Забур
7:1 Эй Парвардигори ман, ман ба Ту таваккал мекунам: маро аз ҳамаи онҳо наҷот деҳ
маро таъқиб кун ва раҳо кун:
7:2 Мабодо ҷони маро мисли шер дарида, пора-пора накунад, дар ҳоле ки ҳаст
ҳеҷ кас расонидан.
7:3 Эй Худованд Худои ман, агар ин корро карда бошам; агар шарорат дар дасти ман бошад;
7:4 Агар ман ба касе, ки бо ман дар сулҳ буд, ҷазои бад дода бошам; (бале, ман дорам
Ӯро таслим кард, ки бесабаб душмани ман аст :)
7:5 Бигзор душман ҷони маро таъқиб кунад ва онро бигирад; Оре, бигзор вай маро поймол кунад
зиндагӣ дар рӯи замин ва шаъну шарафи маро дар хок гузоред. Села.
7:6 Бархез, эй Худованд, дар хашми Худ, бархез аз хашми
Душманони ман ва барои ман бедор шав, то ки ҳукме ки фармудаӣ.
7:7 Ҳамин тавр, ҷамоати қавм туро иҳота хоҳанд кард, зеро онҳо
Пас, барои баланд баргардед.
7:8 Худованд қавмро доварӣ хоҳад кард: Маро, эй Худованд, мувофиқи ман доварӣ кун
адолат ва мувофиқи беайбии ман, ки дар ман аст.
7:9 Бигзор шарорати шарирон хотима ёбад; балки барпо намояд
Зеро ки Худои одил дилҳо ва бандҳоро меозмояд.
7:10 Муҳофизати ман аз ҷониби Худост, ки покдилонро наҷот медиҳад.
7:11 Худо одилонро доварӣ мекунад, ва Худо ҳар рӯз ба бадкорон хашмгин аст.
7:12 Агар рӯй нагардонад, шамшери худро хоҳад кашид; камонашро хам карда, сохт
тайёр аст.
7:13 Ва барои ӯ асбобҳои маргро омода кардааст; худашро таъин мекунад
тирхо ба мукобили таъкибкунандагон.
7:14 Инак, ӯ бо шарорат азоб мекашад, ва ҳомила ба фисқу фуҷур аст, ва
дурӯғро ба вуҷуд овард.
7:15 Ӯ чоҳе сохт, ва онро кофт ва ба чоҳе, ки ӯ меафтад, афтод
сохта шудааст.
7:16 Фасли ӯ бар сари худ хоҳад баргашт, ва кирдори зӯровараш
ба табъи худаш фуруд меояд.
7:17 Ман Худовандро мувофиқи адолати Ӯ ҳамду сано хоҳам гуфт: ва суруд хоҳам гуфт
ҳамду сано ба исми Худованди Таоло.