Масалҳо 17:1 Як луқмаи хушк ва оромӣ бо он беҳтар аз хонаи пур аз он аст бо ҷанҷол қурбонӣ мекунад. 17:2 Ғуломи оқил бар писаре, ки расво мекунад, ҳукмронӣ хоҳад кард ва хоҳад кард дар байни бародарон як қисми меросро дошта бошед. 17:3 Дег барои нуқра аст, ва танӯр барои тилло, балки Худованд аст дилҳоро месанҷад. 17:4 Шахси шарир ба лабҳои дурӯғ гӯш медиҳад; ва дурӯғгӯ гӯш медиҳад забони нозанин. 17:5 Ҳар кӣ мискинро тамасхур мекунад, Офаридгори худро маломат мекунад ва ҳар кӣ аз он шодӣ мекунад фалокатхо бечазо намемонанд. 17:6 Фарзандони кӯдакон тоҷи пирон ҳастанд; ва шаъну шарафи фарзандон падарони онхо мебошанд. 17:7 Сухани олӣ аблаҳ намешавад, лабони дурӯғгӯй низ шоҳзода мешавад. 17:8 Тӯҳфа дар назари касе ки дорад, мисли санги қиматбаҳост: ба ҳар ҷое, ки рӯй гардонад, растагор мешавад. 17:9 Касе ки гуноҳро пӯшонад, дар ҷустуҷӯи муҳаббат аст; аммо касе ки такрор мекунад а масъала хеле дустон чудо мекунад. 17:10 Маломат ба одами доно бештар аз сад зарба мезанад аблаҳ. 17:11 Шахси шарир танҳо исён мехоҳад, бинобар ин фиристодаи бераҳм хоҳад буд. бар зидди ӯ фиристоданд. 17:12 Бигзор хирси аз ғуссаи худ ғоратшуда ба мард вохӯрад, на ба нодоне беақлӣ. 17:13 Ҳар кӣ ба бадӣ дар ивази некӣ подош диҳад, бадӣ аз хонааш дур нахоҳад шуд. 17:14 Оғози ҷанҷол мисли он аст, ки касе обро берун мекунад пеш аз он ки ба он дахолат накунад, ихтилофро тарк кунед. 17:15 Касе ки шарирро сафед мекунад, ва касе ки одилро маҳкум мекунад, ҳатто ҳардуи онҳо дар назари Худованд зишт ҳастанд. 17:16 Бинобар ин дар дасти аблаҳ нархе ҳаст, ки ҳикмат ба даст орад. вай дил надорад? 17:17 Дӯст ҳамеша дӯст медорад, ва бародар барои душворӣ таваллуд мешавад. 17:18 Одами бефаҳм даст занад ва зомин мешавад ҳузури дӯсташ. 17:19 Вай ҷинояткорро дӯст медорад, ки ҷанҷолро дӯст медорад; дарвоза нобудиро меҷӯяд. 17:20 Касе, ки дили хашмгин дорад, ҳеҷ кори хайре намеёбад, ва касе ки дилаш дорад забони каҷ ба фасод меафтад. 17:21 Ҳар кӣ нодонеро ба дунё меорад, онро ба ғаму андӯҳи худ мекунад; ва падари беақл шодӣ надорад. 17:22 Дили шодмонӣ мисли дору некӣ мекунад, аммо рӯҳи шикаста онро хушк мекунад устухонхо. 17:23 Шахси шарир ҳадяеро аз сина берун мекунад, то ки роҳҳои Ӯро вайрон кунад ҳукм. 17:24 Ҳикмат дар пеши назари хирад аст; аммо чашмони аблаҳ аст дар ақсои замин. 17:25 Писари нодон барои падар ғамгин аст ва барои зоянда талх аст вай. 17:26 Ҳамчунин ҷазо додани одил хуб нест, ва барои адолат зарба задан ба мирон хуб нест. 17:27 Касе, ки дониш дорад, суханони худро нигоҳ медорад, ва хирадманд аст рӯҳияи аъло. 17:28 Ҳатто беақл, вақте ки хомӯш аст, доно ҳисобида мешавад. лаб мебандад, марди хирадманд аст.