Забур
73:1 Дар ҳақиқат Худо ба Исроил некӣ мекунад, ҳатто ба онҳое, ки дили пок доранд.
73:2 Аммо пои ман қариб буд рафт; қадамҳои ман қариб лағжида буданд.
73:3 Зеро ки ман ба аблаҳон ҳасад бурдам, Вақте ки ман шукуфоии мардумро дидам
бадкор.
73:4 Зеро ки дар марги онҳо банд нест, балки қуввати онҳо устувор аст.
73:5 Онҳо мисли дигарон дар изтироб нестанд; онҳо низ мисли бало гирифтор нестанд
мардони дигар.
73:6 Пас, кибр онҳоро ҳамчун занҷир иҳота кардааст. зӯроварӣ онҳоро фаро мегирад
ҳамчун либос.
73:7 Чашмони онҳо аз фарбеҳӣ барҷаста аст, онҳо аз дилҳояшон зиёдтар доранд.
73:8 Онҳо фосид ҳастанд ва дар бораи зулм бадӣ мекунанд, мегӯянд
баланд.
73:9 Онҳо даҳони худро бар осмон ниҳодаанд, ва забонашон роҳ меравад
ба воситаи замин.
73:10 «Бинобар ин қавми Ӯ ба ин ҷо бармегарданд, ва оби коса пур мешавад
берун ба онҳо.
73:11 Ва мегӯянд: «Худо аз куҷо медонад? ва оё дониш дар ҳама бештар вуҷуд дорад
Баланд?
73:12 Инак, инҳо золимон ҳастанд, ки дар ҷаҳон комёб мешаванд; зиёд мекунанд
дар сарват.
73|13|Албатта диламро беҳуда пок кардам ва дастҳоямро дар он шустам
бегуноҳӣ.
73:14 Зеро ки тамоми рӯз ман азоб мекашам, ва ҳар саҳар ҷазо медиҳам.
73:15 Агар гӯям, чунин хоҳам гуфт; инак, ман бояд бар зидди он хафа шавам
насли фарзандони ту.
73:16 Вақте ки ман фикр мекардам, ки инро донам, ин бароям хеле дардовар буд;
73:17 То даме ки ман ба маъбади Худо даромадам; баъд фахмидам, ки охири онхо.
73|18|Онҳоро дар ҷойҳои лағжиш қарор додӣ ва ба замин афкандӣ.
ба ҳалокат.
73|19|Чӣ гуна дар як лаҳза ба харобазор афтодаанд! онхо комилан
бо даҳшат истеъмол мекунанд.
73:20 Ҳамчун хобе, ки бедор мешавад; Пас, эй Худованд, ҳангоме ки бедор шавӣ, хоҳӣ шуд
симои онхоро хор мекунанд.
73|21|Дилам ғамгин шуд ва дар ҷиҳонам сӯхтам.
73:22 Ман он қадар нодон ва нодон будам: Пеш аз ту мисли ҳайвони ваҳшӣ будам.
73:23 Бо вуҷуди ин, ман ҳамеша бо ту ҳастам; Ту маро аз ҳуқуқи худ нигоҳ доштаӣ
даст.
73:24 Ту маро бо маслиҳати худ роҳнамоӣ хоҳӣ кард, ва баъд маро ба ҷалол қабул кун.
73:25 Ман дар осмон ҷуз ту кист? ва дар рӯи замин ҳеҷ кас нест, ки ман
хоҳиш дар канори ту.
73:26 Бадани ман ва дили ман суст мешавад, аммо Худо қуввати дили ман аст, ва
қисми ман то абад.
73:27 Зеро, инак, онҳое ки аз ту дуранд, ҳалок хоҳанд шуд; Ту нобуд кардаӣ
ҳамаи онҳое ки аз ту фоҳишаанд.
73:28 Аммо барои ман хайр аст, ки ба Худо наздик шавам ва бар Худо таваккал кардам
Худовандо, то ки тамоми аъмоли Туро эълон кунам.