Забур
52:1 Чаро дар фасод фахр мекунӣ, эй марди тавоно? некии Худо
пайваста тобовар аст.
52:2 Забони ту фасод мекунад; мисли риштароши тез, бо фиреб кор мекунад.
52:3 Ту бадро бештар аз некӣ дӯст медорӣ; ва дурӯғгӯй ба ҷои сухан гуфтан
адолат. Села.
52:4 Ту дӯст медорӣ ҳама суханҳои хӯранда, эй забони маккор.
52:5 Худо низ туро то абад нобуд хоҳад кард, ва Ӯ туро аз байн мебарад
туро аз манзили худ канда, аз замини худ решакан кун».
зиндагонй. Села.
52:6 Одил низ хоҳанд дид, ва метарсанд, ва ба ӯ ханданд.
52:7 Инак, ин шахсест, ки Худоро қуввати худ накардааст; вале ба боварй
фаровонии сарвати худро, ва худро дар шарорати худ қавӣ гардонд.
52:8 Аммо ман мисли зайтуни сабз дар хонаи Худо ҳастам: Ман ба он эътимод дорам
раҳмати Худо то абад.
52:9 Туро то абад ҳамду сано хоҳам гуфт, зеро ки ин корро кардаӣ; ва мунтазир хоҳам буд
ба номи ту; зеро ки ин дар пеши муқаддасони Ту хуб аст.