Забур
21:1 Подшоҳ аз қуввати Ту шод хоҳад шуд, эй Худованд; ва дар наҷоти Ту чӣ гуна аст
Ӯ хеле шод хоҳад шуд!
21:2 Ту хости дилашро ба ӯ додаӣ, ва аз он нигоҳ накардаӣ
дархости лабонаш. Села.
21:3 Зеро ки ту ӯро бо баракатҳои некӣ бозмедорӣ: шумо мегузоред
тоҷи тиллои холис дар сараш.
21:4 Ӯ аз ту умр хост, ва ту ба ӯ ато кардӣ, ҳатто рӯзҳои дароз
ҳамеша ва ҳамеша.
21:5 Ҷалоли Ӯ дар наҷоти ту бузург аст: ҷалол ва ҷалолро ту гузоштаӣ
бар ӯ.
21:6 Зеро ки ту ӯро баракатҳои то абад гардондӣ;
аз чеҳраи ту хеле шод аст.
21:7 Зеро ки подшоҳ ба Худованд таваккал мекунад, ва ба воситаи марҳамати ҳама
Баланд вай набояд ҳаракат кунад.
21:8 Дасти Ту ҳама душманони худро хоҳад ёфт: дасти рости Ту хоҳад ёфт
онҳоеро, ки аз ту нафрат доранд.
21:9 Ту онҳоро дар вақти ғазаби худ ҳамчун танӯри оташ хоҳӣ сохт:
Худованд онҳоро дар ғазаби Худ фурӯ хоҳад бурд, ва оташ онҳоро фурӯ хоҳад бурд.
21:10 Ту меваи онҳоро аз замин нест хоҳӣ кард, ва тухми онҳоро аз миёни онҳо
фарзандони одамон.
21|11|Зеро ки қасди бадӣ бар ту карданд ва ба макри баде мепиндоштанд,
ки онхо аз ухдаи ичрои он баромада наметавонанд.
21:12 Пас, ҳангоме ки мекунӣ, онҳоро бозмегардон
тирҳои худро бар ресмонҳоят бар рӯи онҳо омода кун.
21:13 Ту, эй Худованд, бо қуввати Худ сарафроз бош; мо низ суруд ва ҳамду сано хоҳем хонд.
қудрати ту.