Забур 36:1 Гуноҳи шарир дар дили ман мегӯяд, ки нест пеши чашмонаш аз Худо тарсид. 36:2 Зеро ки вай худро дар назари худ таъриф мекунад, то даме ки гуноҳаш ошкор шавад бадбин будан. 36:3 Суханони даҳони Ӯ шарорат ва макр аст; Ӯ тарк кардааст, ки хирадманд ва некӣ кардан. 36:4 Дар бистари худ фасод мекунад; вай худро ба тарзе муайян мекунад нағз не; аз бадӣ нафрат надорад. 36:5 Марҳамати Ту, эй Худованд, дар осмон аст; ва садоқати ту ба он мерасад абрҳо. 36:6 Адолати Ту мисли кӯҳҳои бузург аст; ҳукмҳои Ту бузург аст чуқур: эй Худованд, Ту одам ва ҳайвони ваҳширо нигоҳ медорӣ. 36:7 Чӣ бузург аст меҳрубонии Ту, эй Худо! бинобар ин фарзандони мардум зери сояи болҳои ту таваккал мекунанд. 36:8 Онҳо аз фарбеҳии хонаи ту сер хоҳанд шуд; ва онҳоро аз дарёи ҳаловати худ бинӯшонӣ. 36:9 Зеро ки чашмаи ҳаёт бо туст: дар нури Ту нурро хоҳем дид. 36:10 Эй меҳрубонии худро ба онҳое ки туро мешиносанд, давом деҳ; ва ту адолат ба ростдил. 36:11 Бигзор пои мағрур бар ман наояд, ва дасти онон бад маро дур кун. 36:12 Кормандони шарир афтодаанд: онҳо партофта шудаанд ва хоҳанд шуд баланд шуда наметавонад.