Наҳемё
13:1 Дар он рӯз онҳо дар китоби Мусо дар назди шунавандагон хонданд
одамон; ва дар он навишта шудааст, ки аммӯниён ва мӯобиён
набояд то абад ба ҷамоати Худо дохил шавад;
13:2 Зеро ки онҳо банӣ-Исроилро бо нон ва об нахӯрданд,
балки Билъомро бар зидди онҳо киро кард, то ки онҳоро лаънат кунад; лекин мо
Худованд лаънатро ба неъмат табдил дод.
13:3 Ва ҳангоме ки онҳо шариатро шуниданд, аз ҳам ҷудо шуданд
аз Исроил тамоми издиҳоми омехта.
13:4 Ва пеш аз ин, Эльёшиби коҳин, ки назорати он буд
утоқи хонаи Худои мо буд, бо Тӯбиё иттифоқ афтод;
13:5 Ва ӯ барои ӯ як ҳуҷраи бузург омода карда буд, ки пештар дар он ҷо гузоштанд
ҳадияҳои гӯштӣ, ладан ва зарфҳо ва даҳьякҳои он
ҷуворимакка, майи нав ва равган, ки ба он дода шуда буд
левизодагон, сарояндагон ва дарбонон; ва ҳадияҳои
коҳинон.
13:6 Аммо дар тамоми ин муддат ман дар Ерусалим набудам, зеро ки дар ду ва
Соли сиюми Артакшасто подшоҳи Бобил ман назди подшоҳ омадам, ва
Пас аз чанд рӯзи ба даст овардан ман аз подшоҳ меравам:
13:7 Ва ман ба Ерусалим омадам, ва аз кори бади Эльёшиб фаҳмидам.
Барои Тубиё, барои ӯ дар ҳавлии хонаи Худо ҳуҷрае тайёр карданд
Худоё.
13:8 Ва ин маро ғамгин кард, бинобар ин ман тамоми ашёи хонаро партофтам
аз Тобиё аз ҳуҷра берун шуд.
13:9 Пас фармон додам, ва онҳо ҳуҷраҳоро тоза карданд, ва маро ба он ҷо оварданд
боз зарфҳои хонаи Худо, бо ҳадияи гӯштӣ ва
ладан.
13:10 Ва ман фаҳмидам, ки ҳиссаи левизодагон дода нашудааст
зеро ки левизодагон ва сарояндагон, ки кор мекарданд, гурехта буданд
хар кас ба майдони худ.
13:11 Он гоҳ ман бо ҳокимон баҳс карда, гуфтам: «Чаро хонаи Худост?
партофташуда? Ва ман онҳоро ҷамъ карда, ба ҷои худ гузоштам.
13:12 Он гоҳ ба тамоми Яҳудо даҳьяки ғалла ва шароби нав ва шароб оварданд
нафт ба хазинаҳо.
13:13 Ва ман хазинадоронро бар ганҷҳо таъин кардам, Шалемиёи коҳин ва
Содӯқ котиб ва аз левизодагон Педоё, ва дар паҳлӯи онҳо буданд
Ҳанон ибни Закур ибни Маттониё, зеро ки онҳо ҳисоб карда шуданд
содиқ буданд ва вазифаи онҳо бояд ба бародарони худ тақсим карда шавад.
13:14 Эй Худои ман, дар ин бора маро ёд кун ва корҳои неки маро маҳв макун
ки ман барои хонаи Худои худ ва барои хизматҳои он кардам.
13:15 Дар он рӯзҳо ман дар Яҳудо дидам, ки дар рӯзи шанбе шароб пошида истода,
ва бандҳо ва харҳоро бор кардан; инчунин шароб, ангур ва
анҷир ва ҳар гуна бори гаронеро, ки бар онҳо ба Ерусалим оварданд
рӯзи шанбе, ва дар рӯзе ки дар он буданд, бар зидди онҳо шаҳодат додам
озуқаворӣ мефурӯхт.
