Забур
14:1 Нодон дар дили худ гуфтааст: "Худо нест". Онҳо фасодкоранд, онҳо
корҳои зишт кардаанд, ҳеҷ кас некие намекунад.
14:2 Худованд аз осмон ба фарзандони одам нигарист, то бубинад, ки оё
Касоне буданд, ки мефаҳманд ва Худоро меҷӯянд.
14:3 Онҳо ҳама як сӯ рафтаанд, ҳама якҷоя палид шудаанд: вуҷуд дорад
ҳеҷ кас кори нек намекунад, на, як нафар нест.
14:4 Оё ҳамаи бадкорон дониш надоранд? ки халки Маро мехуранд
нон мехӯранд, ва Худовандро намехонанд.
14:5 Онҳо дар тарси бузург буданд, зеро Худо дар насли
одил.
14:6 Шумо маслиҳати мискинонро хиҷил кардед, зеро ки Худованд паноҳгоҳи Ӯст.
14:7 Кошки наҷоти Исроил аз Сион берун меомад! вақте ки Худованд
асирии қавми Худро бармегардонад, Яъқуб шод хоҳад шуд ва
Исроил шод хоҳад шуд.