Матто 4:1 Пас аз он Исо аз Рӯҳ ба биёбон бурда шуд, то ки озмуда шавад шайтон. 4:2 Ва ҳангоме ки чил рӯзу чил шаб рӯза дошт, пас аз он буд гурусна. 4:3 Ва ҳангоме ки озмоишкунанда назди Ӯ омад, гуфт: «Агар Ту Писари Худо бошӣ, фармон диҳед, ки ин сангҳо нон шаванд. 4:4 Аммо Ӯ дар ҷавоб гуфт: «Навишта шудааст, ки одам бо нон зиндагӣ намекунад». танҳо, балки бо ҳар сухане ки аз даҳони Худо мебарояд. 4:5 Он гоҳ иблис ӯро ба шаҳри муқаддас бурда, бар як савор қуллаи маъбад, 4:6 Ва ба Ӯ гуфт: «Агар Ту Писари Худо бошӣ, Худро ба замин парто; зеро ки навишта шудааст: "Ӯ фариштагони Худро дар бораи ту амр хоҳад дод" дастонашон туро бардошта хоҳанд бурд, мабодо ту ҳаргиз пои худро назанӣ бар зидди санг. 4:7 Исо ба вай гуфт: «Боз навишта шудааст: "Худовандро наозмояд" Худои ту. 4:8 Боз иблис ӯро ба кӯҳи бениҳоят баланд мебарад ва ба Ӯ тамоми салтанатҳои ҷаҳон ва ҷалоли онҳоро нишон медиҳад; 4:9 Ва ба ӯ гуфт: «Ҳамаи ин чизҳоро ба ту хоҳам дод, агар биафтӣ фуруд овар ва маро парастиш кун. 4:10 Исо ба вай гуфт: «Аз ин ҷо дур шав, эй шайтон, зеро ки навишта шудааст: Ба Худованд Худои худ саҷда кун, ва танҳо Ӯро ибодат намо. 4:11 Он гоҳ иблис ӯро тарк кард, ва инак, фариштагон омада, ба вай. 4:12 Вақте ки Исо шунид, ки Яҳё ба зиндон андохта шудааст, берун рафт ба Ҷалил; 4:13 Ва Носираро тарк карда, омад ва дар Кафарнаҳум, ки дар болои соҳили баҳр воқеъ аст, сокин шуд соҳили баҳр, дар сарҳади Зобулон ва Нефталим: 4:14 То ба амал ояд он сухане ки Ишаъёи набӣ гуфта буд, гуфт, 4:15 Замини Зобулон ва замини Нефталим, бо роҳи баҳр, Дар он тарафи Ӯрдун, Ҷалили ғайрияҳудиён; 4:16 Мардуми дар торикӣ нишаста нури бузургро диданд; ва ба нишастагон дар минтаца ва сояи марг руй медидад. 4:17 Аз он вақт Исо ба мавъиза оғоз кард ва гуфт: «Тавба кунед! Малакути Осмон наздик аст. 4:18 Ва Исо, ки аз канори баҳри Ҷалил мерафт, ду бародарро дид, ки Шимъӯн Петрус ва бародараш Андриёс тӯр ба баҳр андохтанд, зеро ки онҳо буданд мохидорон. 4:19 Ва Ӯ ба онҳо гуфт: «Маро пайравӣ кунед, ва Ман шуморо сайёди одамон хоҳам кард». 4:20 Ва онҳо дарҳол тӯрҳои худро гузошта, аз ақиби Ӯ равона шуданд. 4:21 Ва аз он ҷо рафта, ду бародари дигарро дид: Яъқуб ибни Забдой ва бародараш Юҳанно дар киштӣ бо падарашон Забдой, тӯрҳои худро таъмир мекунанд; ва онҳоро даъват кард. 4:22 Ва онҳо дарҳол қаиқ ва падари худро гузошта, аз ақиби Ӯ равона шуданд. 4:23 Ва Исо дар тамоми Ҷалил гашта, дар куништҳо таълим медод ва Инҷили Малакутро мавъиза мекунад ва ҳар гуна бемориро шифо мебахшад ва ҳама гуна бемориҳо дар байни мардум. 4:24 Ва шӯҳрати Ӯ дар тамоми Сурия паҳн шуд, ва ҳамаро назди Ӯ оварданд бемороне, ки бо беморихо ва азобхои гуногун гирифта шудаанд ва онхое ки гирифтори девҳо буданд ва девонагон ва онҳое, ки фалаҷ доштанд; ва онҳоро шифо дод. 4:25 Ва мардуми бисьёре аз Ҷалил ва аз Ҷалил аз ақиби Ӯ мерафтанд Декаполис ва аз Ерусалим ва аз Яҳудо ва аз он тарафи Урдун.