Забур 30:1 Туро ҳамду сано хоҳам гуфт, эй Худованд; зеро ки Ту Маро боло кардаӣ ва наофаридӣ душманонам аз ман шод шаванд. 30:2 Эй Худованд Худои ман, Ман ба ту нидо кардам, ва Ту маро шифо додӣ. 30:3 Эй Худованд, ҷонамро аз қабр баровардӣ; маро нигоҳдорӣ кардӣ зинда, то ки ман ба чоҳ нафуроям. 30:4 Дар бораи Худованд бихонед, эй муқаддасони Ӯ, ва шукргузорӣ кунед ёди муқаддасоти ӯ. 30:5 Зеро ки хашми Ӯ танҳо як лаҳза пойдор аст; ба нафъи у хаёт аст: гирья кардан май як шаб сабр кун, аммо шодӣ субҳ меояд. 30:6 Ва дар шукуфоии ман гуфтам, ки ман ҳаргиз ба ларза нахоҳам рафт. 30:7 Худовандо, бо неъмати худ кӯҳи маро устувор сохтӣ; чеҳраи туро пинҳон карда буд, ва ман дар изтироб афтодам. 30:8 Ман ба ту нидо кардам, эй Худованд; ва ба Худованд илтиҷо кардам. 30:9 Дар хуни ман чӣ фоида дорад, вақте ки ман ба чоҳ меафтам? Мешавад хок туро ситоиш мекунад? Оё он ҳақиқати Туро баён мекунад? 30:10 Гӯш кун, эй Худованд, ва бар ман раҳм кун: Худовандо, ёри ман бош. 30:11 Мотами маро ба рақс табдил додӣ; палос пӯшида, маро шодӣ баст; 30:12 То ки ҷалоли ман туро ҳамду сано хонад, ва хомӯш нашаванд. О Худованд Худои ман, Туро то абад шукр хоҳам гуфт.