Забур
67:1 Худо ба мо раҳм кунад ва моро баракат диҳад; ва чеҳраи ӯро равшан кунад
мо; Села.
67:2 То ки роҳи ту дар рӯи замин маълум шавад, саломатии наҷоти ту дар миёни ҳама
миллатҳо.
67:3 Бигзор мардум Туро ситоиш кунанд, эй Худо! бигзор тамоми мардум Туро ситоиш кунанд.
67:4 Бигзор халқҳо шод шаванд ва аз шодӣ суруд бихонанд, зеро ки Ту
мардумро одилона идора карда, ба халқҳои рӯи замин ҳукмронӣ мекунанд. Села.
67:5 Бигзор мардум Туро ситоиш кунанд, эй Худо! бигзор тамоми мардум Туро ситоиш кунанд.
67:6 Он гоҳ замин ҳосили худро медиҳад; ва Худо, ҳатто Худои худамон,
моро баракат медиҳад.
67:7 Худо моро баракат хоҳад дод; ва тамоми ақсои замин аз Ӯ метарсанд.