Рақамҳо
17:1 Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт:
17:2 Ба банӣ-Исроил сухан гӯй, ва аз ҳар яки онҳо як асо бигир
мувофиқи хонадони падаронашон, аз рӯи тамоми миронашон
ба хонаи падарони онҳо дувоздаҳ асо; номи ҳар касро бинавис
бар асои худ.
17:3 Ва исми Ҳорунро бар асои Левӣ бинавис: барои як асо
барои сардори хонаи падаронашон хоҳанд буд.
17:4 Ва онҳоро пештар дар хаймаи ҷомеъ бигузор
шаҳодат, ки ман дар он ҷо бо шумо вомехӯрам.
17:5 Ва воқеъ хоҳад шуд, ки асои одаме, ки Ман Ӯро интихоб хоҳам кард,
мешукуфад, ва ман шикваҳои мардумро аз худ хоҳам қатъ кард
банӣ-Исроил, ки ба василаи онҳо бар зидди шумо шикоят мекунанд.
17:6 Ва Мусо ба банӣ-Исроил ва ҳар яке аз онҳо сухан гуфт
мирон ба ӯ як асо доданд, ба ҳар як шоҳзода, мувофиқи онҳо
хонадони падарон, дувоздаҳ асо; ва асои Ҳорун дар миёни онҳо буд
чубхо.
17:7 Ва Мусо асоҳоро ба ҳузури Худованд дар хаймаи шаҳодат гузошт.
17:8 Ва чунин воқеъ шуд, ки фардо Мусо ба хаймаи муқаддас даромад
шоҳид; ва инак, асои Ҳорун барои хонадони Левӣ буд
шукуфта, навда баровард ва шукуфта, хосил дод
бодом.
17:9 Ва Мусо ҳамаи асоҳоро аз пеши Худованд ба пеши ҳама берун овард
банӣ-Исроил; ва онҳо нигоҳ карда, ҳар яке асои худро гирифтанд.
17:10 Ва Худованд ба Мусо гуфт: «Асои Ҳорунро боз пеши
шаҳодате, ки барои нишонае бар зидди исёнгарон нигоҳ дошта мешавад; ва ту мехоҳӣ
шикваҳои онҳоро аз ман дур кун, ки намиранд.
17:11 Ва Мусо чунин кард: чунон ки Худованд ба ӯ амр фармуда буд, ҳамон тавр кард.
17:12 Ва банӣ-Исроил ба Мусо сухан ронда, гуфтанд: «Инак, мо мемирем, мо мемирем».
ҳалок мешавем, ҳамаамон ҳалок мешавем.
17:13 Ҳар кӣ чизеро ба хаймаи Худованд наздик кунад
бимиред: оё мо аз марг хӯрдаем?