Луқо 2:1 Ва воқеъ шуд, ки дар он айём, як фармоне аз ҷониби Қайсар Август, ки тамоми ҷаҳон бояд андоз ситонад. 2:2 (Ва ин андозбандӣ бори аввал вақте ки Кирениюс ҳокими Сурия буд, сурат гирифт.) 2:3 Ва ҳама барои андозбандӣ рафтанд, ҳар яке ба шаҳри худ. 2:4 Ва Юсуф низ аз Ҷалил, аз шаҳри Носира, ба он ҷо рафт Яҳудо, то шаҳри Довуд, ки Байт-Лаҳм ном дорад; (зеро ӯ аз хонадон ва насли Довуд буд :) 2:5 Бо Марьям зани ҳамсараш, ки бо кӯдак бузург буд, андоз гирифта шавад. 2:6 Ва ҳамин тавр шуд, ки, вақте ки онҳо дар он ҷо буданд, айём анҷом ёфт ки вай бояд таслим карда шавад. 2:7 Ва ӯ писари нахустзодаи худро зоид, ва ӯро ба кунҷид печонд либос карда, дар охур хобонд; зеро дар он ҷо барои онҳо ҷой набуд меҳмонхона. 2:8 Ва дар ҳамон кишвар чӯпононе буданд, ки дар саҳро мемонданд, шабона рамаи худро посбонй мекунанд. 2:9 Ва инак, фариштаи Худованд бар онҳо нозил шуд, ва ҷалоли Худованд гирдогирди онҳо дурахшид; ва онҳо сахт тарсиданд. 2:10 Ва фаришта ба онҳо гуфт: «Натарсед, зеро инак, Ман ба шумо некӣ меоварам». хушхабари бузурге, ки барои ҳамаи одамон хоҳад буд. 2:11 Зеро ки имрӯз барои шумо дар шаҳри Довуд Наҷотдиҳанда таваллуд шудааст, ки он аст Масеҳи Худованд. 2:12 Ва ин барои шумо аломате хоҳад буд; Шумо кӯдакро печонда хоҳед ёфт ҷомаҳои ҷомашӯӣ, дар охур хобидан. 2:13 Ва ногаҳон бо фаришта шумораи зиёди лашкари осмонӣ пайдо шуд Худоро ҳамду сано хонда, 2:14 Худоро дар олами олӣ ҷалол бод, ва дар рӯи замин осоиштагӣ, иродаи нек нисбат ба одамон. 2:15 Ва ҳангоме ки фариштагон аз онҳо ба осмон рафтанд, чӯпонон ба якдигар гуфтанд: «Акнун ба Байт-Лаҳм биравем, ва бубинед, ки он чи воқеъ шуд, ки Худованд маълум кардааст ба мо. 2:16 Ва онҳо бо шитоб омада, Марям ва Юсуф ва кӯдакро хобида диданд. дар охур. 2:17 Ва ҳангоме ки инро диданд, суханеро, ки буд, ошкор карданд дар бораи ин кӯдак ба онҳо гуфт. 2:18 Ва ҳамаи онҳое ки шуниданд, аз он чизҳое ки ба онҳо гуфта шуда буданд, дар ҳайрат монданд аз тарафи чупонхо. 2:19 Аммо Марям ҳамаи ин чизҳоро нигоҳ дошт ва дар дили худ андеша мекард. 2:20 Ва чӯпонон баргаштанд ва Худоро барои ҳама ҳамду сано хонданд он чиро ки шунида ва дида буданд, чунон ки ба онҳо гуфта шуда буд. 2:21 Ва ҳашт рӯз барои хатна кардани кӯдак ба анҷом расид, номи ӯро ИСО меномиданд, ки пеш аз он ки фаришта чунин ном дошт дар батни бачадор таваллуд шудааст. 2:22 Ва ҳангоме ки рӯзҳои покшавии вай мувофиқи шариати Мусо буданд анҷом ёфт, ӯро ба Ерусалим оварданд, то ки ба Худованд тақдим кунанд; 2:23 (Чунон ки дар шариати Худованд навишта шудааст: "Ҳар мард, ки дарро мекушояд батни барои Худованд муқаддас номида мешавад;) 2:24 Ва қурбонӣ мувофиқи он чи дар шариат гуфта шудааст Худованд, Як ҷуфт кабӯтар ё ду кабӯтарони ҷавон. 