Забур 54:1 Маро, эй Худо, ба исми Худ наҷот деҳ, ва маро бо қуввати Худ доварӣ кун. 54:2 Дуои маро бишнав, эй Худо! ба суханони даҳони ман гӯш диҳед. 54:3 Зеро ки аҷнабиён бар зидди ман қиём карданд, ва ситамкорон маро кофтуков мекунанд ҷон: Худоро пеши худ нагузоштаанд. Села. 54:4 Инак, Худо ёвари ман аст: Худованд бо онҳост, ки ҷони маро дастгирӣ мекунанд. 54:5 Ӯ ба душманонам бадӣ хоҳад дод: онҳоро ба ростии Худ нест кун. 54:6 Ман ба ту қурбонӣ хоҳам овард: номи Туро ситоиш хоҳам кард, эй Худованд; барои ин хуб аст. 54:7 Зеро ки Ӯ маро аз ҳар мусибат раҳоӣ дод, ва чашми ман Ӯро дидааст ба душманони ман орзу кунед.