Забур 14:1 Нодон дар дили худ гуфтааст: "Худо нест". Онҳо фасодкоранд, онҳо корҳои зишт кардаанд, ҳеҷ кас некие намекунад. 14:2 Худованд аз осмон ба фарзандони одам нигарист, то бубинад, ки оё Касоне буданд, ки мефаҳманд ва Худоро меҷӯянд. 14:3 Онҳо ҳама як сӯ рафтаанд, ҳама якҷоя палид шудаанд: вуҷуд дорад ҳеҷ кас кори нек намекунад, на, як нафар нест. 14:4 Оё ҳамаи бадкорон дониш надоранд? ки халки Маро мехуранд нон мехӯранд, ва Худовандро намехонанд. 14:5 Онҳо дар тарси бузург буданд, зеро Худо дар насли одил. 14:6 Шумо маслиҳати мискинонро хиҷил кардед, зеро ки Худованд паноҳгоҳи Ӯст. 14:7 Кошки наҷоти Исроил аз Сион берун меомад! вақте ки Худованд асирии қавми Худро бармегардонад, Яъқуб шод хоҳад шуд ва Исроил шод хоҳад шуд.