Забур
53:1 Нодон дар дили худ гуфтааст: «Худо нест». Онҳо фасодкоранд ва
гуноҳи зишт кардаанд: ҳеҷ кас некӯкор нест.
53:2 Худо аз осмон ба фарзандони одам нигарист, то бубинад, ки оё дар он ҷо ҳаст?
ҳар кӣ дарк мекард, Худоро меҷуст.
53:3 Ҳар яке аз онҳо баргашт, ҳама палид шуданд; Он ҷо
касе нест, ки некӣ мекунад, нест, як нест.
53:4 Оё ситамкорон дониш надоранд? ки халки Маро мисли худашон мехуранд
нон бихӯранд: онҳо Худоро нахондаанд.
53:5 Онҳо дар тарси азиме буданд, ки дар он ҷо тарсе набуд, зеро ки Худо пароканда кардааст
устухонҳои касе ки бар зидди ту ӯрду задаанд;
хиҷил аст, зеро Худо онҳоро хор кардааст.
53:6 Кошки наҷоти Исроил аз Сион берун меомад! Вақте ки Худо меорад
асирии қавми худро баргардонад, Яъқуб шод хоҳад шуд, ва Исроил
шод бошед.