Луқо
2:1 Ва воқеъ шуд, ки дар он айём, як фармоне аз ҷониби
Қайсар Август, ки тамоми ҷаҳон бояд андоз ситонад.
2:2 (Ва ин андозбандӣ бори аввал вақте ки Кирениюс ҳокими Сурия буд, сурат гирифт.)
2:3 Ва ҳама барои андозбандӣ рафтанд, ҳар яке ба шаҳри худ.
2:4 Ва Юсуф низ аз Ҷалил, аз шаҳри Носира, ба он ҷо рафт
Яҳудо, то шаҳри Довуд, ки Байт-Лаҳм ном дорад; (зеро ӯ
аз хонадон ва насли Довуд буд :)
2:5 Бо Марьям зани ҳамсараш, ки бо кӯдак бузург буд, андоз гирифта шавад.
2:6 Ва ҳамин тавр шуд, ки, вақте ки онҳо дар он ҷо буданд, айём анҷом ёфт
ки вай бояд таслим карда шавад.
2:7 Ва ӯ писари нахустзодаи худро зоид, ва ӯро ба кунҷид печонд
либос карда, дар охур хобонд; зеро дар он ҷо барои онҳо ҷой набуд
меҳмонхона.
2:8 Ва дар ҳамон кишвар чӯпононе буданд, ки дар саҳро мемонданд,
шабона рамаи худро посбонй мекунанд.
2:9 Ва инак, фариштаи Худованд бар онҳо нозил шуд, ва ҷалоли Худованд
гирдогирди онҳо дурахшид; ва онҳо сахт тарсиданд.
2:10 Ва фаришта ба онҳо гуфт: «Натарсед, зеро инак, Ман ба шумо некӣ меоварам».
хушхабари бузурге, ки барои ҳамаи одамон хоҳад буд.
2:11 Зеро ки имрӯз барои шумо дар шаҳри Довуд Наҷотдиҳанда таваллуд шудааст, ки он аст
Масеҳи Худованд.
2:12 Ва ин барои шумо аломате хоҳад буд; Шумо кӯдакро печонда хоҳед ёфт
ҷомаҳои ҷомашӯӣ, дар охур хобидан.
2:13 Ва ногаҳон бо фаришта шумораи зиёди лашкари осмонӣ пайдо шуд
Худоро ҳамду сано хонда,
2:14 Худоро дар олами олӣ ҷалол бод, ва дар рӯи замин осоиштагӣ, иродаи нек нисбат ба одамон.
2:15 Ва ҳангоме ки фариштагон аз онҳо ба осмон рафтанд,
чӯпонон ба якдигар гуфтанд: «Акнун ба Байт-Лаҳм биравем,
ва бубинед, ки он чи воқеъ шуд, ки Худованд маълум кардааст
ба мо.
2:16 Ва онҳо бо шитоб омада, Марям ва Юсуф ва кӯдакро хобида диданд.
дар охур.
2:17 Ва ҳангоме ки инро диданд, суханеро, ки буд, ошкор карданд
дар бораи ин кӯдак ба онҳо гуфт.
2:18 Ва ҳамаи онҳое ки шуниданд, аз он чизҳое ки ба онҳо гуфта шуда буданд, дар ҳайрат монданд
аз тарафи чупонхо.
2:19 Аммо Марям ҳамаи ин чизҳоро нигоҳ дошт ва дар дили худ андеша мекард.
2:20 Ва чӯпонон баргаштанд ва Худоро барои ҳама ҳамду сано хонданд
он чиро ки шунида ва дида буданд, чунон ки ба онҳо гуфта шуда буд.
2:21 Ва ҳашт рӯз барои хатна кардани кӯдак ба анҷом расид,
номи ӯро ИСО меномиданд, ки пеш аз он ки фаришта чунин ном дошт
дар батни бачадор таваллуд шудааст.
2:22 Ва ҳангоме ки рӯзҳои покшавии вай мувофиқи шариати Мусо буданд
анҷом ёфт, ӯро ба Ерусалим оварданд, то ки ба Худованд тақдим кунанд;
2:23 (Чунон ки дар шариати Худованд навишта шудааст: "Ҳар мард, ки дарро мекушояд
батни барои Худованд муқаддас номида мешавад;)
2:24 Ва қурбонӣ мувофиқи он чи дар шариат гуфта шудааст
Худованд, Як ҷуфт кабӯтар ё ду кабӯтарони ҷавон.
2:25 Ва инак, дар Ерусалим марде буд, ки Шимъӯн ном дошт; ва
ҳамон марди одил ва парҳезгор буд ва мунтазири тасаллии Исроил буд:
ва Рӯҳулқудс бар ӯ буд.
