Забур
65:1 Ҳамду сано мунтазири Ту, эй Худо, дар Сион, ва назр ба Ту хоҳад буд
иҷро шуд.
65:2 Эй, ки дуоро мешунавӣ, ҳама башар назди ту хоҳад омад.
65:3 Гуноҳҳо бар ман ғолиб омадаанд, вале гуноҳҳои мо, ту хоҳӣ буд
онҳоро тоза кунед.
65:4 Хушо он марде, ки ту баргузидаӣ ва ба ӯ наздик мекунӣ
то ки ӯ дар ҳавлиҳои ту сокин шавад; мо аз он қаноат хоҳем кард
некии хонаи ту, ҳатто маъбади муқаддаси ту.
65:5 Бо корҳои даҳшатнок дар адолат ба мо ҷавоб хоҳӣ дод, эй Худои мо
наҷот; ки боварии хамаи гушаю канорхои руи замин ва аз
Онҳое ки дар баҳр дуранд:
65:6 Ки бо қуввати Худ кӯҳҳоро мустаҳкам мекунад; бо камар баста шудан
қудрат:
65:7 Он ки ғавғои баҳрҳо ва ғавғои мавҷҳояшон ва обро ором мекунад
изтироби мардум.
65:8 Онҳое, ки дар ақсои дур зиндагӣ мекунанд, аз нишонаҳои Ту метарсанд.
Субҳону шомгоҳонро шод мегардонӣ.
65:9 Ту ба замин меравӣ ва онро об медиҳӣ, аз он ғанӣ мекунӣ
дарёи Худо, ки пур аз об аст: Ту ба онҳо ҷуворимакка тайёр мекунӣ, вақте ки
Ту онро ризқ додаӣ.
65:10 Ту пуштаҳои онро ба таври фаровон об медиҳӣ, ҷӯякҳоро ҷойгир мекунӣ
аз он: борони борон нарм мекунӣ, чашмаро баракат медиҳӣ
аз он.
65:11 Ту бо некии худ солро тоҷ мекунӣ; ва роҳҳои ту фарбеҳ мешавад.
65:12 Онҳо бар чарогоҳҳои биёбон меафтанд, ва теппаҳои хурд
аз хар тараф шод бошед.
65:13 Чарогоҳҳо бо рама пӯшидаанд; водихо низ фаро гирифта шудаанд
бо ҷуворимакка; аз шодй фарьёд мезананд, суруд мехонанд.