Забур 65:1 Ҳамду сано мунтазири Ту, эй Худо, дар Сион, ва назр ба Ту хоҳад буд иҷро шуд. 65:2 Эй, ки дуоро мешунавӣ, ҳама башар назди ту хоҳад омад. 65:3 Гуноҳҳо бар ман ғолиб омадаанд, вале гуноҳҳои мо, ту хоҳӣ буд онҳоро тоза кунед. 65:4 Хушо он марде, ки ту баргузидаӣ ва ба ӯ наздик мекунӣ то ки ӯ дар ҳавлиҳои ту сокин шавад; мо аз он қаноат хоҳем кард некии хонаи ту, ҳатто маъбади муқаддаси ту. 65:5 Бо корҳои даҳшатнок дар адолат ба мо ҷавоб хоҳӣ дод, эй Худои мо наҷот; ки боварии хамаи гушаю канорхои руи замин ва аз Онҳое ки дар баҳр дуранд: 65:6 Ки бо қуввати Худ кӯҳҳоро мустаҳкам мекунад; бо камар баста шудан қудрат: 65:7 Он ки ғавғои баҳрҳо ва ғавғои мавҷҳояшон ва обро ором мекунад изтироби мардум. 65:8 Онҳое, ки дар ақсои дур зиндагӣ мекунанд, аз нишонаҳои Ту метарсанд. Субҳону шомгоҳонро шод мегардонӣ. 65:9 Ту ба замин меравӣ ва онро об медиҳӣ, аз он ғанӣ мекунӣ дарёи Худо, ки пур аз об аст: Ту ба онҳо ҷуворимакка тайёр мекунӣ, вақте ки Ту онро ризқ додаӣ. 65:10 Ту пуштаҳои онро ба таври фаровон об медиҳӣ, ҷӯякҳоро ҷойгир мекунӣ аз он: борони борон нарм мекунӣ, чашмаро баракат медиҳӣ аз он. 65:11 Ту бо некии худ солро тоҷ мекунӣ; ва роҳҳои ту фарбеҳ мешавад. 65:12 Онҳо бар чарогоҳҳои биёбон меафтанд, ва теппаҳои хурд аз хар тараф шод бошед. 65:13 Чарогоҳҳо бо рама пӯшидаанд; водихо низ фаро гирифта шудаанд бо ҷуворимакка; аз шодй фарьёд мезананд, суруд мехонанд.