Забур 77:1 Ман бо овози худ сӯи Худо нидо кардам, ҳатто бо овози худ сӯи Худо; ва дод ба ман гӯш диҳед. 77:2 Дар рӯзи мусибатам Худовандро меҷустам, дарди ман шабона давид, ва бас намекард: ҷонам аз тасаллӣ даст кашид. 77:3 Худоро ёд кардам, ғамгин шудам, шикоят кардам, рӯҳам шуд пур карда. Села. 77|4|Чашмамро бедор дорӣ, чунон ғамгин шудаам, ки сухан гуфта наметавонам. 77:5 Ман айёми қадим, солҳои қадимро дидам. 77:6 Дар шаб ба ёди суруди худ даъват мекунам: Бо суруди худ муошират мекунам дил: ва рӯҳи ман боғайратона ҷустуҷӯ кард. 77:7 Оё Худованд то абад дур хоҳад кард? ва оё ӯ дигар мақбул нахоҳад буд? 77:8 Оё марҳамати Ӯ то абад нест? Оё ваъдаи ӯ то абад барбод меравад? 77:9 Оё Худо неъматро фаромӯш кардааст? Оё ӯ бо хашм ғазаби худро бастааст раҳмат? Села. 77:10 Ва ман гуфтам: "Ин заъфи ман аст, аммо ман солҳои охирро ба ёд хоҳам овард" дасти рости Ҳаққи Таоло. 77:11 Аъмоли Худовандро ба ёд хоҳам овард, ва албатта туро ба ёд хоҳам овард мӯъҷизаҳои қадим. 77:12 Ман низ дар бораи тамоми корҳои ту мулоҳиза хоҳам кард, ва дар бораи аъмоли ту сухан хоҳам гуфт. 77:13 Роҳи Ту, эй Худо, дар қудс аст: кист Худои бузурге мисли Худои мо? 77:14 Ту Худои тааҷҷубовар ҳастӣ: қуввати худро эълон кардаӣ дар байни мардум. 77:15 Ту бо бозуи худ қавми худ, писарони Яъқуб ва Юсуф. Села. 77:16 Обҳо туро диданд, эй Худо, обҳо туро диданд; тарсиданд: ба умқи онҳо низ ташвишовар буд. 77:17 Абрҳо об рехт, осмон садо дод: тирҳои ту ба хорича хам рафт. 77:18 Овози раъди ту дар осмон буд: барқҳо дуньё: замин ба ларза даромад. 77:19 Роҳи ту дар баҳр аст ва роҳи ту дар обҳои бузург ва роҳи ту кадамхо маълум нест. 77:20 Қавми худро мисли рама бо дасти Мӯсо ва Ҳорун бурдӣ.