Рақамҳо
14:1 Ва тамоми ҷамоат овози худро баланд карда, фарьёд заданд; ва
мардум он шаб гиря карданд.
14:2 Ва тамоми банӣ-Исроил аз Мусо ва Ҳорун шикоят карданд:
ва тамоми ҷамоат ба онҳо гуфт: «Кошки дар он ҷо мемурдем».
сарзамини Миср! ё Худоё, дар ин биёбон мемурдем!
14:3 Ва аз ин рӯ, Худованд моро ба ин замин овард, то ки аз ҷониби замин биафтем
шамшер, ки зану фарзандони мо сайд шаванд? наход
барои мо беҳтар аст, ки ба Миср баргардем?
14:4 Ва онҳо ба якдигар гуфтанд: «Биёед, мириҳазор таъин кунем ва баргардем».
ба Миср.
14:5 Ва Мусо ва Ҳорун дар пеши тамоми калисо рӯй ба замин афтоданд
ҷамоати банӣ-Исроил.
14:6 Ва Еҳушаъ ибни Нун ва Колеб ибни Ефунне, ки аз
Онҳое ки заминро кофтукоб мекарданд, либосҳои худро киро карданд:
14:7 Ва онҳо ба тамоми гурӯҳи банӣ-Исроил сухан ронда, гуфтанд:
Замине, ки мо барои кофтуков аз он гузаштем, неъмати беандоза аст
замин.
14:8 Агар Худованд аз мо писанд бошад, пас Ӯ моро ба ин замин хоҳад овард, ва
ба мо диҳед; замине, ки аз ширу асал равон аст.
14:9 Фақат бар зидди Худованд исён накунед, ва аз қавми қавм натарсед
замин; зеро ки онҳо барои мо нон ҳастанд; муҳофизаташон аз онҳо дур шудааст,
ва Худованд бо мост; аз онҳо натарс.
14:10 Аммо тамоми ҷамоат фармуд, ки онҳоро сангсор кунанд. Ва шаъну шарафи
Худованд дар хаймаи ҷомеъ пеши ҳама зоҳир шуд
фарзандони Исроил.
14:11 Ва Худованд ба Мусо гуфт: «То ба кай ин қавм маро ба хашм хоҳанд овард? ва
То ба кай онҳо ба ман имон оваранд, зеро ҳамаи мӯъҷизаҳое, ки ман дорам
дар байни онхо нишон дод?
14:12 Ман онҳоро бо вабо мезанам, ва онҳоро несту нобуд хоҳам кард ва хоҳам кард
туро миллате бузургтар ва тавонотар аз онҳо бисоз.
14:13 Ва Мусо ба Худованд гуфт: «Он гоҳ мисриён инро хоҳанд шунид, (зеро
Ту ин қавмро бо тавоноии худ аз миёни онҳо ба воя расондӣ;)
14:14 Ва онҳо инро ба сокинони ин замин хоҳанд гуфт, зеро ки онҳо доранд
шунидам, ки Ту Худованд дар миёни ин қавм ҳастӣ, ва Ту Худованд чеҳраи зоҳирӣ ҳастӣ
ба рӯ ба рӯ шав, ва абри ту бар онҳо истода, ту меравӣ
дар пеши назари онҳо, рӯзона дар сутуни абр ва дар сутуни оташ
шабона.
14:15 Акнун, агар шумо ҳамаи ин қавмро ҳамчун як одам бикушед, он гоҳ халқҳо
ки овозаи туро шунидаанд, сухан ронда, хоҳанд гуфт:
14:16 Зеро ки Худованд қодир набуд, ки ин қавмро ба замине ки дар он ҷо биёрад
ба онҳо қасам хӯрд, бинобар ин онҳоро дар биёбон куштааст.
14:17 Ва алҳол аз ту илтимос мекунам, бигзор қудрати Худованди ман бузург бошад, чунон ки
гуфтӣ, ки
14:18 Худованд пурсабр ва марҳамати бузург аст, гуноҳҳоро мебахшад ва
вайрон кардан ва ба ҳеҷ ваҷҳ пок кардани гунаҳкорон, зиёрат кардан
гуноҳи падарон бар фарзандон то сеюм ва чорум
насл.
14:19 Туро бубахш, ки гуноҳи ин қавм аз рӯи
бузургии марҳамати Ту, ва чунон ки ин қавмро бахшидаӣ, аз
Миср ҳатто то ҳол.
14:20 Ва Худованд гуфт: «Ман мувофиқи каломи ту бахшидам.
14:21 Аммо, ба қадри ман зиндаам, тамоми замин аз ҷалоли
Худованд.
14:22 Зеро ки ҳамаи онҳое ки ҷалоли Маро дидаанд, ва мӯъҷизаҳои Маро, ки Ман
ки дар Миср ва дар биёбон кардаам, ва ҳоло ин даҳ нафар маро озмудаанд
ва ба овози ман гӯш надодаанд;
14:23 Онҳо заминеро, ки ба падаронашон қасам хӯрдаам, нахоҳанд дид.
