Забур 21:1 Подшоҳ аз қуввати Ту шод хоҳад шуд, эй Худованд; ва дар наҷоти Ту чӣ гуна аст Ӯ хеле шод хоҳад шуд! 21:2 Ту хости дилашро ба ӯ додаӣ, ва аз он нигоҳ накардаӣ дархости лабонаш. Села. 21:3 Зеро ки ту ӯро бо баракатҳои некӣ бозмедорӣ: шумо мегузоред тоҷи тиллои холис дар сараш. 21:4 Ӯ аз ту умр хост, ва ту ба ӯ ато кардӣ, ҳатто рӯзҳои дароз ҳамеша ва ҳамеша. 21:5 Ҷалоли Ӯ дар наҷоти ту бузург аст: ҷалол ва ҷалолро ту гузоштаӣ бар ӯ. 21:6 Зеро ки ту ӯро баракатҳои то абад гардондӣ; аз чеҳраи ту хеле шод аст. 21:7 Зеро ки подшоҳ ба Худованд таваккал мекунад, ва ба воситаи марҳамати ҳама Баланд вай набояд ҳаракат кунад. 21:8 Дасти Ту ҳама душманони худро хоҳад ёфт: дасти рости Ту хоҳад ёфт онҳоеро, ки аз ту нафрат доранд. 21:9 Ту онҳоро дар вақти ғазаби худ ҳамчун танӯри оташ хоҳӣ сохт: Худованд онҳоро дар ғазаби Худ фурӯ хоҳад бурд, ва оташ онҳоро фурӯ хоҳад бурд. 21:10 Ту меваи онҳоро аз замин нест хоҳӣ кард, ва тухми онҳоро аз миёни онҳо фарзандони одамон. 21|11|Зеро ки қасди бадӣ бар ту карданд ва ба макри баде мепиндоштанд, ки онхо аз ухдаи ичрои он баромада наметавонанд. 21:12 Пас, ҳангоме ки мекунӣ, онҳоро бозмегардон тирҳои худро бар ресмонҳоят бар рӯи онҳо омода кун. 21:13 Ту, эй Худованд, бо қуввати Худ сарафроз бош; мо низ суруд ва ҳамду сано хоҳем хонд. қудрати ту.