Масалҳо
16:1 Омодагии дил дар инсон ва ҷавоби забон аст
аз Худованд.
16:2 Ҳама роҳҳои одам дар назари худ пок аст; балки Худованд вазн мекунад
рӯҳҳо.
16:3 Аъмоли худро ба Худованд супоред, ва фикрҳои шумо устувор хоҳанд шуд.
16:4 Худованд ҳама чизро барои Худ офарид: бале, шарирро барои худаш
рӯзи бадӣ.
16:5 Ҳар кӣ дар дил мағрур аст, барои Худованд зишт аст, аммо
даст ба даст бигирад, бечазо намемонад.
16:6 Бо марҳамат ва ростӣ шарорат пок карда мешавад, ва бо тарси Худованд одамон
аз бадӣ дурӣ ҷӯед.
16:7 Ҳангоме ки роҳҳои одам ба Худованд писанд аст, Ӯ ҳатто душманони худро дар он ҷо мегардонад
сулҳ бо ӯ.
16:8 Каме бо адолат беҳтар аст аз даромади бузург беҳақ.
16:9 Дили одам роҳи худро тарҳрезӣ мекунад, аммо Худованд қадамҳои ӯро роҳнамоӣ мекунад.
16:10 Ҳукми илоҳӣ дар забони подшоҳ аст: даҳони ӯ аз ҳад зиёд аст
на дар доварй.
16:11 Вазн ва тарозуи одилона аз они Худованд аст: тамоми вазнҳои халта
кори худ.
16:12 Барои подшоҳон бадкорӣ кардан зишт аст, зеро ки тахт
бо адолат барпо карда шудааст.
16:13 Лабҳои ростқавл лаззати подшоҳон аст; ва сухангӯро дӯст медоранд
рост.
16:14 Ғазаби подшоҳ мисли фариштагони марг аст, аммо хирадманд
онро ором кунед.
16:15 Дар нури чеҳраи подшоҳ ҳаёт аст; ва файзи Ӯ мисли а
абри борони охирин.
16:16 Чӣ қадар беҳтар аст, ки ба даст овардани хирад аз тилло! ва ба даст овардани фаҳмиш
балки аз нуқра баргузида шавад!
16:17 Роҳи одилон аз бадӣ дур шудан аст: ҳар кӣ чизи худро нигоҳ медорад
роҳи худро нигоҳ медорад.
16:18 Мағрурӣ пеш аз ҳалокат меравад, ва рӯҳи мағрур пеш аз фурӯпошӣ.
16:19 Беҳтар аст, ки бо фурӯтанон фурӯтан бошед, аз ҷудоӣ
ғанимат бо мағрур.
16:20 Ҳар кӣ ба коре оқилона рафтор кунад, хайре хоҳад ёфт, ва ҳар кӣ ба он эътимод мекунад
Худовандо, вай хушбахт аст.
16:21 Хирадманди дилаш оқил номида мешавад, ва ширинии лабҳо
зиёд кардани таълим.
16:22 Фаҳмиш чашмаи ҳаёт барои касест, ки онро дорад;
насиҳати аблаҳон аблаҳист.
16:23 Дили хирад даҳони худро таълим медиҳад, ва ба худ таълим медиҳад
лабхо.
16:24 Суханони гуворо мисли асал аст, барои ҷон ширин ва саломатӣ барои
устухонхо.
16:25 Роҳе ҳаст, ки ба назари одам дуруст менамояд, аммо анҷоми он аст
роҳҳои марг.
16:26 Касе ки меҳнат мекунад, барои худ меҳнат мекунад; зеро ки даҳони ӯ ба он ниёз дорад
вай.
16:27 Одами беимон бадӣ мекобад, ва дар лабонаш мисли сӯзон аст.
оташ.
16:28 Марди бадгӯй низоъ мекорад, ва пичиррос дӯстони бузургро ҷудо мекунад.
16:29 Марди зӯровар ёри худро ба васваса андохта, ба роҳе мебарад, ки
хуб нест.
16:30 Ӯ чашмони худро мепӯшад, то чизҳои бадгӯӣ кунад: лабҳояшро ҷунбонд
бадӣ мекунад.
16:31 Сари баланд тоҷи ҷалол аст, агар дар роҳи
адолат.
16:32 Касе ки дар хашм оҳиста аст, беҳтар аз тавоно аст; ва касе ки ҳукмронӣ мекунад
рӯҳи вай назар ба касе ки шаҳрро мегирад.
16:33 Қуръа ба домана андохта мешавад; балки тамоми ихтиёрдории он аз
ХУДОВАНД.