Масалҳо
11:1 Тарозуи бардурӯғ барои Худованд зишт аст, аммо вазн аз они Ӯст
лаззат.
11:2 Вақте ки ғурур ояд, пас шарм меояд, аммо ҳикмат дар дасти фурӯтанон аст.
11:3 Беайбии росткорон онҳоро ҳидоят хоҳад кард, вале каҷравӣ
таҷовузкорон онҳоро нобуд хоҳанд кард.
11:4 Сарват дар рӯзи ғазаб нафъ намедиҳад, балки адолат аз он наҷот медиҳад
марг.
11:5 Адолати комил роҳи ӯро ҳидоят мекунад, вале шарирон
ба шарорати худаш меафтад.
11:6 Адолати одилон онҳоро наҷот хоҳад дод, вале ҷинояткорон
ба зиштии худ гирифта мешаванд.
11:7 Вақте ки одами шарир бимирад, интизории ӯ барбод хоҳад рафт, ва умеди он
одамони ситамкор нобуд мешаванд.
11:8 Одил аз мусибат раҳо мешавад, ва шарир дар худ меояд
устувор.
11:9 Мунофиқ бо даҳони худ ёри худро нобуд мекунад, аммо ба воситаи
дониш одилона дода мешавад.
11:10 Вақте ки бо одил хуб мешавад, шаҳр шод мешавад, ва вақте ки
шарир нобуд мешавад, доду фарёд баланд мешавад.
11:11 Бо баракати одилон шаҳр сарафроз мешавад, аммо вай хароб шудааст
аз забони бадкорон.
11:12 Касе, ки доно нест, ба ёри худ нафрат мекунад;
фаҳмиш оромии ӯро нигоҳ медорад.
11:13 Афсона асрорро ошкор мекунад, аммо касе ки рӯҳи амин аст
масъаларо пинхон медорад.
11:14 Дар ҷое ки маслиҳат нест, мардум меафтад, балки дар шумораи зиёди одамон
мушовирон бехатарӣ вуҷуд дорад.
11:15 Ҳар кӣ зомини бегона аст, барои он доно хоҳад буд, ва ҳар кӣ нафрат дорад
кафолатнок аст.
11:16 Зани некӯ шарафро нигоҳ медорад, ва мардони пурқувват сарватро нигоҳ медоранд.
11:17 Одами раҳим ба ҷони худ некӣ мекунад, вале бераҳм
ҷисми худро азоб медиҳад.
11:18 Шарир кори маккор мекунад, лекин барои кишткунанда
адолат подоши устувор аст.
11:19 Чӣ тавре ки адолат ба ҳаёт майл дорад, ончунон ҳар кӣ аз паи бадӣ аст, аз паи он мешавад.
ба марги худаш.
11:20 Онҳое, ки дилашон зишт аст, дар назари Худованд зишт аст;
чунон ки дар роҳи онҳо ростқавлона ҳаловати Ӯст.
11:21 Гарчи даст ба даст дода бошад ҳам, шарирон беҷазо нахоҳанд монд; балки
насли одилон таслим карда мешавад.
11:22 Ҳамчун гавҳари тилло дар бӯи хук, ончунон зани одилонаест, ки
бе ихтиёр.
11:23 Хоҳиши одилон танҳо некист, аммо интизории одилон
бад хашм аст.
11:24 Он чизе ҳаст, ки пароканда мекунад ва боз меафзояд; ва он ҷост
бештар аз он, ки мувофиқ аст, нигоҳ медорад, аммо ба фақр майл мекунад.
11:25 Ҷони озод фарбеҳ хоҳад шуд, ва ҳар кӣ об медиҳад
худаш хам об дод.
11:26 Ҳар кӣ дандон нигоҳ дорад, халқ ӯро лаънат хоҳад кард, аммо баракат хоҳад буд
бар сари касе ки онро мефурӯшад.
11:27 Касе ки бо ҷидду ҷаҳд некӣ мекунад, файз мебардорад;
бадбахтӣ ба сари ӯ хоҳад омад.
11:28 Ҳар кӣ ба сарвати худ таваккал мекунад, фурӯ хоҳад рафт; вале одил хоҳад буд
чун шоха шукуфта.
11:29 Ҳар кӣ хонаи худро ба изтироб меорад, вориси бод хоҳад шуд, ва нодон
ба хирадмандон хизмат мекунад.
11:30 Меваи одилон дарахти ҳаёт аст; ва касе ки ҷонҳоро ғолиб мекунад
хирадманд аст.
11:31 Инак, одилон дар рӯи замин ҷазо хоҳанд гирифт: аз ин ҳам зиёдтар
бадкор ва гунаҳкор.