Забур 52:1 Чаро дар фасод фахр мекунӣ, эй марди тавоно? некии Худо пайваста тобовар аст. 52:2 Забони ту фасод мекунад; мисли риштароши тез, бо фиреб кор мекунад. 52:3 Ту бадро бештар аз некӣ дӯст медорӣ; ва дурӯғгӯй ба ҷои сухан гуфтан адолат. Села. 52:4 Ту дӯст медорӣ ҳама суханҳои хӯранда, эй забони маккор. 52:5 Худо низ туро то абад нобуд хоҳад кард, ва Ӯ туро аз байн мебарад туро аз манзили худ канда, аз замини худ решакан кун». зиндагонй. Села. 52:6 Одил низ хоҳанд дид, ва метарсанд, ва ба ӯ ханданд. 52:7 Инак, ин шахсест, ки Худоро қуввати худ накардааст; вале ба боварй фаровонии сарвати худро, ва худро дар шарорати худ қавӣ гардонд. 52:8 Аммо ман мисли зайтуни сабз дар хонаи Худо ҳастам: Ман ба он эътимод дорам раҳмати Худо то абад. 52:9 Туро то абад ҳамду сано хоҳам гуфт, зеро ки ин корро кардаӣ; ва мунтазир хоҳам буд ба номи ту; зеро ки ин дар пеши муқаддасони Ту хуб аст.