Забур
54:1 Маро, эй Худо, ба исми Худ наҷот деҳ, ва маро бо қуввати Худ доварӣ кун.
54:2 Дуои маро бишнав, эй Худо! ба суханони даҳони ман гӯш диҳед.
54:3 Зеро ки аҷнабиён бар зидди ман қиём карданд, ва ситамкорон маро кофтуков мекунанд
ҷон: Худоро пеши худ нагузоштаанд. Села.
54:4 Инак, Худо ёвари ман аст: Худованд бо онҳост, ки ҷони маро дастгирӣ мекунанд.
54:5 Ӯ ба душманонам бадӣ хоҳад дод: онҳоро ба ростии Худ нест кун.
54:6 Ман ба ту қурбонӣ хоҳам овард: номи Туро ситоиш хоҳам кард, эй Худованд; барои
ин хуб аст.
54:7 Зеро ки Ӯ маро аз ҳар мусибат раҳоӣ дод, ва чашми ман Ӯро дидааст
ба душманони ман орзу кунед.