованди тамоми замин. 97:6 Осмон адолати Ӯро эълон мекунад, ва тамоми мардум ҷалоли Ӯро мебинанд. 97:7 Ҳайрон мешаванд ҳамаи онҳое, ки бутҳои кандакорӣ мепарастанд, ва фахр мекунанд Эй ҳамаи худоён, Ӯро бипарастед. 97:8 Сион шунида, шод шуд; ва духтарони Яҳудо аз он шодӣ карданд ҳукмҳои Ту, эй Худованд. 97:9 Зеро ки Ту, эй Худованд, аз тамоми замин баланд ҳастӣ; ҳама худоён. 97:10 Эй дӯстдорони Худованд, аз бадӣ нафрат кунед; Ӯ ҷонҳои муқаддасони Худро нигоҳ медорад; онҳоро аз дасти шарикон раҳо мекунад. 97:11 Нур кошта мешавад барои одилон, ва шодӣ барои ростдилони. 97:12 Дар Худованд шодӣ кунед, эй одил! ва ба ёди он шукр гӯед муқаддасии ӯ.