Наҳемё
9:1 Ҳоло дар рӯзи бисту чоруми ин моҳ, банӣ-Исроил
бо рӯзадорӣ ва бо палосҳо ва замин бар онҳо ҷамъ шуданд.
9:2 Ва насли Исроил худро аз ҳамаи бегонагон ҷудо, ва
истода, ба гуноҳҳои худ ва гуноҳҳои падарони худ иқрор шуданд.
9:3 Ва онҳо ба ҷои худ бархоста, аз китоби шариати Худо хонданд
Худованд Худои онҳо чоряки рӯз аст; ва қисми чоруми дигар онҳо
иқрор шуда, ба Худованд Худои худ саҷда карданд.
9:4 Пас аз левизодагон Ешуа ва Банӣ бар зина бархоста,
Кадмиил, Шабаниё, Бунӣ, Шеребиё, Банӣ ва Канонӣ, ва бо гиря
овози баланд ба сӯи Худованд Худои худ.
9:5 Пас аз он левизодагон, Ешуа, ва Кадмиил, Банӣ, Ҳашабниё, Шеребиё,
Ҳодиё, Шабанё ва Петаҳиё гуфтанд: «Бархезед ва Худовандро ҳамду сано хонед».
Худои ту то абад, ва муборак бод исми ҷалоли Ту, ки ҳаст
аз ҳама баракат ва ситоиш болотар аст.
9:6 Ту, ҳатто ту, Худованд ягона ҳастӣ; ту осмонро офаридӣ, осмонро
осмон, бо тамоми лашкари худ, замин ва ҳар он чи ҳаст
Дар он дарёҳо ва ҳар чӣ дар онҳост ва ту онҳоро нигаҳбонӣ мекунӣ
ҳама; ва лашкари осмон ба ту саҷда мекунад.
9:7 Ту Худованд Худо ҳастӣ, ки Абромро баргузидаӣ ва ӯро овардӣ
аз Ури калдониён баромада, ба ӯ Иброҳимро ном ниҳод;
9:8 Ва дили худро дар пеши ту содиқ сохт ва бо аҳд баст
ба ӯ замини канъониён, ҳиттиён, амӯриён ва
Фариззиён ва ябусиён ва ҷирғошиён, то ки онро бидиҳам, ман
ба насли ӯ бигӯ, ва суханони Худро иҷро кун; зеро ки ту одил ҳастӣ:
9:9 Ва андӯҳи падарони моро дар Миср дидем, ва онҳоро шунидам
гиря дар канори баҳри Сурх;
9:10 Ва бар фиръавн ва бар ҳамаи навкаронаш аломот ва мӯъҷизот нишон дод,
ва бар тамоми мардуми замини ӯ, зеро ту медонистӣ, ки онҳо муомила кардаанд
бо ифтихор ба мукобили онхо. Пас ту номе пайдо кардӣ, чунон ки имрӯз аст.
9:11 Ва ту баҳрро пеши онҳо тақсим кардӣ, ба тавре ки онҳо аз дарё гузаштанд
миёнаи баҳр дар хушкӣ; ва таъқибкунандагони онҳоро партофтӣ
ба қаъри замин, мисли санг ба обҳои пурқувват.
9:12 Ва ту онҳоро дар рӯз бо сутуни абрнок мебурдӣ; ва дар
шаб ба сутуни оташ, то дар роҳе, ки дар он доранд, равшанӣ диҳад
бояд равад.
9:13 Ту низ бар кӯҳи Сино фуруд омадӣ, ва бо онҳо сухан гуфтӣ
ба осмон дод, ва ба онҳо ҳукмҳои дуруст ва қонунҳои ҳақиқӣ ва фароизҳои нек дод
ва фармуда:
9:14 Ва рӯзи шанбеи муқаддаси Туро ба онҳо маълум карда, ба онҳо амр фармуд
аҳкомҳо, фароизҳо ва қонунҳоро ба воситаи бандаи ту Мусо
9:15 Ва ба онҳо нон аз осмон барои гуруснагӣ дод, ва берун овард
барои ташнагиашон аз санг барои онҳо об диҳед ва ба онҳо ваъда дод
ки онҳо дохил шаванд, то заминеро, ки ба он қасам хӯрда будӣ, тасарруф кунанд
ба онҳо диҳед.
