Забур 7:1 Эй Парвардигори ман, ман ба Ту таваккал мекунам: маро аз ҳамаи онҳо наҷот деҳ маро таъқиб кун ва раҳо кун: 7:2 Мабодо ҷони маро мисли шер дарида, пора-пора накунад, дар ҳоле ки ҳаст ҳеҷ кас расонидан. 7:3 Эй Худованд Худои ман, агар ин корро карда бошам; агар шарорат дар дасти ман бошад; 7:4 Агар ман ба касе, ки бо ман дар сулҳ буд, ҷазои бад дода бошам; (бале, ман дорам Ӯро таслим кард, ки бесабаб душмани ман аст :) 7:5 Бигзор душман ҷони маро таъқиб кунад ва онро бигирад; Оре, бигзор вай маро поймол кунад зиндагӣ дар рӯи замин ва шаъну шарафи маро дар хок гузоред. Села. 7:6 Бархез, эй Худованд, дар хашми Худ, бархез аз хашми Душманони ман ва барои ман бедор шав, то ки ҳукме ки фармудаӣ. 7:7 Ҳамин тавр, ҷамоати қавм туро иҳота хоҳанд кард, зеро онҳо Пас, барои баланд баргардед. 7:8 Худованд қавмро доварӣ хоҳад кард: Маро, эй Худованд, мувофиқи ман доварӣ кун адолат ва мувофиқи беайбии ман, ки дар ман аст. 7:9 Бигзор шарорати шарирон хотима ёбад; балки барпо намояд Зеро ки Худои одил дилҳо ва бандҳоро меозмояд. 7:10 Муҳофизати ман аз ҷониби Худост, ки покдилонро наҷот медиҳад. 7:11 Худо одилонро доварӣ мекунад, ва Худо ҳар рӯз ба бадкорон хашмгин аст. 7:12 Агар рӯй нагардонад, шамшери худро хоҳад кашид; камонашро хам карда, сохт тайёр аст. 7:13 Ва барои ӯ асбобҳои маргро омода кардааст; худашро таъин мекунад тирхо ба мукобили таъкибкунандагон. 7:14 Инак, ӯ бо шарорат азоб мекашад, ва ҳомила ба фисқу фуҷур аст, ва дурӯғро ба вуҷуд овард. 7:15 Ӯ чоҳе сохт, ва онро кофт ва ба чоҳе, ки ӯ меафтад, афтод сохта шудааст. 7:16 Фасли ӯ бар сари худ хоҳад баргашт, ва кирдори зӯровараш ба табъи худаш фуруд меояд. 7:17 Ман Худовандро мувофиқи адолати Ӯ ҳамду сано хоҳам гуфт: ва суруд хоҳам гуфт ҳамду сано ба исми Худованди Таоло.