Забур
96:1 Эй суруди нав барои Худованд бихонед: барои Худованд бихонед, эй тамоми замин.
96:2 Барои Худованд суруд хонед, исми Ӯро муборак гӯед; наҷоти худро аз рӯз то рӯз нишон диҳед
рӯз.
96:3 Ҷалоли Ӯро дар миёни халқҳо эълон кун, мӯъҷизаҳои Ӯро дар миёни тамоми мардум.
96:4 Зеро ки Худованд бузург аст ва сазовори ситоиш аст: Ӯ бояд тарсид
пеш аз ҳама худоён.
96:5 Зеро ки ҳамаи худоёни халқҳо бутҳоянд, аммо Худованд онҳоро офаридааст
осмонҳо.
96:6 Шаъну шараф дар пеши ӯст, қувват ва зебоӣ дар ӯст
паноҳгоҳ.
96:7 Ба Худованд диҳед, эй қабилаҳои қавм, ба Худованд диҳед
шухрат ва кувват.
96:8 Ба Худованд ҷалоли исми Ӯро бидеҳ: ҳадия биёр, ва
ба суди ӯ биёед.
96:9 Эй Худовандро дар зебогии қудсият саҷда кун: ҳама аз Ӯ битарс
замин.
96:10 Дар байни халқҳо бигӯед, ки Худованд подшоҳӣ мекунад: ҷаҳон низ хоҳад буд
муайян кард, ки он набояд ҷунбид: Ӯ мардумро доварӣ хоҳад кард
одилона.
96:11 Бигзор осмон шодӣ кунад ва замин шод шавад; бигзор баҳр ғурронад,
ва пуррагии он.
96:12 Бигзор киштзор ва ҳар он чи дар он аст, шодӣ кунад; он гоҳ ҳама хоҳад буд
дарахтони чуб шод мешаванд
96:13 Ба ҳузури Худованд, зеро ки Ӯ меояд, зеро меояд, ки заминро доварӣ кунад
ҷаҳонро бо адолат доварӣ хоҳад кард, ва мардумро бо ростии Худ.