Забур 57:1 Ба ман марҳамат кун, эй Худо, ба ман раҳм кун, зеро ки ҷонам ба ту: бале, то инҳо дар сояи болҳои ту паноҳ хоҳам кард фалокатхо гузашта бошанд. 57:2 Ман ба Худои Таоло нидо хоҳам кард; ба Худое, ки ҳама чизро барои он мекунад ман. 57:3 Ӯ аз осмон мефиристад, ва маро аз дашномҳои он кас наҷот хоҳад дод маро фурӯ мебурд. Села. Худо раҳмату раҳмати хешро мефиристад ҳақиқат. 57:4 Ҷони ман дар миёни шерҳост, ва ман ҳатто дар миёни оташзанон хобидаам, ҳатто писарони одамон, ки дандонҳояшон найза ва тир ва онҳост забон шамшери тез. 57:5 Бартар бош, эй Худо, бар осмонҳо! Бигзор ҷалоли Ту аз ҳама болотар бошад замин. 57:6 Барои қадамҳои Ман тӯр омода кардаанд; ҷони ман хам шуд: доранд пешопеши ман чоҳ кофта, дар миёни он афтодаанд худашон. Села. 57:7 Дилам собит аст, эй Худо, дилам собит аст: суруд хоҳам дод ва мебахшам ситоиш. 57:8 Бедор шав, эй ҷалоли ман! бедор, забур ва арфа: Ман худам барвақт бедор хоҳам шуд. 57:9 Туро, эй Худованд, дар миёни мардум ҳамду сано хоҳам гуфт: Туро суруд хоҳам хонд дар байни миллатхо. 57:10 Зеро ки марҳамати Ту бар осмон бузург аст, ва ростии Ту бар абрҳо. 57:11 Бартар бош, эй Худо, аз осмон, бигзор ҷалоли Ту болотар аз ҳама замин.