Рақамҳо 17:1 Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт: 17:2 Ба банӣ-Исроил сухан гӯй, ва аз ҳар яки онҳо як асо бигир мувофиқи хонадони падаронашон, аз рӯи тамоми миронашон ба хонаи падарони онҳо дувоздаҳ асо; номи ҳар касро бинавис бар асои худ. 17:3 Ва исми Ҳорунро бар асои Левӣ бинавис: барои як асо барои сардори хонаи падаронашон хоҳанд буд. 17:4 Ва онҳоро пештар дар хаймаи ҷомеъ бигузор шаҳодат, ки ман дар он ҷо бо шумо вомехӯрам. 17:5 Ва воқеъ хоҳад шуд, ки асои одаме, ки Ман Ӯро интихоб хоҳам кард, мешукуфад, ва ман шикваҳои мардумро аз худ хоҳам қатъ кард банӣ-Исроил, ки ба василаи онҳо бар зидди шумо шикоят мекунанд. 17:6 Ва Мусо ба банӣ-Исроил ва ҳар яке аз онҳо сухан гуфт мирон ба ӯ як асо доданд, ба ҳар як шоҳзода, мувофиқи онҳо хонадони падарон, дувоздаҳ асо; ва асои Ҳорун дар миёни онҳо буд чубхо. 17:7 Ва Мусо асоҳоро ба ҳузури Худованд дар хаймаи шаҳодат гузошт. 17:8 Ва чунин воқеъ шуд, ки фардо Мусо ба хаймаи муқаддас даромад шоҳид; ва инак, асои Ҳорун барои хонадони Левӣ буд шукуфта, навда баровард ва шукуфта, хосил дод бодом. 17:9 Ва Мусо ҳамаи асоҳоро аз пеши Худованд ба пеши ҳама берун овард банӣ-Исроил; ва онҳо нигоҳ карда, ҳар яке асои худро гирифтанд. 17:10 Ва Худованд ба Мусо гуфт: «Асои Ҳорунро боз пеши шаҳодате, ки барои нишонае бар зидди исёнгарон нигоҳ дошта мешавад; ва ту мехоҳӣ шикваҳои онҳоро аз ман дур кун, ки намиранд. 17:11 Ва Мусо чунин кард: чунон ки Худованд ба ӯ амр фармуда буд, ҳамон тавр кард. 17:12 Ва банӣ-Исроил ба Мусо сухан ронда, гуфтанд: «Инак, мо мемирем, мо мемирем». ҳалок мешавем, ҳамаамон ҳалок мешавем. 17:13 Ҳар кӣ чизеро ба хаймаи Худованд наздик кунад бимиред: оё мо аз марг хӯрдаем?