ва ҳеҷ яке аз онҳое ки маро ба хашм овардаанд, онро намебинад;
14:24 Аммо бандаи ман Колеб, зеро ки бо худ рӯҳи дигаре дошт ва дорад
Маро пурра пайравӣ карданд, ӯро ба замине ки ба он ҷо рафта буд, хоҳам овард; ва
насли ӯ соҳиби он хоҳад шуд.
14:25 (Акнун Амолеқиён ва Канъониён дар водӣ сукунат доштанд.) Фардо
туро гардонда, бо роҳи Баҳри Сурх ба биёбон барад.
14:26 Ва Худованд ба Мусо ва Ҳорун сухан ронда, гуфт:
14:27 То ба кай ман ба ин ҷамоати шарир, ки шикоят мекунанд, тоқат кунам
ман? Ман шикоятҳои банӣ-Исроилро шунидаам, ки онҳо
бар зидди ман шикоят кунед.
14:28 Ба онҳо бигӯ: «Ба ростӣ, ки Ман зиндаам, мегӯяд Худованд, чунон ки шумо дар
Гӯшҳои худамро ба ту чунин хоҳам кард:
14:29 Ҷасадҳои шумо дар ин биёбон хоҳанд афтод; ва ҳамаи он чизе ки шумора шуда буд
аз шумо, мувофиқи шумораи тамоми шумо, аз бистсола ва
ба боло, ки бар зидди ман шикоят карданд,
14:30 Бешубҳа, шумо ба замине, ки дар бораи он қасам хӯрдаам, нахоҳед омад
туро дар он сокин кун, ҷуз Колеб ибни Ефунне ва Еҳушаъ
писари Нун.
14:31 Аммо фарзандони шумо, ки шумо гуфтаед, бояд тӯъма бошанд, онҳоро меоварам
ва онҳо заминеро хоҳанд донист, ки шумо онро нафрат кардаед.
14:32 Аммо шумо, ҷасади шумо, онҳо дар ин биёбон хоҳанд афтод.
14:33 Ва фарзандони шумо чиҳил сол дар биёбон саргардон хоҳанд шуд ва зоиш хоҳанд кард
зинокории шумо, то даме ки ҷасади шумо дар биёбон нобуд шавад.
14:34 Пас аз шумораи рӯзҳое, ки шумо заминро ҷустуҷӯ кардед, ҳатто чил рӯз
ҳар рӯз, дар давоми як сол, гуноҳҳои худро, ҳатто чиҳил, ба дӯш хоҳед гирифт
солҳо, ва шумо ваъдаи вайрон кардани маро хоҳед донист.
14:35 Ман Худованд гуфтам: Ман албатта ба ҳамаи ин бадӣ хоҳам кард
ҷамоате, ки бар зидди Ман ҷамъ шудаанд: дар ин биёбон
онҳо нобуд хоҳанд шуд ва дар он ҷо хоҳанд мурд.
14:36 Ва одамоне, ки Мусо барои ҷустуҷӯи замин фиристод, ва онҳо баргаштанд ва сохтанд
тамоми ҷамоат бар зидди ӯ шикоят кунанд, бо тухмат
бар замин,
14:37 Ҳатто он одамоне, ки ба замин хабари бад оварданд, мурданд
бало ба ҳузури Худованд.
14:38 Аммо Еҳушаъ ибни Нун ва Колеб ибни Ефунне, ки аз
одамоне, ки барои чустучуи замин рафта буданд, зинда мемонданд.
14:39 Ва Мусо ин суханонро ба тамоми банӣ-Исроил гуфт: ва
мардум сахт мотам гирифтанд.
14:40 Ва онҳо субҳи барвақт бархоста, ба қуллаи онҳо баромаданд
кӯҳ гуфт: "Инак, мо дар ин ҷо ҳастем ва ба он ҷо мебароем"
ки Худованд ваъда додааст, зеро ки мо гуноҳ кардаем.
14:41 Ва Мусо гуфт: «Чаро акнун ҳукми Худоро вайрон мекунед?
ХУДОВАНД? вале он барор нахохад дод.
14:42 Ба боло наравед, зеро ки Худованд дар миёни шумо нест; ки пеш аз ин ба шумо зарба назанад
душманони шумо.
14:43 Зеро ки Амолеқиён ва Канъониён дар он ҷо пеши шумо ҳастанд, ва шумо хоҳед буд
ба шамшер афтодаед, зеро ки шумо аз Худованд рӯй гардондаед
Худованд бо шумо нахоҳад буд.
14:44 Аммо онҳо гумон карданд, ки ба қуллаи теппа мебароянд, аммо сандуқи
аҳди Худованд ва Мусо аз ӯрдугоҳ берун нарафтанд.
14:45 Он гоҳ Амолеқиён ва канъониён, ки дар он сокин буданд, фурӯд омаданд
теппа баровард, ва онҳоро зарба зад, ва то Ҳурма онҳоро ба ташвиш андохт.