Рақамҳо
19:1 Ва Худованд ба Мусо ва Ҳорун сухан ронда, гуфт:
19:2 Ин аст дастури шариат, ки Худованд фармудааст:
Ба банӣ-Исроил бигӯ, ки ба ту як гови сурх биёранд
бедоғе, ки дар он ҳеҷ айбе нест, ва бар он юғ ҳаргиз наомадааст;
19:3 Ва шумо вайро ба Элъозори коҳин диҳед, то ки вайро биёрад
берун аз ӯрдугоҳ берун, ва касе вайро дар пеши назари Ӯ бикушад;
19:4 Ва Элъозори коҳин аз хуни вай бо ангушти худ бигирад, ва
хуни вайро бевосита дар назди хаймаи ҷамъомад пошед
ҳафт бор:
19:5 Ва касе говро дар назари ӯ сӯзонд; пӯсти вай, ва гӯшти вай, ва
хуни вай, бо саргини вай, хоҳад сӯзонд:
19:6 Ва коҳин чӯби кедр ва иссоп ва арғувонро гирифта, меандозад
онро ба миёни сухтани говчуш.
19:7 Он гоҳ коҳин либосҳои худро бишӯяд, ва ҷисми худро дар он ғусл мекунад
об дода, баъд аз он ба ӯрдугоҳ хоҳад омад, ва коҳин хоҳад шуд
то шом наҷис бошед.
19:8 Ва ҳар кӣ вайро сӯзонд, либоси худро дар об бишӯяд ва либоси худро ғусл кунад
гӯшт дар об, ва то шом наҷис хоҳад буд.
19:9 Ва одами пок хокистари говро ҷамъ карда, мегузорад
Онҳоро берун аз ӯрдугоҳ дар ҷои пок нигоҳ доред, ва он барои онҳо нигоҳ дошта мешавад
ҷамоати банӣ-Исроил барои оби ҷудоӣ: он аст
поксозӣ барои гуноҳ.
19:10 Ва ҳар кӣ хокистари говро ҷамъ мекунад, либоси худро бишӯяд,
ва то шом наҷис бошед; ва он барои фарзандони онҳо хоҳад буд
Исроил ва ба ғарибе ки дар миёни онҳо сукунат дорад, барои шариат
то абад.
19:11 Ҳар кӣ ба ҷасади касе даст мезанад, ҳафт рӯз наҷис хоҳад буд.
19:12 Ӯ дар рӯзи сеюм ва дар рӯзи ҳафтум бо он пок хоҳад шуд
вай пок хоҳад буд; лекин агар дар рӯзи сеюм худро пок накунад, пас
рӯзи ҳафтум вай пок нахоҳад буд.
19:13 Ҳар кӣ ба ҷасади мурдаи ягон шахси мурда даст мезанад ва пок мекунад
на худаш, хаймаи Худовандро палид мекунад; ва он ҷон хоҳад буд
аз Исроил бурида шуд, зеро оби ҷудоӣ пошида нашудааст
бар вай наҷис хоҳад буд; нопокии вай ҳанӯз бар вай аст.
19:14 Ин аст шариат, вақте ки одам дар хайма мемирад: ҳамаи онҳое ки ба хайма меоянд
хайма ва ҳар он чи дар хайма аст, ҳафт рӯз наҷис хоҳад буд.
19:15 Ва ҳар зарфи кушода, ки бар он пӯшок баста нашудааст, наҷис аст.
19:16 Ва ҳар кӣ ба кушташудае, ки бо шамшер дар кушод бирасад
киштзор, ё ҷасади мурда, ё устухони одам, ё қабр наҷис хоҳад буд
ҳафт рӯз.
19:17 Ва барои шахси нопок аз хокистари сӯхта гирифта хоҳанд шуд
гови покиза барои гуноҳ ва оби равон ба он андохта шавад
дар зарф:
19:18 Ва шахси пок иссоп гирифта, дар об тар мекунад, ва
онро бар хайма ва бар тамоми зарфҳо ва бар болои он пошед
ки дар он ҷо буданд ва ба касе ки устухонеро ламс кардааст, ё кушташуда,
ё як мурда ё қабр:
19:19 Ва шахси пок дар рӯзи сеюм бар нопок мепошад,
ва дар рӯзи ҳафтум, ва дар рӯзи ҳафтум худро пок хоҳад кард,
ва либосҳои худро бишӯяд ва худро дар об ғусл кунед, ва дар он пок бошад
ҳатто.
19:20 Аммо касе, ки наҷис бошад, ва худро пок накунад, ин
ҷон аз миёни ҷамоат нест карда мешавад, зеро ки дорад
маъбади Худовандро палид кард: оби ҷудоӣ набуд
бар ӯ пошида; вай нопок аст.
19:21 Ва барои онҳо ҳукми доимӣ хоҳад буд, ки пошидани
оби ҷудоӣ либосҳояшро бишӯяд; ва ҳар кӣ ба он даст мерасонад
оби ҷудокунанда то шом наҷис хоҳад буд.
19:22 Ва ҳар он чи нопок ламс кунад, наҷис хоҳад буд; ва
ҷоне ки ба он ламс кунад, то шом наҷис хоҳад буд.