Масалҳо 11:1 Тарозуи бардурӯғ барои Худованд зишт аст, аммо вазн аз они Ӯст лаззат. 11:2 Вақте ки ғурур ояд, пас шарм меояд, аммо ҳикмат дар дасти фурӯтанон аст. 11:3 Беайбии росткорон онҳоро ҳидоят хоҳад кард, вале каҷравӣ таҷовузкорон онҳоро нобуд хоҳанд кард. 11:4 Сарват дар рӯзи ғазаб нафъ намедиҳад, балки адолат аз он наҷот медиҳад марг. 11:5 Адолати комил роҳи ӯро ҳидоят мекунад, вале шарирон ба шарорати худаш меафтад. 11:6 Адолати одилон онҳоро наҷот хоҳад дод, вале ҷинояткорон ба зиштии худ гирифта мешаванд. 11:7 Вақте ки одами шарир бимирад, интизории ӯ барбод хоҳад рафт, ва умеди он одамони ситамкор нобуд мешаванд. 11:8 Одил аз мусибат раҳо мешавад, ва шарир дар худ меояд устувор. 11:9 Мунофиқ бо даҳони худ ёри худро нобуд мекунад, аммо ба воситаи дониш одилона дода мешавад. 11:10 Вақте ки бо одил хуб мешавад, шаҳр шод мешавад, ва вақте ки шарир нобуд мешавад, доду фарёд баланд мешавад. 11:11 Бо баракати одилон шаҳр сарафроз мешавад, аммо вай хароб шудааст аз забони бадкорон. 11:12 Касе, ки доно нест, ба ёри худ нафрат мекунад; фаҳмиш оромии ӯро нигоҳ медорад. 11:13 Афсона асрорро ошкор мекунад, аммо касе ки рӯҳи амин аст масъаларо пинхон медорад. 11:14 Дар ҷое ки маслиҳат нест, мардум меафтад, балки дар шумораи зиёди одамон мушовирон бехатарӣ вуҷуд дорад. 11:15 Ҳар кӣ зомини бегона аст, барои он доно хоҳад буд, ва ҳар кӣ нафрат дорад кафолатнок аст. 11:16 Зани некӯ шарафро нигоҳ медорад, ва мардони пурқувват сарватро нигоҳ медоранд. 11:17 Одами раҳим ба ҷони худ некӣ мекунад, вале бераҳм ҷисми худро азоб медиҳад. 11:18 Шарир кори маккор мекунад, лекин барои кишткунанда адолат подоши устувор аст. 11:19 Чӣ тавре ки адолат ба ҳаёт майл дорад, ончунон ҳар кӣ аз паи бадӣ аст, аз паи он мешавад. ба марги худаш. 11:20 Онҳое, ки дилашон зишт аст, дар назари Худованд зишт аст; чунон ки дар роҳи онҳо ростқавлона ҳаловати Ӯст. 11:21 Гарчи даст ба даст дода бошад ҳам, шарирон беҷазо нахоҳанд монд; балки насли одилон таслим карда мешавад. 11:22 Ҳамчун гавҳари тилло дар бӯи хук, ончунон зани одилонаест, ки бе ихтиёр. 11:23 Хоҳиши одилон танҳо некист, аммо интизории одилон бад хашм аст. 11:24 Он чизе ҳаст, ки пароканда мекунад ва боз меафзояд; ва он ҷост бештар аз он, ки мувофиқ аст, нигоҳ медорад, аммо ба фақр майл мекунад. 11:25 Ҷони озод фарбеҳ хоҳад шуд, ва ҳар кӣ об медиҳад худаш хам об дод. 11:26 Ҳар кӣ дандон нигоҳ дорад, халқ ӯро лаънат хоҳад кард, аммо баракат хоҳад буд бар сари касе ки онро мефурӯшад. 11:27 Касе ки бо ҷидду ҷаҳд некӣ мекунад, файз мебардорад; бадбахтӣ ба сари ӯ хоҳад омад. 11:28 Ҳар кӣ ба сарвати худ таваккал мекунад, фурӯ хоҳад рафт; вале одил хоҳад буд чун шоха шукуфта. 11:29 Ҳар кӣ хонаи худро ба изтироб меорад, вориси бод хоҳад шуд, ва нодон ба хирадмандон хизмат мекунад. 11:30 Меваи одилон дарахти ҳаёт аст; ва касе ки ҷонҳоро ғолиб мекунад хирадманд аст. 11:31 Инак, одилон дар рӯи замин ҷазо хоҳанд гирифт: аз ин ҳам зиёдтар бадкор ва гунаҳкор.