2:26 Ва аз Рӯҳулқудс ба ӯ ваҳй карда шуд, ки ӯ набинад
маргро пеш аз он ки Масеҳи Худовандро надид.
2:27 Ва Ӯ ба василаи Рӯҳ ба маъбад омад, ва вақте ки падару модар оварданд
дар Исои Кӯдак, ки барои ӯ мувофиқи одати шариат амал кунад,
2:28 Он гоҳ Ӯро ба оғӯш гирифт ва Худоро ҳамду сано хонд ва гуфт:
2:29 Эй Парвардигори ман, акнун бандаатро мувофиқи фармони худ бигзор, ки ба саломатӣ биравад.
калима:
2:30 Зеро ки чашмони ман наҷоти Туро дидаанд,
2:31 Ки ту дар пеши назари тамоми мардум омода кардаӣ;
2:32 Нурест барои равшан кардани халқҳо ва ҷалоли қавми Ту Исроил.
2:33 Ва Юсуф ва модараш аз ин суханон дар ҳайрат монданд
вай.
2:34 Ва Шимъӯн онҳоро баракат дода, ба модараш Марьям гуфт: «Инак, ин».
Кӯдак барои фурӯпошӣ ва эҳёи бисьёр касон дар Исроил таъин шудааст; ва барои а
аломате, ки бар зидди он сухан меравад;
2:35 (Бале, шамшер ба ҷони ту низ сӯрох хоҳад шуд), ки фикрҳо
дилхои бисьёреро ошкор кардан мумкин аст.
2:36 Ва як Анна, набӣ, духтари Фануил буд.
Сибти Осир: вай калонсол буд ва бо шавҳараш зиндагӣ мекард
ҳафт сол аз бакораташ;
2:37 Ва вай бевазане буд, ки тақрибан ҳаштоду чорсола буд, ки рафт
на аз маъбад, балки ба Худо хизмат мекард, бо рӯза ва дуо шаб ва
рӯз.
2:38 Ва вай дар ҳамон лаҳза омада, инчунин ба Худованд шукр гуфт, ва
ба ҳамаи онҳое ки дар Ерусалим наҷот ёфтан мехостанд, дар бораи Ӯ сухан гуфт.
2:39 Ва ҳангоме ки ҳама чизро мувофиқи шариати Худованд ба ҷо оварданд,
ба Ҷалил, ба шаҳри худ Носира баргаштанд.
2:40 Ва кӯдак калон шуда, рӯҳаш қавӣ ва аз ҳикмат пур шуд
раҳмати Худо бар ӯ буд.
2:41 Ва волидони ӯ ҳар сол дар ид ба Ерусалим мерафтанд
фисҳ.
2:42 Ва ҳангоме ки Ӯ дувоздаҳсола буд, пас аз он ба Ерусалим рафтанд
одати ид.
2:43 Ва ҳангоме ки айёмро анҷом доданд, баргашт, Исои Кӯдак
дар Ерусалим монд; ва Юсуф ва модараш аз ин хабар надоштанд.
2:44 Аммо онҳо гумон карданд, ки ӯ дар ширкат буд, як рӯз рафтанд
сафар; ва дар байни хешу табор ва ошнои худ Ӯро ҷустуҷӯ карданд.
2:45 Ва чун ӯро наёфтанд, боз ба Ерусалим баргаштанд.
ӯро меҷӯянд.
2:46 Ва чунин воқеъ шуд, ки пас аз се рӯз Ӯро дар маъбад ёфтанд,
дар байни духтурон нишаста, хам онхоро мешунавад ва хам аз онхо мепурсад
саволҳо.
2:47 Ва ҳамаи онҳое ки ӯро мешуниданд, аз фаҳмиш ва ҷавобҳои ӯ дар ҳайрат монданд.
2:48 Ва чун Ӯро диданд, дар ҳайрат монданд, ва модараш ба ӯ гуфт:
Писарам, чаро бо мо чунин рафтор кардӣ? инак, падарат ва ман дорем
Туро ғам меҷуст.
2:49 Ва Ӯ ба онҳо гуфт: «Чӣ тавр Маро ҷустуҷӯ кардед? намехоҳед, ки ман
бояд дар бораи тиҷорати Падари ман бошад?
2:50 Ва онҳо суханеро, ки Ӯ ба онҳо гуфт, нафаҳмиданд.
2:51 Ва Ӯ бо онҳо фуруд омад, ва ба Носира омад, ва итоат кард
вале модараш ҳамаи ин суханонро дар дили худ нигоҳ дошт.
2:52 Ва Исо дар ҳикмат ва қомат афзуда, дар илтифот назди Худо ва
одам.