Наҳемё
4:1 Аммо чунин воқеъ шуд, ки вақте ки Санбалат шунид, ки мо девор бино кардем,
хашмгин шуд ва хашми сахт гирифт ва яҳудиёнро тамасхур кард.
4:2 Ва ӯ дар назди бародарони худ ва лашкари Сомария сухан ронда, гуфт: «Чӣ гуна».
Оё ин яҳудиёни нотавон? оё онҳо худро мустаҳкам мекунанд? қурбонӣ мекунанд?
Оё онҳо дар як рӯз ба охир мерасанд? оё онҳо сангҳоро аз нав зинда мекунанд
тудаҳои ахлот, ки сӯхтаанд?
4:3 Ва Тӯбиёи аммӯнӣ назди ӯ буд, ва ӯ гуфт: «Ҳатто он чизе ки онҳо буданд».
бино кунад, агар рӯбоҳ боло равад, девори сангини онҳоро вайрон хоҳад кард.
4:4 Гӯш, эй Худои мо! зеро ки мо хору зор шудаем, ва маломати онхоро ба гардани онхо гардонед
сари худ намо, ва онҳоро дар замини асирӣ ба сайде бидеҳ:
4:5 Ва гуноҳи онҳоро пӯшонед, ва бигзор гуноҳи онҳо пок нашавад
пеши ту, зеро ки онҳо туро дар пеши бинокорон ба хашм овардаанд.
4:6 Ҳамин тавр мо деворро сохтем; ва тамоми девор ба ними он пайваст шуд
аз он: зеро одамон барои кор кардан майл доштанд.
4:7 Аммо чунин воқеъ шуд, ки вақте ки Санбалат, ва Тӯбиё ва арабиён,
ва аммӯниён ва ашдӯдиён шуниданд, ки деворҳои Ерусалим
тартиб дода шуда буданд ва вайронкунихо ба боздоштани онхо шуруъ карданд, пас онхо
хеле хашмгин,
4:8 Ва ҳамаи онҳо якҷоя машварат карданд, ки биёянд ва бо онҳо ҷанг кунанд
Ерусалим ва монеъ шудан ба он.
4:9 Бо вуҷуди ин, мо дуои худро ба Худои худ додем, ва посбонӣ бар зидди
шабу рӯз ба хотири онҳо.
4:10 Ва Яҳудо гуфт: «Қуввати борбардорон суст шудааст, ва
ахлот зиёд аст; то ки мо деворро сохта натавонем.
4:11 Ва душманони мо гуфтанд: "Онҳо нахоҳанд донист ва на хоҳанд дид, то даме ки мо биёем"
дар миёни онҳо бикушед ва онҳоро бикушед ва корро қатъ кунед.
4:12 Ва чунин воқеъ шуд, ки яҳудиёне ки дар онҷо сокин буданд, омаданд
ба мо даҳ бор гуфт: «Аз ҳар ҷое, ки аз куҷо ба назди мо бармегардед».
онҳо бар шумо хоҳанд буд.
4:13 Бинобар ин Ман дар ҷойҳои поёнии паси девор ва дар баландтар қарор медиҳам
Ман ҳатто мардумро бо шамшерҳояшон ба хонадони худ гузоштам,
найзаҳо ва камонҳояшон.
4:14 Ва ман нигоҳ кардам, ва бархоста, ба ашрофиён ва ба ҳокимон гуфтам:
ва ба дигарон: «Аз онҳо натарсед;
Худовандо, ки бузург ва даҳшатовар аст, ва барои бародарони худ, ҷанг кунед
писарон ва духтарони шумо, занон ва хонаҳои шумо.
4:15 Ва чунин воқеъ шуд, ки душманони мо шуниданд, ки ба мо маълум аст,
Ва Худо маслиҳати онҳоро барбод дод, ки ҳамаамонро бозгардонем
ба девор, ҳар кас ба кори худ.
4:16 Ва аз он вақт рӯй дод, ки нисфи бандагони Ман
дар кор кор мекарданд, ва нисфи дигарашон ҳарду найза доштанд,
сипарҳо ва камонҳо ва галангонҳо; ва ҳокимон буданд
дар паси тамоми хонадони Яҳудо.
4:17 Онҳое ки бар девор месозанд, ва онҳое, ки бори гарон мебардоранд, бо онҳо
ки ладед, хар кас бо як дасташ дар кор ва
бо дасти дигар силоҳ дошт.
4:18 Барои бинокорон, ҳар яке шамшери худро дар паҳлӯи худ баста буд, ва ҳамин тавр
сохта шудааст. Ва он ки карнай навохт, аз ҷониби ман буд.
4:19 Ва ман ба бузургон, ва ба ҳокимон ва ба дигарон гуфтам
мардум, Кор бузург ва бузург аст ва мо дар девор ҷудоем,
яке аз дигаре дур.
4:20 Пас, дар куҷое ки садои карнайро мешунавед, биёед
он ҷо ба мо: Худои мо барои мо ҷанг хоҳад кард.
4:21 Ҳамин тавр, мо дар кор меҳнат мекардем, ва нисфи онҳо найзаҳоро аз чӯб медоштанд
тулӯъи саҳар то пайдо шудани ситорагон.
4:22 Ҳамин тавр, ман ба мардум гуфтам: "Ҳар кас бо худаш бигзорад"
ғулом дар Ерусалим маскан гиред, то ки шабона посбон бошанд
мо ва мехнат дар руз.
4:23 Пас, на ман, на бародаронам, на ғуломони ман ва на посбонон
ки аз паси ман меомад, ҳеҷ яке аз мо либосҳои худро напӯшид, ки ҳар яки онро сарфа мекунад
онҳоро барои шустан гузоред.