Забур
77:1 Ман бо овози худ сӯи Худо нидо кардам, ҳатто бо овози худ сӯи Худо; ва дод
ба ман гӯш диҳед.
77:2 Дар рӯзи мусибатам Худовандро меҷустам, дарди ман шабона давид,
ва бас намекард: ҷонам аз тасаллӣ даст кашид.
77:3 Худоро ёд кардам, ғамгин шудам, шикоят кардам, рӯҳам шуд
пур карда. Села.
77|4|Чашмамро бедор дорӣ, чунон ғамгин шудаам, ки сухан гуфта наметавонам.
77:5 Ман айёми қадим, солҳои қадимро дидам.
77:6 Дар шаб ба ёди суруди худ даъват мекунам: Бо суруди худ муошират мекунам
дил: ва рӯҳи ман боғайратона ҷустуҷӯ кард.
77:7 Оё Худованд то абад дур хоҳад кард? ва оё ӯ дигар мақбул нахоҳад буд?
77:8 Оё марҳамати Ӯ то абад нест? Оё ваъдаи ӯ то абад барбод меравад?
77:9 Оё Худо неъматро фаромӯш кардааст? Оё ӯ бо хашм ғазаби худро бастааст
раҳмат? Села.
77:10 Ва ман гуфтам: "Ин заъфи ман аст, аммо ман солҳои охирро ба ёд хоҳам овард"
дасти рости Ҳаққи Таоло.
77:11 Аъмоли Худовандро ба ёд хоҳам овард, ва албатта туро ба ёд хоҳам овард
мӯъҷизаҳои қадим.
77:12 Ман низ дар бораи тамоми корҳои ту мулоҳиза хоҳам кард, ва дар бораи аъмоли ту сухан хоҳам гуфт.
77:13 Роҳи Ту, эй Худо, дар қудс аст: кист Худои бузурге мисли Худои мо?
77:14 Ту Худои тааҷҷубовар ҳастӣ: қуввати худро эълон кардаӣ
дар байни мардум.
77:15 Ту бо бозуи худ қавми худ, писарони Яъқуб ва
Юсуф. Села.
77:16 Обҳо туро диданд, эй Худо, обҳо туро диданд; тарсиданд: ба
умқи онҳо низ ташвишовар буд.
77:17 Абрҳо об рехт, осмон садо дод: тирҳои ту
ба хорича хам рафт.
77:18 Овози раъди ту дар осмон буд: барқҳо
дуньё: замин ба ларза даромад.
77:19 Роҳи ту дар баҳр аст ва роҳи ту дар обҳои бузург ва роҳи ту
кадамхо маълум нест.
77:20 Қавми худро мисли рама бо дасти Мӯсо ва Ҳорун бурдӣ.