Забур
42:1 Чӣ тавре ки харг аз паси об ҷараён мегирад, ҷони ман низ аз паси ҷараён меравад
ту, эй Худо.
42:2 Ҷонам ташнаи Худост, ба Худои Ҳай: кай биёям ва?
дар назди Худо пайдо мешавад?
42:3 Ашкҳои ман рӯзу шаб хӯроки ман буданд, дар ҳоле ки онҳо ҳамеша мегӯянд
ба ман гуфт: Худои ту куҷост?
42:4 Вақте ки ман инро ба ёд меорам, ҷони худро дар худ мерезам, зеро ки рафта будам
Ман бо издиҳом бо овози баланд ба хонаи Худо рафтам
аз шодӣ ва ҳамду сано, бо издиҳом, ки рӯзи муқаддасро нигоҳ медоштанд.
42:5 Чаро, эй ҷони ман, афтидаӣ? ва чаро аз Ман ғамгинӣ?
ба Худо умед дорӣ, зеро ки ман ӯро барои ёриаш боз ҳамду сано хоҳам гуфт
чеҳра.
42:6 Эй Худои ман, ҷонам андаруни ман афтода, пас туро ёд хоҳам кард
аз замини Урдун ва аз ҳермониён, аз теппаи Мизор.
42:7 Аз ғавғои чашмаҳои ту амиқ ба умқ даъват мекунад: тамоми мавҷҳои ту
ва ҷавҳари ту бар ман фурӯ рафтааст.
42:8 Аммо Худованд меҳрубонии худро дар рӯз ва дар рӯз амр хоҳад кард
шабе, ки суруди ӯ бо ман хоҳад буд, ва дуои ман ба Худои ман
хаёт.
42:9 Ба Худо хоҳам гуфт санги ман: Чаро маро фаромӯш кардӣ? чаро меравам
аз зулми душман мотам гирифтан?
42:10 Ҳамчун шамшер дар устухонҳоям, душманонам маро мазаммат мекунанд; дар ҳоле ки мегӯянд
Ҳар рӯз ба ман мегӯям: Худои ту куҷост?
42:11 Чаро афтидаӣ, эй ҷони ман? ва чаро дар дарун хавотир шудаӣ?
ман? ту ба Худо умед дорӣ, зеро ки боз Ӯро, ки саломатии Ӯст, ҳамду сано хоҳам гуфт
рӯи ман ва Худои ман.