Масалҳо 16:1 Омодагии дил дар инсон ва ҷавоби забон аст аз Худованд. 16:2 Ҳама роҳҳои одам дар назари худ пок аст; балки Худованд вазн мекунад рӯҳҳо. 16:3 Аъмоли худро ба Худованд супоред, ва фикрҳои шумо устувор хоҳанд шуд. 16:4 Худованд ҳама чизро барои Худ офарид: бале, шарирро барои худаш рӯзи бадӣ. 16:5 Ҳар кӣ дар дил мағрур аст, барои Худованд зишт аст, аммо даст ба даст бигирад, бечазо намемонад. 16:6 Бо марҳамат ва ростӣ шарорат пок карда мешавад, ва бо тарси Худованд одамон аз бадӣ дурӣ ҷӯед. 16:7 Ҳангоме ки роҳҳои одам ба Худованд писанд аст, Ӯ ҳатто душманони худро дар он ҷо мегардонад сулҳ бо ӯ. 16:8 Каме бо адолат беҳтар аст аз даромади бузург беҳақ. 16:9 Дили одам роҳи худро тарҳрезӣ мекунад, аммо Худованд қадамҳои ӯро роҳнамоӣ мекунад. 16:10 Ҳукми илоҳӣ дар забони подшоҳ аст: даҳони ӯ аз ҳад зиёд аст на дар доварй. 16:11 Вазн ва тарозуи одилона аз они Худованд аст: тамоми вазнҳои халта кори худ. 16:12 Барои подшоҳон бадкорӣ кардан зишт аст, зеро ки тахт бо адолат барпо карда шудааст. 16:13 Лабҳои ростқавл лаззати подшоҳон аст; ва сухангӯро дӯст медоранд рост. 16:14 Ғазаби подшоҳ мисли фариштагони марг аст, аммо хирадманд онро ором кунед. 16:15 Дар нури чеҳраи подшоҳ ҳаёт аст; ва файзи Ӯ мисли а абри борони охирин. 16:16 Чӣ қадар беҳтар аст, ки ба даст овардани хирад аз тилло! ва ба даст овардани фаҳмиш балки аз нуқра баргузида шавад! 16:17 Роҳи одилон аз бадӣ дур шудан аст: ҳар кӣ чизи худро нигоҳ медорад роҳи худро нигоҳ медорад. 16:18 Мағрурӣ пеш аз ҳалокат меравад, ва рӯҳи мағрур пеш аз фурӯпошӣ. 16:19 Беҳтар аст, ки бо фурӯтанон фурӯтан бошед, аз ҷудоӣ ғанимат бо мағрур. 16:20 Ҳар кӣ ба коре оқилона рафтор кунад, хайре хоҳад ёфт, ва ҳар кӣ ба он эътимод мекунад Худовандо, вай хушбахт аст. 16:21 Хирадманди дилаш оқил номида мешавад, ва ширинии лабҳо зиёд кардани таълим. 16:22 Фаҳмиш чашмаи ҳаёт барои касест, ки онро дорад; насиҳати аблаҳон аблаҳист. 16:23 Дили хирад даҳони худро таълим медиҳад, ва ба худ таълим медиҳад лабхо. 16:24 Суханони гуворо мисли асал аст, барои ҷон ширин ва саломатӣ барои устухонхо. 16:25 Роҳе ҳаст, ки ба назари одам дуруст менамояд, аммо анҷоми он аст роҳҳои марг. 16:26 Касе ки меҳнат мекунад, барои худ меҳнат мекунад; зеро ки даҳони ӯ ба он ниёз дорад вай. 16:27 Одами беимон бадӣ мекобад, ва дар лабонаш мисли сӯзон аст. оташ. 16:28 Марди бадгӯй низоъ мекорад, ва пичиррос дӯстони бузургро ҷудо мекунад. 16:29 Марди зӯровар ёри худро ба васваса андохта, ба роҳе мебарад, ки хуб нест. 16:30 Ӯ чашмони худро мепӯшад, то чизҳои бадгӯӣ кунад: лабҳояшро ҷунбонд бадӣ мекунад. 16:31 Сари баланд тоҷи ҷалол аст, агар дар роҳи адолат. 16:32 Касе ки дар хашм оҳиста аст, беҳтар аз тавоно аст; ва касе ки ҳукмронӣ мекунад рӯҳи вай назар ба касе ки шаҳрро мегирад. 16:33 Қуръа ба домана андохта мешавад; балки тамоми ихтиёрдории он аз ХУДОВАНД.