Забур 92:1 Шукри Худованд ва ҳамду сано гуфтан кори хуб аст ба исми Ту, эй Ҳаққи Таоло! 92:2 Барои зоҳир кардани меҳрубонии худ дар саҳар ва садоқати ту ҳар шаб, 92:3 Бар асбоби даҳ тор, ва бар забур; бар арфа бо садои тантанавй. 92:4 Зеро ки Ту, эй Худованд, маро ба воситаи кори Худ шод гардондӣ; корҳои дасти ту. 92:5 Эй Парвардигори ман, корҳои Ту чӣ бузурганд! ва андешаҳои ту хеле амиқанд. 92:6 Марди бераҳм намедонад; Ва беақл инро намефаҳмад. 92:7 Вақте ки шарир мисли алаф мерӯяд, ва ҳангоме ки ҳамаи коргарони он шарорат ривоҷ меёбад; Ин аст, ки онҳо то абад нобуд шаванд; 92:8 Аммо Ту, эй Худованд, то абад баланд ҳастӣ. 92:9 Зеро, инак, душманони Ту, эй Худованд, зеро ки инак, душманони Ту нобуд хоҳанд шуд; ҳама бадкорон пароканда мешаванд. 92:10 Аммо шохи маро мисли шохи шохи ягона боло хоҳӣ кард; бо равгани тару тоза тадҳин карда шудааст. 92:11 Чашми ман низ хоҳиши маро бар душманонам хоҳад дид, ва гӯшҳоям хоҳанд дид хоҳиши маро дар бораи шарироне, ки бар зидди ман қиём мекунанд, бишнавед. 92:12 Одил мисли дарахти хурмо мешукуфад; кедр дар Лубнон. 92:13 Онҳое ки дар хонаи Худованд шинонда шаванд, дар хонаи Худованд мешукуфанд судҳои Худои мо. 92:14 Онҳо ҳанӯз дар пирӣ бор хоҳанд овард; фарбеҳ хоҳанд шуд ва шукуфтан; 92:15 Барои нишон додани он ки Худованд росткор аст: Ӯ санги ман аст, ва нест беадолатӣ дар ӯ.