Абадиё
1:1 Рӯҳи Убадиё. Худованд Худо дар бораи Адӯм чунин мегӯяд; Мо дорем
овозаи Худовандро шуниданд, ва ба миёни онҳо сафир фиристода мешавад
«Эй халқҳо, бархезед ва биёед бар зидди вай дар ҷанг барем».
1:2 Инак, Ман туро дар байни халқҳо хурд кардаам; ту бузург ҳастӣ
хор кардааст.
1:3 Мағрури дили ту туро, эй сокинон, фирефтааст.
пораҳои санг, ки манзилашон баланд аст; ки дар дилаш мегуяд,
Кӣ маро ба замин фуроварад?
1:4 Ҳарчанд ту худро мисли уқоб сарафроз кунӣ, ва агар лона гузоштаӣ
Дар миёни ситорагон, Ман туро аз он ҷо фурӯд хоҳам овард, мегӯяд Худованд.
1:5 Агар дуздон ба назди ту омада бошанд, агар шабона ғоратгарон оянд, (чӣ гуна ту бурида шудаӣ!)
Оё то он даме, ки сер шаванд, дуздӣ намекарданд? агар токпарварон
назди ту омаданд, магар ангур намегузоранд?
1:6 Корҳои Эсов чӣ гуна тафтиш карда мешаванд! чизҳои ниҳони ӯ чӣ гуна аст
ҷустуҷӯ кард!
1:7 Ҳамаи мардони иттиҳоди ту туро ҳатто ба сарҳад овардаанд
одамоне ки бо ту муросо карда буданд, туро фиреб дода, галаба карданд
бар зидди ту; ки нони туро мехӯранд, зери ту захм гузоштаанд;
дар ӯ ҳеҷ фаҳмиш нест.
1:8 Оё ман дар он рӯз нест,, мегӯяд Худованд, ҳатто ҳакимонро несту нобуд
аз Адӯм ва хирад аз кӯҳи Эсов?
1:9 Ва мардони ту, эй Теман, ҳаросон хоҳанд шуд, то ба охир, ки ҳама
яке аз кӯҳҳои Эсов метавонад бо қатл бурида шавад.
1:10 Зеро ки зӯроварии ту бар зидди бародарат Яъқуб нангин туро фаро хоҳад гирифт, ва
то абад маҳв хоҳӣ шуд.
1:11 Дар рӯзе, ки шумо дар тарафи дигар истодаед, дар рӯзе, ки дар он тарафи дигар истодаед
бегонагон лашкари ӯро асир бурданд, ва бегонагон ворид шуданд
дарвозаҳои Ӯро партофта, бар Ерусалим қуръа партофта, ту ҳам мисли яке аз онҳо будӣ.
1:12 Аммо шумо набояд дар рӯзи бародари худ дар рӯз назар
ки вай бегона шуд; Ту низ набояд аз он шодӣ кунӣ
банӣ-Яҳудо дар рӯзи ҳалокати онҳо; на бояд
дар рӯзи тангӣ бо сарбаландӣ гуфтӣ.
1:13 Ту дар рӯзи қиёмат ба дарвозаи қавми ман намеомадӣ
мусибати онҳо; Оре, ба ранҷу азоби онҳо нигоҳ намекардӣ
дар рӯзи мусибаташон, ва бар молу мулки онҳо даст надодаанд
рӯзи мусибати онҳо;
1:14 На шумо бояд дар чорроҳа истода, барои буридани онҳо
он ки гурехт; ва набояд онҳоро таслим мекардӣ
ки дар рӯзи мусибат боқӣ мондааст.
1:15 Зеро ки рӯзи Худованд бар тамоми халқҳо наздик аст; чунон ки ту кардаӣ,
он ба ту дода мешавад: мукофоти ту бар сари худ бармегардад.
1:16 Зеро, чунон ки шумо бар кӯҳи муқаддаси Ман нӯшидаед, ончунон тамоми халқҳо хоҳанд буд
пайваста бинӯшанд, оре, хоҳанд нӯшид, ва фурӯ хоҳанд бурд,
ва гӯё ки набудаанд.
1:17 Аммо бар кӯҳи Сион наҷот хоҳад буд, ва қудсият хоҳад буд;
ва хонадони Яъқуб дороии онҳо хоҳанд шуд.
1:18 Ва хонаи Яъқуб оташ хоҳад буд, ва хонаи Юсуф шӯъла,
ва хонаи Эсовро барои хошок, ва онҳо дар он оташ хоҳанд гирифт, ва
онҳоро бихӯред; ва аз хонаи Эсов ҳеҷ боқимонда нахоҳад монд;
зеро ки Худованд инро гуфтааст.
1:19 Ва онҳо аз ҷануб кӯҳи Эсовро тасарруф хоҳанд кард; ва онхо аз
Фалиштиёнро равшан мекунад; ва онҳо заминҳои Эфроимро тасарруф хоҳанд кард, ва
саҳроҳои Сомария ва Биньёмин Ҷилъодро тасарруф хоҳад кард.
1:20 Ва асирии ин лашкари банӣ-Исроил хоҳад буд
аз канъониён, то Сорефот; ва асорати
Ерусалим, ки дар Сефарад аст, шаҳрҳои ҷанубро тасарруф хоҳад кард.
1:21 Ва наҷотдиҳандагон бар кӯҳи Сион хоҳанд омад, то бар кӯҳи Эсов доварӣ кунанд; ва
подшоҳӣ аз они Худованд хоҳад буд.