Масалҳо
17:1 Як луқмаи хушк ва оромӣ бо он беҳтар аз хонаи пур аз он аст
бо ҷанҷол қурбонӣ мекунад.
17:2 Ғуломи оқил бар писаре, ки расво мекунад, ҳукмронӣ хоҳад кард ва хоҳад кард
дар байни бародарон як қисми меросро дошта бошед.
17:3 Дег барои нуқра аст, ва танӯр барои тилло, балки Худованд аст
дилҳоро месанҷад.
17:4 Шахси шарир ба лабҳои дурӯғ гӯш медиҳад; ва дурӯғгӯ гӯш медиҳад
забони нозанин.
17:5 Ҳар кӣ мискинро тамасхур мекунад, Офаридгори худро маломат мекунад ва ҳар кӣ аз он шодӣ мекунад
фалокатхо бечазо намемонанд.
17:6 Фарзандони кӯдакон тоҷи пирон ҳастанд; ва шаъну шарафи фарзандон
падарони онхо мебошанд.
17:7 Сухани олӣ аблаҳ намешавад, лабони дурӯғгӯй низ шоҳзода мешавад.
17:8 Тӯҳфа дар назари касе ки дорад, мисли санги қиматбаҳост:
ба ҳар ҷое, ки рӯй гардонад, растагор мешавад.
17:9 Касе ки гуноҳро пӯшонад, дар ҷустуҷӯи муҳаббат аст; аммо касе ки такрор мекунад а
масъала хеле дустон чудо мекунад.
17:10 Маломат ба одами доно бештар аз сад зарба мезанад
аблаҳ.
17:11 Шахси шарир танҳо исён мехоҳад, бинобар ин фиристодаи бераҳм хоҳад буд.
бар зидди ӯ фиристоданд.
17:12 Бигзор хирси аз ғуссаи худ ғоратшуда ба мард вохӯрад, на ба нодоне
беақлӣ.
17:13 Ҳар кӣ ба бадӣ дар ивази некӣ подош диҳад, бадӣ аз хонааш дур нахоҳад шуд.
17:14 Оғози ҷанҷол мисли он аст, ки касе обро берун мекунад
пеш аз он ки ба он дахолат накунад, ихтилофро тарк кунед.
17:15 Касе ки шарирро сафед мекунад, ва касе ки одилро маҳкум мекунад, ҳатто
ҳардуи онҳо дар назари Худованд зишт ҳастанд.
17:16 Бинобар ин дар дасти аблаҳ нархе ҳаст, ки ҳикмат ба даст орад.
вай дил надорад?
17:17 Дӯст ҳамеша дӯст медорад, ва бародар барои душворӣ таваллуд мешавад.
17:18 Одами бефаҳм даст занад ва зомин мешавад
ҳузури дӯсташ.
17:19 Вай ҷинояткорро дӯст медорад, ки ҷанҷолро дӯст медорад;
дарвоза нобудиро меҷӯяд.
17:20 Касе, ки дили хашмгин дорад, ҳеҷ кори хайре намеёбад, ва касе ки дилаш дорад
забони каҷ ба фасод меафтад.
17:21 Ҳар кӣ нодонеро ба дунё меорад, онро ба ғаму андӯҳи худ мекунад; ва падари
беақл шодӣ надорад.
17:22 Дили шодмонӣ мисли дору некӣ мекунад, аммо рӯҳи шикаста онро хушк мекунад
устухонхо.
17:23 Шахси шарир ҳадяеро аз сина берун мекунад, то ки роҳҳои Ӯро вайрон кунад
ҳукм.
17:24 Ҳикмат дар пеши назари хирад аст; аммо чашмони аблаҳ аст
дар ақсои замин.
17:25 Писари нодон барои падар ғамгин аст ва барои зоянда талх аст
вай.
17:26 Ҳамчунин ҷазо додани одил хуб нест, ва барои адолат зарба задан ба мирон хуб нест.
17:27 Касе, ки дониш дорад, суханони худро нигоҳ медорад, ва хирадманд аст
рӯҳияи аъло.
17:28 Ҳатто беақл, вақте ки хомӯш аст, доно ҳисобида мешавад.
лаб мебандад, марди хирадманд аст.