Забур
36:1 Гуноҳи шарир дар дили ман мегӯяд, ки нест
пеши чашмонаш аз Худо тарсид.
36:2 Зеро ки вай худро дар назари худ таъриф мекунад, то даме ки гуноҳаш ошкор шавад
бадбин будан.
36:3 Суханони даҳони Ӯ шарорат ва макр аст; Ӯ тарк кардааст, ки
хирадманд ва некӣ кардан.
36:4 Дар бистари худ фасод мекунад; вай худро ба тарзе муайян мекунад
нағз не; аз бадӣ нафрат надорад.
36:5 Марҳамати Ту, эй Худованд, дар осмон аст; ва садоқати ту ба он мерасад
абрҳо.
36:6 Адолати Ту мисли кӯҳҳои бузург аст; ҳукмҳои Ту бузург аст
чуқур: эй Худованд, Ту одам ва ҳайвони ваҳширо нигоҳ медорӣ.
36:7 Чӣ бузург аст меҳрубонии Ту, эй Худо! бинобар ин фарзандони
мардум зери сояи болҳои ту таваккал мекунанд.
36:8 Онҳо аз фарбеҳии хонаи ту сер хоҳанд шуд; ва
онҳоро аз дарёи ҳаловати худ бинӯшонӣ.
36:9 Зеро ки чашмаи ҳаёт бо туст: дар нури Ту нурро хоҳем дид.
36:10 Эй меҳрубонии худро ба онҳое ки туро мешиносанд, давом деҳ; ва ту
адолат ба ростдил.
36:11 Бигзор пои мағрур бар ман наояд, ва дасти онон
бад маро дур кун.
36:12 Кормандони шарир афтодаанд: онҳо партофта шудаанд ва хоҳанд шуд
баланд шуда наметавонад.