Наҳемё
1:1 Суханони Наҳемё ибни Ҳакальё. Ва дар он сурат ба амал омад
моҳи Кислей, дар соли бистум, вақте ки ман дар Шушан дар қаср будам,
1:2 Он Ҳанонӣ, ки яке аз бародарони ман буд, ва ӯ ва баъзе одамони Яҳудо омаданд; ва
Аз онҳо дар бораи яҳудиёне, ки гурехта буданд, аз онҳо пурсидам
асирӣ ва дар бораи Ерусалим.
1:3 Ва онҳо ба ман гуфтанд: «Бақияи он ҷо аз асирӣ мондаанд».
дар музофот дар азобу маломати бузург: девори
Ерусалим низ хароб шудааст, ва дарвозаҳои он сӯхтааст
оташ.
1:4 Ва ҳангоме ки ин суханонро шунидам, нишастам ва гиристам,
ва баъзе рӯзҳо мотам гирифта, рӯза мегирифтанд ва ба ҳузури Худои Худо дуо мегуфтанд
осмон,
1:5 Ва гуфт: «Аз Ту илтимос мекунам, эй Худованд Худои осмон, бузург ва даҳшатовар
Худое, ки ба аҳд ва марҳамат барои дӯстдорони Ӯ вафодор аст
фармудаҳои ӯ:
1:6 Бигзор гӯши ту бодиққат бошад, ва чашмонат кушода бошад, то ки
дуои бандаи худро бишнав, ки ман имрӯз дар пеши ту дуо мекунам
шаб, барои банӣ-Исроил, бандагони худ, ва ба гуноҳҳои худ иқрор шав
банӣ-Исроил, ки мо бар зидди ту гуноҳ кардаем: ҳам ман ва ҳам аз ман
хонаи падар гуноҳ кардааст.
1:7 Мо бар ту хеле фасод кардем, ва риоя накардаем
На аҳком, на фароиз ва на ҳукмҳое, ки ту
ба бандаи худ Мусо фармудааст.
1:8 Дар хотир доред, ки ман аз ту илтимос мекунам, суханеро, ки ба бандаи худ фармудаӣ
Мусо гуфт: «Агар таҷовуз кунед, шуморо дар миёни онҳо пароканда хоҳам кард».
миллатҳо:
1:9 Аммо агар шумо ба Ман рӯй оваред ва аҳкоми Маро риоя кунед ва онҳоро ба ҷо оваред; гарчанде
Ҳанӯз баъзе аз шумо ба канори осмон ронда шуда буданд
Оё онҳоро аз он ҷо ҷамъ карда, ба он ҷо хоҳам овард
Ман интихоб кардам, ки номи худро дар он ҷо гузорам.
1:10 Инҳо бандагони ту ва қавми туст, ки ту онҳоро ба воситаи
қудрати бузурги Ту ва бо дасти тавонои Ту.
1:11 Эй Парвардигори ман, аз ту илтимос мекунам, бигзор гӯшат ба дуои
бандаи ту ва ба дуои бандагони ту, ки мехоҳанд аз Ту битарсанд
Ном: ва муваффақият ба ту, эй бандаи худ, имрӯз, ва ба вай ато кун
шафкат дар пеши назари ин одам. Зеро ки ман соқии подшоҳ будам.