13:16 Дар он ҷо одамони Сӯр низ сокин буданд, ки моҳӣ ва ҳар гуна навъ меоварданд
ва дар рӯзи шанбе ба банӣ-Яҳудо мефурӯхтанд ва дар
Ерусалим.
13:17 Ва ман бо ашрофзодагони Яҳудо баҳс карда, ба онҳо гуфтам: «Чӣ бад
Оё ин корро карда, рӯзи шанберо палид мекунед?
13:18 Оё падарони шумо чунин накардаанд ва Худои мо ин ҳама бадро ба сари худ наовардааст?
мо ва бар ин шаҳр? лекин шумо бо палид кардан бар Исроил хашми бештар меоваред
шанбе.
13:19 Ва чунин воқеъ шуд, ки вақте ки дарвозаҳои Ерусалим торик шудан гирифтанд
пеш аз рӯзи шанбе фармон додам, ки дарвозаҳо баста шаванд ва
фармуд, ки онҳо то рӯзи шанбе кушода нашавад: ва баъзе
аз навкарони Худ назди дарвозаҳо гузоштам, то ки бори гарон набошад
дар рӯзи шанбе оварда шудааст.
13:20 Ҳамин тавр, тоҷирон ва фурӯшандагони ҳар гуна молу ашё дар берун иқомат карданд
Ерусалим як ё ду бор.
13:21 Он гоҳ ман бар зидди онҳо шаҳодат додам, ва ба онҳо гуфтам: "Чаро дар он ҷо мемонед?"
девор? агар боз чунин кунед, ман даст бар шумо хоҳам гузошт. Аз хамон вакт
онҳо дигар дар рӯзи шанбе набаромаданд.
13:22 Ва ман ба левизодагон амр фармудам, ки худро пок кунанд, ва
ки онҳо омада, дарҳоро нигоҳ доранд, то рӯзи шанберо тақдис кунанд.
Маро, эй Худои ман, дар ин бора низ ба ёд овар, ва маро ба мувофиқи он раҳо кун
бузургии раҳмати туст.
13:23 Дар он айём низ ман яҳудиёнеро дидам, ки занони Ашдӯдро гирифта буданд
Аммон ва Мӯоб:
13:24 Ва фарзандони онҳо дар сухани Ашдӯд нисфи сухан мегуфтанд, вале натавонистанд
ба забони яҳудиён сухан гӯед, вале ба забони ҳар кас
одамон.
13:25 Ва ман бо онҳо муҷодала кардам, ва онҳоро лаънат кардам, ва баъзеи онҳоро задам.
ва мӯи онҳоро канда, ба Худо қасам хӯрда, гуфтанд: «Мехоҳед».
духтарони худро ба писаронашон надиҳед ва духтарони онҳоро ба писаронашон нагиред
писарони худ ё барои худатон.
13:26 Оё Сулаймон подшоҳи Исроил бо ин чизҳо гуноҳ накард? хануз дар байни бисьёр
Дар халқҳо подшоҳе мисли Ӯ набуд, ки маҳбуби Худои худ ва Худо буд
варо бар тамоми Исроил подшоҳ гардонд, вале ӯ ғариб буд
занон боиси гуноҳ.
13:27 Пас, оё мо ба ту гӯш медиҳем, ки ин ҳама бадии бузург ва аз ҳад гузаштанӣ кунед?
бар зидди Худои мо дар издивоҷ кардани занони бегона?
13:28 Ва яке аз писарони Йӯёдо, ибни Эльёшиби саркоҳин,
домоди Санбаллоти ҳӯрӯнӣ буд; бинобар ин ман ӯро аз пеши худ таъқиб кардам.
13:29 Онҳоро ба ёд овар, эй Худои ман, зеро ки онҳо коҳиниятро палид кардаанд, ва
аҳди коҳинон ва левизодагон.
13:30 Ҳамин тавр ман онҳоро аз ҳама бегонагон пок кардам ва посбонони
коҳинон ва левизодагон, ҳар яке дар кори худ;
13:31 Ва барои ҳадияи ҳезум, дар вақтҳои муқарраршуда ва барои ҳосили аввалин.
Худоё, маро ба некӣ ёд кун.