2:25 Ва инак, дар Ерусалим марде буд, ки Шимъӯн ном дошт; ва ҳамон марди одил ва парҳезгор буд ва мунтазири тасаллии Исроил буд: ва Рӯҳулқудс бар ӯ буд. 2:26 Ва аз Рӯҳулқудс ба ӯ ваҳй карда шуд, ки ӯ набинад маргро пеш аз он ки Масеҳи Худовандро надид. 2:27 Ва Ӯ ба василаи Рӯҳ ба маъбад омад, ва вақте ки падару модар оварданд дар Исои Кӯдак, ки барои ӯ мувофиқи одати шариат амал кунад, 2:28 Он гоҳ Ӯро ба оғӯш гирифт ва Худоро ҳамду сано хонд ва гуфт: 2:29 Эй Парвардигори ман, акнун бандаатро мувофиқи фармони худ бигзор, ки ба саломатӣ биравад. калима: 2:30 Зеро ки чашмони ман наҷоти Туро дидаанд, 2:31 Ки ту дар пеши назари тамоми мардум омода кардаӣ; 2:32 Нурест барои равшан кардани халқҳо ва ҷалоли қавми Ту Исроил. 2:33 Ва Юсуф ва модараш аз ин суханон дар ҳайрат монданд вай. 2:34 Ва Шимъӯн онҳоро баракат дода, ба модараш Марьям гуфт: «Инак, ин». Кӯдак барои фурӯпошӣ ва эҳёи бисьёр касон дар Исроил таъин шудааст; ва барои а аломате, ки бар зидди он сухан меравад; 2:35 (Бале, шамшер ба ҷони ту низ сӯрох хоҳад шуд), ки фикрҳо дилхои бисьёреро ошкор кардан мумкин аст. 2:36 Ва як Анна, набӣ, духтари Фануил буд. Сибти Осир: вай калонсол буд ва бо шавҳараш зиндагӣ мекард ҳафт сол аз бакораташ; 2:37 Ва вай бевазане буд, ки тақрибан ҳаштоду чорсола буд, ки рафт на аз маъбад, балки ба Худо хизмат мекард, бо рӯза ва дуо шаб ва рӯз. 2:38 Ва вай дар ҳамон лаҳза омада, инчунин ба Худованд шукр гуфт, ва ба ҳамаи онҳое ки дар Ерусалим наҷот ёфтан мехостанд, дар бораи Ӯ сухан гуфт. 2:39 Ва ҳангоме ки ҳама чизро мувофиқи шариати Худованд ба ҷо оварданд, ба Ҷалил, ба шаҳри худ Носира баргаштанд. 2:40 Ва кӯдак калон шуда, рӯҳаш қавӣ ва аз ҳикмат пур шуд раҳмати Худо бар ӯ буд. 2:41 Ва волидони ӯ ҳар сол дар ид ба Ерусалим мерафтанд фисҳ. 2:42 Ва ҳангоме ки Ӯ дувоздаҳсола буд, пас аз он ба Ерусалим рафтанд одати ид. 2:43 Ва ҳангоме ки айёмро анҷом доданд, баргашт, Исои Кӯдак дар Ерусалим монд; ва Юсуф ва модараш аз ин хабар надоштанд. 2:44 Аммо онҳо гумон карданд, ки ӯ дар ширкат буд, як рӯз рафтанд сафар; ва дар байни хешу табор ва ошнои худ Ӯро ҷустуҷӯ карданд. 2:45 Ва чун ӯро наёфтанд, боз ба Ерусалим баргаштанд. ӯро меҷӯянд. 2:46 Ва чунин воқеъ шуд, ки пас аз се рӯз Ӯро дар маъбад ёфтанд, дар байни духтурон нишаста, хам онхоро мешунавад ва хам аз онхо мепурсад саволҳо. 2:47 Ва ҳамаи онҳое ки ӯро мешуниданд, аз фаҳмиш ва ҷавобҳои ӯ дар ҳайрат монданд. 2:48 Ва чун Ӯро диданд, дар ҳайрат монданд, ва модараш ба ӯ гуфт: Писарам, чаро бо мо чунин рафтор кардӣ? инак, падарат ва ман дорем Туро ғам меҷуст. 2:49 Ва Ӯ ба онҳо гуфт: «Чӣ тавр Маро ҷустуҷӯ кардед? намехоҳед, ки ман бояд дар бораи тиҷорати Падари ман бошад? 2:50 Ва онҳо суханеро, ки Ӯ ба онҳо гуфт, нафаҳмиданд. 2:51 Ва Ӯ бо онҳо фуруд омад, ва ба Носира омад, ва итоат кард вале модараш ҳамаи ин суханонро дар дили худ нигоҳ дошт. 2:52 Ва Исо дар ҳикмат ва қомат афзуда, дар илтифот назди Худо ва одам.