Забур
97:1 Худованд подшоҳӣ мекунад; замин шод шавад; бигзор ҷазираҳои сершумор бошанд
аз он шод.
97:2 Гирду атрофаш абрҳо ва зулмот аст, адолат ва доварӣ аст
манзили тахти у.
97:3 Оташ аз пешаш меравад, ва душманонашро дар гирду атроф фурӯзон мекунад.
97:4 Барқҳои ӯ ҷаҳонро мунаввар сохт: Замин дид ва ларзонд.
97:5 Дар ҳузури Худованд кӯҳҳо мисли мум об шуданд
аз Худованди тамоми замин.
97:6 Осмон адолати Ӯро эълон мекунад, ва тамоми мардум ҷалоли Ӯро мебинанд.
97:7 Ҳайрон мешаванд ҳамаи онҳое, ки бутҳои кандакорӣ мепарастанд, ва фахр мекунанд
Эй ҳамаи худоён, Ӯро бипарастед.
97:8 Сион шунида, шод шуд; ва духтарони Яҳудо аз он шодӣ карданд
ҳукмҳои Ту, эй Худованд.
97:9 Зеро ки Ту, эй Худованд, аз тамоми замин баланд ҳастӣ;
ҳама худоён.
97:10 Эй дӯстдорони Худованд, аз бадӣ нафрат кунед; Ӯ ҷонҳои муқаддасони Худро нигоҳ медорад;
онҳоро аз дасти шарикон раҳо мекунад.
97:11 Нур кошта мешавад барои одилон, ва шодӣ барои ростдилони.
97:12 Дар Худованд шодӣ кунед, эй одил! ва ба ёди он шукр гӯед
муқаддасии ӯ.