Забур 96:1 Эй суруди нав барои Худованд бихонед: барои Худованд бихонед, эй тамоми замин. 96:2 Барои Худованд суруд хонед, исми Ӯро муборак гӯед; наҷоти худро аз рӯз то рӯз нишон диҳед рӯз. 96:3 Ҷалоли Ӯро дар миёни халқҳо эълон кун, мӯъҷизаҳои Ӯро дар миёни тамоми мардум. 96:4 Зеро ки Худованд бузург аст ва сазовори ситоиш аст: Ӯ бояд тарсид пеш аз ҳама худоён. 96:5 Зеро ки ҳамаи худоёни халқҳо бутҳоянд, аммо Худованд онҳоро офаридааст осмонҳо. 96:6 Шаъну шараф дар пеши ӯст, қувват ва зебоӣ дар ӯст паноҳгоҳ. 96:7 Ба Худованд диҳед, эй қабилаҳои қавм, ба Худованд диҳед шухрат ва кувват. 96:8 Ба Худованд ҷалоли исми Ӯро бидеҳ: ҳадия биёр, ва ба суди ӯ биёед. 96:9 Эй Худовандро дар зебогии қудсият саҷда кун: ҳама аз Ӯ битарс замин. 96:10 Дар байни халқҳо бигӯед, ки Худованд подшоҳӣ мекунад: ҷаҳон низ хоҳад буд муайян кард, ки он набояд ҷунбид: Ӯ мардумро доварӣ хоҳад кард одилона. 96:11 Бигзор осмон шодӣ кунад ва замин шод шавад; бигзор баҳр ғурронад, ва пуррагии он. 96:12 Бигзор киштзор ва ҳар он чи дар он аст, шодӣ кунад; он гоҳ ҳама хоҳад буд дарахтони чуб шод мешаванд 96:13 Ба ҳузури Худованд, зеро ки Ӯ меояд, зеро меояд, ки заминро доварӣ кунад ҷаҳонро бо адолат доварӣ хоҳад кард, ва мардумро бо ростии Худ.