Забур 73:1 Дар ҳақиқат Худо ба Исроил некӣ мекунад, ҳатто ба онҳое, ки дили пок доранд. 73:2 Аммо пои ман қариб буд рафт; қадамҳои ман қариб лағжида буданд. 73:3 Зеро ки ман ба аблаҳон ҳасад бурдам, Вақте ки ман шукуфоии мардумро дидам бадкор. 73:4 Зеро ки дар марги онҳо банд нест, балки қуввати онҳо устувор аст. 73:5 Онҳо мисли дигарон дар изтироб нестанд; онҳо низ мисли бало гирифтор нестанд мардони дигар. 73:6 Пас, кибр онҳоро ҳамчун занҷир иҳота кардааст. зӯроварӣ онҳоро фаро мегирад ҳамчун либос. 73:7 Чашмони онҳо аз фарбеҳӣ барҷаста аст, онҳо аз дилҳояшон зиёдтар доранд. 73:8 Онҳо фосид ҳастанд ва дар бораи зулм бадӣ мекунанд, мегӯянд баланд. 73:9 Онҳо даҳони худро бар осмон ниҳодаанд, ва забонашон роҳ меравад ба воситаи замин. 73:10 «Бинобар ин қавми Ӯ ба ин ҷо бармегарданд, ва оби коса пур мешавад берун ба онҳо. 73:11 Ва мегӯянд: «Худо аз куҷо медонад? ва оё дониш дар ҳама бештар вуҷуд дорад Баланд? 73:12 Инак, инҳо золимон ҳастанд, ки дар ҷаҳон комёб мешаванд; зиёд мекунанд дар сарват. 73|13|Албатта диламро беҳуда пок кардам ва дастҳоямро дар он шустам бегуноҳӣ. 73:14 Зеро ки тамоми рӯз ман азоб мекашам, ва ҳар саҳар ҷазо медиҳам. 73:15 Агар гӯям, чунин хоҳам гуфт; инак, ман бояд бар зидди он хафа шавам насли фарзандони ту. 73:16 Вақте ки ман фикр мекардам, ки инро донам, ин бароям хеле дардовар буд; 73:17 То даме ки ман ба маъбади Худо даромадам; баъд фахмидам, ки охири онхо. 73|18|Онҳоро дар ҷойҳои лағжиш қарор додӣ ва ба замин афкандӣ. ба ҳалокат. 73|19|Чӣ гуна дар як лаҳза ба харобазор афтодаанд! онхо комилан бо даҳшат истеъмол мекунанд. 73:20 Ҳамчун хобе, ки бедор мешавад; Пас, эй Худованд, ҳангоме ки бедор шавӣ, хоҳӣ шуд симои онхоро хор мекунанд. 73|21|Дилам ғамгин шуд ва дар ҷиҳонам сӯхтам. 73:22 Ман он қадар нодон ва нодон будам: Пеш аз ту мисли ҳайвони ваҳшӣ будам. 73:23 Бо вуҷуди ин, ман ҳамеша бо ту ҳастам; Ту маро аз ҳуқуқи худ нигоҳ доштаӣ даст. 73:24 Ту маро бо маслиҳати худ роҳнамоӣ хоҳӣ кард, ва баъд маро ба ҷалол қабул кун. 73:25 Ман дар осмон ҷуз ту кист? ва дар рӯи замин ҳеҷ кас нест, ки ман хоҳиш дар канори ту. 73:26 Бадани ман ва дили ман суст мешавад, аммо Худо қуввати дили ман аст, ва қисми ман то абад. 73:27 Зеро, инак, онҳое ки аз ту дуранд, ҳалок хоҳанд шуд; Ту нобуд кардаӣ ҳамаи онҳое ки аз ту фоҳишаанд. 73:28 Аммо барои ман хайр аст, ки ба Худо наздик шавам ва бар Худо таваккал кардам Худовандо, то ки тамоми аъмоли Туро эълон кунам.