9:16 Аммо онҳо ва падарони мо сарбаландона рафтор карданд, ва гарданҳои худро сахт карданд, ва
ба аҳкоми Ту гӯш надоданд,
9:17 Ва аз итоат кардан саркашӣ кард ва аз мӯъҷизаҳои ту, ки кардаӣ, ба назар нарасид.
дар байни онҳо; балки гардани худро сахт карданд ва дар исьёнашон а
капитан то ба ғуломии онҳо баргардад; лекин Ту Худо ҳастӣ, ки барои бахшидан омода ҳастӣ,
меҳрубон ва меҳрубон, оҳиста хашмгин ва меҳрубонии бузург ва
онҳоро тарк накард.
9:18 Бале, ҳангоме ки онҳоро гӯсолаи гудохта сохтанд, ва гуфтанд: «Ин аст Худои туст».
ки туро аз Миср баровард ва фитнаҳои азиме ба амал овард;
9:19 Бо вуҷуди ин ки ту дар марҳамати фаровони худ онҳоро дар биёбон тарк накардӣ.
сутуни абр рӯзона аз онҳо дур намешуд, то ки онҳоро дохил кунад
роҳ; на сутуни оташ шабона, то ба онҳо равшанӣ нишон диҳад, ва
роҳе, ки онҳо бояд ба он ҷо бираванд.
9:20 Ту низ рӯҳи неки Худро додӣ, то ки онҳоро насиҳат диҳӣ, ва дареғ надорӣ
Маннаи туро аз даҳони онҳо бароварда, ба онҳо ташнагӣ об дод.
9:21 Оре, чил сол онҳоро дар биёбон нигоҳдорӣ кардӣ, то онҳо
чизе намерасид; либосҳояшон кӯҳна набуд ва пойҳояшон варам намекард.
9:22 Илова бар ин, Ту ба онҳо салтанатҳо ва халқҳо додӣ ва онҳоро тақсим кардӣ
ба гӯшаву канорҳо табдил ёфтанд, ва онҳо замини Сиҳӯн ва замини онро тасарруф карданд
подшоҳи Ҳешбӯн ва замини Оҷ подшоҳи Бошон.
9:23 Фарзандони онҳо низ мисли ситораҳои осмон зиёд шуданд, ва
онҳоро ба замине, ки дар бораи он ваъда дода будӣ, овард
падарони онҳо, ки барои тасарруфи он дохил шаванд.
9:24 Пас, кӯдакон даромада, заминро тасарруф карданд, ва шумо мутеъ шудед
пешопеши онҳо сокинони он замин, канъониёнро гузоштанд ва ба онҳо доданд
ба дасти онҳо, бо подшоҳони худ ва мардуми ин замин, ки
онҳо метавонанд бо онҳо тавре рафтор кунанд, ки мехостанд.
9:25 Ва онҳо шаҳрҳои қавӣ, ва замини фарбеҳро гирифтанд, ва хонаҳои пур аз соҳибихтиёр шуданд
аз хамаи молхо, чоххо кофта, токзору зайтунзор ва дарахтони мевадор
ба таври фаровон хӯрданд, сер шуданд ва фарбеҳ шуданд, ва
аз некии бузурги ту шод шуданд.
9:26 Бо вуҷуди ин, онҳо нофармонӣ карданд, ва бар зидди ту исён карданд, ва партофтанд
шариати Туро пушти сар карданд ва анбиёи Туро, ки шаҳодат медоданд, куштанд
бар зидди онҳо, то онҳоро ба сӯи ту баргардонанд, ва онҳо фитнагариҳои бузурге карданд.
