Забур
30:1 Туро ҳамду сано хоҳам гуфт, эй Худованд; зеро ки Ту Маро боло кардаӣ ва наофаридӣ
душманонам аз ман шод шаванд.
30:2 Эй Худованд Худои ман, Ман ба ту нидо кардам, ва Ту маро шифо додӣ.
30:3 Эй Худованд, ҷонамро аз қабр баровардӣ; маро нигоҳдорӣ кардӣ
зинда, то ки ман ба чоҳ нафуроям.
30:4 Дар бораи Худованд бихонед, эй муқаддасони Ӯ, ва шукргузорӣ кунед
ёди муқаддасоти ӯ.
30:5 Зеро ки хашми Ӯ танҳо як лаҳза пойдор аст; ба нафъи у хаёт аст: гирья кардан май
як шаб сабр кун, аммо шодӣ субҳ меояд.
30:6 Ва дар шукуфоии ман гуфтам, ки ман ҳаргиз ба ларза нахоҳам рафт.
30:7 Худовандо, бо неъмати худ кӯҳи маро устувор сохтӣ;
чеҳраи туро пинҳон карда буд, ва ман дар изтироб афтодам.
30:8 Ман ба ту нидо кардам, эй Худованд; ва ба Худованд илтиҷо кардам.
30:9 Дар хуни ман чӣ фоида дорад, вақте ки ман ба чоҳ меафтам? Мешавад
хок туро ситоиш мекунад? Оё он ҳақиқати Туро баён мекунад?
30:10 Гӯш кун, эй Худованд, ва бар ман раҳм кун: Худовандо, ёри ман бош.
30:11 Мотами маро ба рақс табдил додӣ;
палос пӯшида, маро шодӣ баст;
30:12 То ки ҷалоли ман туро ҳамду сано хонад, ва хомӯш нашаванд. О
Худованд Худои ман, Туро то абад шукр хоҳам гуфт.