Забур
92:1 Шукри Худованд ва ҳамду сано гуфтан кори хуб аст
ба исми Ту, эй Ҳаққи Таоло!
92:2 Барои зоҳир кардани меҳрубонии худ дар саҳар ва садоқати ту
ҳар шаб,
92:3 Бар асбоби даҳ тор, ва бар забур; бар арфа
бо садои тантанавй.
92:4 Зеро ки Ту, эй Худованд, маро ба воситаи кори Худ шод гардондӣ;
корҳои дасти ту.
92:5 Эй Парвардигори ман, корҳои Ту чӣ бузурганд! ва андешаҳои ту хеле амиқанд.
92:6 Марди бераҳм намедонад; Ва беақл инро намефаҳмад.
92:7 Вақте ки шарир мисли алаф мерӯяд, ва ҳангоме ки ҳамаи коргарони он
шарорат ривоҷ меёбад; Ин аст, ки онҳо то абад нобуд шаванд;
92:8 Аммо Ту, эй Худованд, то абад баланд ҳастӣ.
92:9 Зеро, инак, душманони Ту, эй Худованд, зеро ки инак, душманони Ту нобуд хоҳанд шуд; ҳама
бадкорон пароканда мешаванд.
92:10 Аммо шохи маро мисли шохи шохи ягона боло хоҳӣ кард;
бо равгани тару тоза тадҳин карда шудааст.
92:11 Чашми ман низ хоҳиши маро бар душманонам хоҳад дид, ва гӯшҳоям хоҳанд дид
хоҳиши маро дар бораи шарироне, ки бар зидди ман қиём мекунанд, бишнавед.
92:12 Одил мисли дарахти хурмо мешукуфад;
кедр дар Лубнон.
92:13 Онҳое ки дар хонаи Худованд шинонда шаванд, дар хонаи Худованд мешукуфанд
судҳои Худои мо.
92:14 Онҳо ҳанӯз дар пирӣ бор хоҳанд овард; фарбеҳ хоҳанд шуд ва
шукуфтан;
92:15 Барои нишон додани он ки Худованд росткор аст: Ӯ санги ман аст, ва нест
беадолатӣ дар ӯ.