Матто
2:1 Ва ҳангоме ки Исо дар Байт-Лаҳми Яҳудо дар айёми Ҳиродус таваллуд шуд
Подшоҳ, инак, хирадмандон аз шарқ ба Ерусалим омаданд,
2:2 Гуфт: «Куҷост он ки Подшоҳи Яҳудиён таваллуд шудааст? зеро ки мо Ӯро дидаем
дар шарқ ситора доранд ва барои саҷда кардан омадаанд.
2:3 Вақте ки подшоҳ Ҳиродус инро шунид, ва ҳама ба изтироб афтоданд
Ерусалим бо ӯ.
2:4 Ва ҳангоме ки Ӯ тамоми саркоҳинон ва китобдонони қавмро ҷамъ овард
якҷоя, ӯ аз онҳо талаб кард, ки Масеҳ дар куҷо таваллуд шавад.
2:5 Ва ба ӯ гуфтанд: «Дар Байт-Лаҳми Яҳудо, зеро ки чунин навишта шудааст».
аз ҷониби пайғамбар,
2:6 Ва ту, Байт-Лаҳм, дар замини Яҳудо, дар байни онҳо хурдтарин нестӣ
мирони Яҳудо, зеро ки аз шумо ҳокиме хоҳад омад, ки ҳукмронӣ хоҳад кард
халқи ман Исроил.
2:7 Пас Ҳиродус ҳакимонро пинҳонӣ даъват карда, аз онҳо пурсид
бо гайрати калон ситора дар кадом вакт пайдо шуд.
2:8 Ва онҳоро ба Байт-Лаҳм фиристод, ва гуфт: «Биравед ва бодиққат ҷустуҷӯ кунед».
кӯдаки хурдсол; ва чун ёфтед, ба ман боз бигӯед, ки ман
низ омада, ба Ӯ саҷда кунад.
2:9 Вақте ки онҳо суханони подшоҳро шуниданд, равона шуданд; ва инак, ситорае, ки
дар шарқ диданд, пешопеши онҳо рафтанд, то он даме ки он омада, бар истод
кудаки хурдсол дар кучо буд.
2:10 Вақте ки онҳо ситораро диданд, аз шодии бениҳоят шод шуданд.
2:11 Ва ҳангоме ки ба хона даромаданд, кӯдакро бо он диданд
Модараш Марьям афтода, ба Ӯ саҷда кард, ва чун доштанд
ганҷҳои худро кушода, ба Ӯ ҳадяҳо тақдим карданд; тилло, ва
ладан ва мур.
2:12 Ва аз Худо дар хоб огоҳ карда шуд, ки онҳо ба назди Ҳиродус барнагарданд,
бо рохи дигар ба мамлакати худ рафтанд.
2:13 Ва ҳангоме ки онҳо рафтанд, инак, фариштаи Худованд ба назар мерасад
Юсуф дар хобаш гуфт: «Бархез ва кӯдаки хурдсол ва ӯро бигир».
модарам, ва ба Миср гурез, ва дар он ҷо бош, то даме ки ба ту калом расонам;
зеро Ҳиродус кӯдакро меҷӯяд, то ки ӯро нобуд созад.
2:14 Вақте ки Ӯ бархоста, кӯдак ва модарашро шабона гирифт, ва
ба Миср рафт:
2:15 Ва то марги Ҳиродус дар он ҷо буд, то ба амал ояд
Набӣ дар бораи Худованд сухан ронда, гуфта буд: «Ман аз Миср баромадаам».
ба писарам занг зад.
2:16 Ва Ҳиродус, чун дид, ки доноён ӯро масхара мекунанд
бағоят хашмгин шуда, фиристода, ҳамаи кӯдаконро, ки дар он ҷо буданд, кушт
Байт-Лаҳм ва дар тамоми соҳили он, аз дусола ва камтар,
мувофики замоне, ки аз хирадмандон бодиккат пурсида буд.
2:17 Он гоҳ он чизе ки Ирмиёи набӣ гуфта буд, иҷро шуд:
2:18 Дар Рама овозе шунида шуд, нола ва гиря ва бузург
Мотам гирифта, Роҳел барои фарзандони худ мегирист ва тасаллӣ намеёбад,
зеро онҳо нестанд.
2:19 Аммо, вақте ки Ҳиродус мурданд, инак, фариштаи Худованд дар а
хоб ба Юсуф дар Миср,
2:20 Ва гуфт: "Бархез ва Кӯдак ва модари ӯро бигир, ва ба он ҷо бирав"
замини Исроил, зеро ки мурданд, ки ҷони кӯдакро ҷӯянд.
2:21 Ва бархоста, кӯдак ва модарашро гирифта, ба даруни хона даромад
замини Исроил.
2:22 Аммо чун шунид, ки Аркилоус дар Яҳудо подшоҳӣ мекунад, дар хонаи худ
Падари Ҳиродус, аз рафтан ба он ҷо метарсид, вале ӯро огоҳ карданд
Худоро дар хоб дида, ба қисматҳои Ҷалил равона шуд:
2:23 Ва Ӯ омада, дар шаҳре, ки Носира ном дошт, сокин шуд, то ки бошад
ба амал омад, ки гуфтаҳои анбиё гуфтаанд: «Ӯ номида хоҳад шуд».
Носирӣ.