9:27 Бинобар ин, онҳоро ба дасти душманонашон таслим кардӣ, ки
онҳоро ба ғазаб овард, ва дар вақти мусибаташон, ҳангоме ки ба ту фарёд заданд,
ту онҳоро аз осмон шунидаӣ; ва мувофиқи марҳаматҳои сершумори ту
Ту ба онҳо наҷотдиҳандагон додӣ, ки онҳоро аз дасти онҳо наҷот додӣ
душманон.
9:28 Аммо пас аз истироҳат, боз пеши ту бадӣ карданд
Ту онҳоро ба дасти душманонашон гузоштӣ, то ки онҳо тавонистанд
Бар онҳо ҳукмронӣ кун, вале чун баргаштанд ва Туро фарёд заданд, ту
онҳоро аз осмон шунид; ва борҳо онҳоро наҷот додӣ
мувофиқи марҳамати ту;
9:29 Ва бар онҳо шаҳодат дод, то онҳоро ба назди онҳо боз оварӣ
шариати Ту, вале онҳо мағрур шуданд, ва ба Ту гӯш надоданд
аҳкоми Туро иҷро мекард, вале бар зидди ҳукмҳои Ту гуноҳ кардааст,
дар онҳо зиндагӣ хоҳанд кард;) ва китфро кашиданд, ва гардани онҳоро сахт карданд,
ва намешунавад.
9:30 Солҳои зиёд ба онҳо сабр кардӣ ва бар зидди онҳо шаҳодат додӣ
Рӯҳи ту дар анбиёи ту аст, лекин намехоҳанд гӯш диҳанд
Ту онҳоро ба дасти мардуми сарзаминҳо додӣ.
9:31 Бо вуҷуди ин, шумо ба хотири марҳамати бузурги худ тамоман нахӯрдед.
онҳоро тарк накун; зеро ки Ту Худои бахшояндаву меҳрубон ҳастӣ.
9:32 Пас, эй Худои мо, Худои бузург, тавоно ва даҳшатнок, ки
аҳд ва марҳаматро риоят кунед, нагузоред, ки ҳама душвориҳо пеш аз он андак ба назар расад
Ту, ки бар мо омадаӣ, бар подшоҳони мо, бар подшоҳони мо ва бар мо
коҳинон ва бар анбиёи мо ва падарони мо ва бар тамоми қавми ту,
аз замони подшоҳони Ашшур то имрӯз.
9:33 Лекин ту дар ҳар он чи ба сари мо омадааст, одил ҳастӣ; зеро ки ту кардаӣ
дуруст, вале мо бадӣ кардаем:
9:34 На подшоҳони мо, на мирон, на коҳинон ва на падарони моро нигоҳ доштаанд.
шариати туст, ва ба аҳкоми Ту ва шаҳодатҳои Ту гӯш надод,
Бо он ту бар зидди онҳо шаҳодат медодӣ.
9:35 Зеро ки онҳо дар Малакути худ ва дар бузурги ту ба ту хизмат накардаанд
некие, ки ба онҳо додаӣ, ва дар замини васеъ ва фарбеҳе, ки Ту
пеш аз онҳо дод ва аз аъмоли шарирашон рӯй нагардонданд.
9:36 Инак, мо имрӯз ғулом ҳастем ва замине, ки ба он додаӣ,
Падарони мо аз меваи он ва неъмати он бихӯранд, инак, мо
хизматгорон дар он ҳастанд:
9:37 Ва он ба подшоҳоне, ки бар мо таъин кардаӣ, фаровонӣ медиҳад.
ба сабаби гуноҳҳои мо, онҳо низ бар бадани мо ва бар бадани мо ҳукмронӣ мекунанд
чорвои мо, аз хушнудии онхо ва мо дар изтироби бузургем.
9:38 Ва барои ҳамаи ин мо аҳди устуворе бастем ва онро менависем; ва мо
мирон, левизодагон ва коҳинон ба он мӯҳр зананд.