Матто
4:1 Пас аз он Исо аз Рӯҳ ба биёбон бурда шуд, то ки озмуда шавад
шайтон.
4:2 Ва ҳангоме ки чил рӯзу чил шаб рӯза дошт, пас аз он буд
гурусна.
4:3 Ва ҳангоме ки озмоишкунанда назди Ӯ омад, гуфт: «Агар Ту Писари Худо бошӣ,
фармон диҳед, ки ин сангҳо нон шаванд.
4:4 Аммо Ӯ дар ҷавоб гуфт: «Навишта шудааст, ки одам бо нон зиндагӣ намекунад».
танҳо, балки бо ҳар сухане ки аз даҳони Худо мебарояд.
4:5 Он гоҳ иблис ӯро ба шаҳри муқаддас бурда, бар як савор
қуллаи маъбад,
4:6 Ва ба Ӯ гуфт: «Агар Ту Писари Худо бошӣ, Худро ба замин парто; зеро ки
навишта шудааст: "Ӯ фариштагони Худро дар бораи ту амр хоҳад дод"
дастонашон туро бардошта хоҳанд бурд, мабодо ту ҳаргиз пои худро назанӣ
бар зидди санг.
4:7 Исо ба вай гуфт: «Боз навишта шудааст: "Худовандро наозмояд"
Худои ту.
4:8 Боз иблис ӯро ба кӯҳи бениҳоят баланд мебарад ва
ба Ӯ тамоми салтанатҳои ҷаҳон ва ҷалоли онҳоро нишон медиҳад;
4:9 Ва ба ӯ гуфт: «Ҳамаи ин чизҳоро ба ту хоҳам дод, агар биафтӣ
фуруд овар ва маро парастиш кун.
4:10 Исо ба вай гуфт: «Аз ин ҷо дур шав, эй шайтон, зеро ки навишта шудааст:
Ба Худованд Худои худ саҷда кун, ва танҳо Ӯро ибодат намо.
4:11 Он гоҳ иблис ӯро тарк кард, ва инак, фариштагон омада, ба
вай.
4:12 Вақте ки Исо шунид, ки Яҳё ба зиндон андохта шудааст, берун рафт
ба Ҷалил;
4:13 Ва Носираро тарк карда, омад ва дар Кафарнаҳум, ки дар болои соҳили баҳр воқеъ аст, сокин шуд
соҳили баҳр, дар сарҳади Зобулон ва Нефталим:
4:14 То ба амал ояд он сухане ки Ишаъёи набӣ гуфта буд,
гуфт,
4:15 Замини Зобулон ва замини Нефталим, бо роҳи баҳр,
Дар он тарафи Ӯрдун, Ҷалили ғайрияҳудиён;
4:16 Мардуми дар торикӣ нишаста нури бузургро диданд; ва ба нишастагон
дар минтаца ва сояи марг руй медидад.
4:17 Аз он вақт Исо ба мавъиза оғоз кард ва гуфт: «Тавба кунед!
Малакути Осмон наздик аст.
4:18 Ва Исо, ки аз канори баҳри Ҷалил мерафт, ду бародарро дид, ки Шимъӯн
Петрус ва бародараш Андриёс тӯр ба баҳр андохтанд, зеро ки онҳо буданд
мохидорон.
4:19 Ва Ӯ ба онҳо гуфт: «Маро пайравӣ кунед, ва Ман шуморо сайёди одамон хоҳам кард».
4:20 Ва онҳо дарҳол тӯрҳои худро гузошта, аз ақиби Ӯ равона шуданд.
4:21 Ва аз он ҷо рафта, ду бародари дигарро дид: Яъқуб ибни
Забдой ва бародараш Юҳанно дар киштӣ бо падарашон Забдой,
тӯрҳои худро таъмир мекунанд; ва онҳоро даъват кард.
4:22 Ва онҳо дарҳол қаиқ ва падари худро гузошта, аз ақиби Ӯ равона шуданд.
4:23 Ва Исо дар тамоми Ҷалил гашта, дар куништҳо таълим медод ва
Инҷили Малакутро мавъиза мекунад ва ҳар гуна бемориро шифо мебахшад
ва ҳама гуна бемориҳо дар байни мардум.
4:24 Ва шӯҳрати Ӯ дар тамоми Сурия паҳн шуд, ва ҳамаро назди Ӯ оварданд
бемороне, ки бо беморихо ва азобхои гуногун гирифта шудаанд ва онхое
ки гирифтори девҳо буданд ва девонагон ва
онҳое, ки фалаҷ доштанд; ва онҳоро шифо дод.
4:25 Ва мардуми бисьёре аз Ҷалил ва аз Ҷалил аз ақиби Ӯ мерафтанд
Декаполис ва аз Ерусалим ва аз Яҳудо ва аз он тарафи Урдун.