Забур
57:1 Ба ман марҳамат кун, эй Худо, ба ман раҳм кун, зеро ки ҷонам ба
ту: бале, то инҳо дар сояи болҳои ту паноҳ хоҳам кард
фалокатхо гузашта бошанд.
57:2 Ман ба Худои Таоло нидо хоҳам кард; ба Худое, ки ҳама чизро барои он мекунад
ман.
57:3 Ӯ аз осмон мефиристад, ва маро аз дашномҳои он кас наҷот хоҳад дод
маро фурӯ мебурд. Села. Худо раҳмату раҳмати хешро мефиристад
ҳақиқат.
57:4 Ҷони ман дар миёни шерҳост, ва ман ҳатто дар миёни оташзанон хобидаам,
ҳатто писарони одамон, ки дандонҳояшон найза ва тир ва онҳост
забон шамшери тез.
57:5 Бартар бош, эй Худо, бар осмонҳо! Бигзор ҷалоли Ту аз ҳама болотар бошад
замин.
57:6 Барои қадамҳои Ман тӯр омода кардаанд; ҷони ман хам шуд: доранд
пешопеши ман чоҳ кофта, дар миёни он афтодаанд
худашон. Села.
57:7 Дилам собит аст, эй Худо, дилам собит аст: суруд хоҳам дод ва мебахшам
ситоиш.
57:8 Бедор шав, эй ҷалоли ман! бедор, забур ва арфа: Ман худам барвақт бедор хоҳам шуд.
57:9 Туро, эй Худованд, дар миёни мардум ҳамду сано хоҳам гуфт: Туро суруд хоҳам хонд
дар байни миллатхо.
57:10 Зеро ки марҳамати Ту бар осмон бузург аст, ва ростии Ту бар абрҳо.
57:11 Бартар бош, эй Худо, аз осмон, бигзор ҷалоли Ту болотар аз ҳама
замин.