Забур 67:1 Худо ба мо раҳм кунад ва моро баракат диҳад; ва чеҳраи ӯро равшан кунад мо; Села. 67:2 То ки роҳи ту дар рӯи замин маълум шавад, саломатии наҷоти ту дар миёни ҳама миллатҳо. 67:3 Бигзор мардум Туро ситоиш кунанд, эй Худо! бигзор тамоми мардум Туро ситоиш кунанд. 67:4 Бигзор халқҳо шод шаванд ва аз шодӣ суруд бихонанд, зеро ки Ту мардумро одилона идора карда, ба халқҳои рӯи замин ҳукмронӣ мекунанд. Села. 67:5 Бигзор мардум Туро ситоиш кунанд, эй Худо! бигзор тамоми мардум Туро ситоиш кунанд. 67:6 Он гоҳ замин ҳосили худро медиҳад; ва Худо, ҳатто Худои худамон, моро баракат медиҳад. 67:7 Худо моро баракат хоҳад дод; ва тамоми ақсои замин аз Ӯ метарсанд.