Забур 53:1 Нодон дар дили худ гуфтааст: «Худо нест». Онҳо фасодкоранд ва гуноҳи зишт кардаанд: ҳеҷ кас некӯкор нест. 53:2 Худо аз осмон ба фарзандони одам нигарист, то бубинад, ки оё дар он ҷо ҳаст? ҳар кӣ дарк мекард, Худоро меҷуст. 53:3 Ҳар яке аз онҳо баргашт, ҳама палид шуданд; Он ҷо касе нест, ки некӣ мекунад, нест, як нест. 53:4 Оё ситамкорон дониш надоранд? ки халки Маро мисли худашон мехуранд нон бихӯранд: онҳо Худоро нахондаанд. 53:5 Онҳо дар тарси азиме буданд, ки дар он ҷо тарсе набуд, зеро ки Худо пароканда кардааст устухонҳои касе ки бар зидди ту ӯрду задаанд; хиҷил аст, зеро Худо онҳоро хор кардааст. 53:6 Кошки наҷоти Исроил аз Сион берун меомад! Вақте ки Худо меорад асирии қавми худро баргардонад, Яъқуб шод хоҳад шуд, ва Исроил шод бошед.